Λίγες μέρες πριν την επανεμφάνισή τους στη σκηνή οι Thee Holy Strangers (οι 2 από αυτούς, η Φλώρα Ιωαννίδη και ο Νίκος Φυσάκης) απάντησαν σε μερικές ερωτήσεις μας. Δεν μπορέσαμε να αποσπάσουμε πληροφορίες για επερχόμενη δουλειά (ίσως ακούσουμε όμως κάποια δείγματα στο live), όμως μας είπαν ενδιαφέροντα πράγματα για μουσική, πολιτική κ.α. που μπορείτε να διαβάσετε παρακάτω...

-Καλησπέρα και ευχαριστούμε για το χρόνο σας.
Με όλα αυτά τα projects και τα τόσα live, αλήθεια πότε βρήκατε χρόνο για να γράψετε νέα τραγούδια; Τι να περιμένουμε από το νέο δίσκο, υπάρχουν νέα στοιχεία στη μουσική κατεύθυνση;

Νίκος Φυσάκης: Παίζουμε μαζί αρκετά και έτσι έρχεται το νέο υλικό. Δεν είναι εύκολη η διαδικασία πάντως. Από την άλλη είναι πολύ νωρίς να μιλήσουμε για το που θα μας πάει αυτή η νέα δουλειά και πότε θα ολοκληρωθεί.

- Με δεδομένο ότι ζούμε στην Ελλάδα και όλοι περνάμε πάνω κάτω τα ίδια και αντιστοίχως επηρεαζόμαστε (και πάντα σχετικά με τη μουσική), βλέπετε φως γύρω σας, ή σκοτάδι;
Θλίψη ή χαρά;
Νίκος Φυσάκης: Θέλω να βλέπω φως και χαρά. Η μουσική για εμένα είναι φωτεινή και γεμάτη χρώματα. Δεν μου αρέσει οτιδήποτε σκοτεινό και καταθλιπτικό. Το ότι τα πράγματα είναι δύσκολα δεν είναι κάτι καινούργιο.

Φλώρα Ιωαννίδη: Τυχαίνει να έχω και μερικά λίγο διαφορετικά ακούσματα από τον Νίκο, μου αρέσουν και πολλά πιο «σκοτεινά» και «βαριά» πράγματα. Από τη μεριά μου βρίσκω γοητεία και στο λευκό και στο μαύρο, όπως και σε όλες τις ενδιάμεσες αποχρώσεις. Με τη χαρά και το φως τα πράγματα είναι λίγο-πολύ διαχειρίσιμα, με το σκοτάδι όμως πρέπει να προσέξεις να μη σε καταβάλλει και σε καταπιεί, αλλά να μείνεις σε εγρήγορση και να αξιοποιήσεις το momentum.

- Ακούσατε κάτι από Έλληνα πολιτικό τελευταία που να σας φάνηκε ενδιαφέρον ή που να βγάζει ένα κάποιο νόημα για εσάς;
Νίκος Φυσάκης: Με ενδιαφέρει η πολιτική και και για αυτό δεν με ελκύει καμιά μορφή εξουσίας. Για να μη σας κουράζω με αναλύσεις θα έλεγα ότι απεχθάνομαι τους δεξιούς γενικά και τους light...δεν κάνω διακρίσεις.

Φλώρα Ιωαννίδη: Το πρόβλημα είναι ότι μπορεί να ακουστεί από κάποιον, σε μια δεδομένη στιγμή, κάτι που όντως να βγάζει νόημα, αλλά όταν πάει να εφαρμοσθεί στην ελληνική πραγματικότητα, να είναι εντελώς παράλογο.

- Υπάρχει για σας, κάποιο πρόσωπο (πολιτικός, πνευματικός άνθρωπος κ.ο.κ) που με τις απόψεις αλλά κυρίως τις πράξεις του, να αποτελεί πρότυπο και ίσως ελπίδα για το μέλλον μας στον πλανήτη;
Νίκος Φυσάκης: Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν υπήρξε ποτέ τέτοιο πρόσωπο στην ιστορία του ανθρωπίνου γένους, γιατί να πιστέψω πως μπορεί να υπάρξει τώρα;

Φλώρα Ιωαννίδη: Δεν θα έλεγα πως δεν πέρασαν από την ιστορία πρόσωπα που θα μπορούσαν να φέρουν κάποια αλλαγή. Το πρόβλημα είναι πως ήταν πολύ λίγα και εκτός κάποιου συστήματος που θα μπορούσε να το κάνει...

- Πίσω στα της μουσικής. Ακούσατε κάποια νέα ελληνική μπάντα τελευταία που να σας προξένησε το ενδιαφέρον;
Νίκος Φυσάκης: Οι Sans Corps, ο Robert Sin & The Huckleberries και οι She Tames Chaos. Έχουν βγάλει ότι καλύτερο έχω ακούσει τα τελευταία χρόνια: Από ένα αριστουργηματικό άλμπουμ και πολύ καλές live εμφανίσεις. Αξίζει να τους ανακαλύψει κανείς.

Φλώρα Ιωαννίδη: Οι “Mock the Mankind” δεν είναι πολύ καινούριοι, και σε εντελώς διαφορετικό μουσικό ύφος από τους παραπάνω, αλλά εγώ τους ανακάλυψα μόλις πέρσι και έχω γίνει πιστή fan. Το μότο τους “Uncomfortable music for comfortable masses” με εκφράζει απόλυτα.

- Πως εξηγείτε το γεγονός ότι υπάρχουν τόσες πολλές μπάντες στην Ελλάδα που παίζουν -και με ιδιαίτερη επιτυχία κατά την άποψη μου- αυτόν τον κάπως ιδιαίτερο ήχο (Country,Blues/americana ή κάτι γύρω απ’αυτό);
Νίκος Φυσάκης: Ίσως είναι μια τάση να γραφτεί πραγματική μουσική για πραγματικούς ανθρώπους. Στην ουσία πρόκειται για rock μπάντες που γράφουν τραγούδια και υπάρχει κόσμος που το έχει ανάγκη αυτό.

- Υπάρχει κάποιο κομμάτι από τον πρώτο δίσκο που ενώ δε το περιμένατε, σας εξέπληξε με το «γκελ» που έκανε στον κόσμο; Κάποιο που γουστάρετε εσείς πολύ να παίζετε live;
Νίκος Φυσάκης: Μάλλον ο δίσκος αντιμετωπίστηκε σαν ολότητα…καλό είναι αυτό. Και εγώ έτσι το βλέπω. Δεν έχω ιδιαίτερες προτιμήσεις για τα live, όπως μας πάει η βραδιά.

Φλώρα Ιωαννίδη: Όπως η ηχογράφηση, έτσι και οι ζωντανές εμφανίσεις, είναι μια ιστορία που πρέπει να ειπωθεί ολόκληρη για να βγάζει νόημα, μια φράση από μόνη της δεν επαρκεί, ειδικά σε αυτόν που την αφηγείται. Είναι ένα θέμα πάντα, όταν ετοιμάζουμε ένα live, το ποια κομμάτια θα αναγκαστούμε να αφήσουμε εκτός. Δεν είναι εύκολη η επιλογή…

- Υπάρχει η σκέψη, ίσως μετά την κυκλοφορία του δεύτερου δίσκου, για κάποιο tour στο εξωτερικό;
Νίκος Φυσάκης: Δύσκολο!

Φλώρα Ιωαννίδη: Δύσκολο, αλλά όπως είπε και η φίλτατη Debbie, “dreaming is free”.

- Ο δίσκος θα κυκλοφορήσει σε όλα τα φυσικά μέσα (cd, βινίλιο, online); Το βινύλιο έχει ελπίδα να παραμείνει ζωντανό, ή ότι ζούμε είναι μια μόδα και ο δίσκος ένα φετιχιστικό αντικείμενο;
Νίκος Φυσάκης: Θα βγει βασικά σε βινύλιο και μετά όπου αλλού. Το βινύλιο και η αναλογική μουσική δεν έφυγε ποτέ αλλά μερικές φορές φαντάζει πολυτέλεια να είναι μόνο αυτό και τίποτα άλλο. Η ουσία είναι να «παίξει» η μουσική, με όποιο μέσο.

- Και μία τελευταία ερώτηση. Μιας και φαίνεται πως αυτή η όμορφη σύμπραξη γνωστών μουσικών με πολλά χρόνια καριέρας, οι Thee Holy Strangers, δείχνει να αντέχει στο χρόνο, τι είναι αυτό που σας κρατάει μαζί;

Νίκος Φυσάκης: Υπάρχει ένας μουσικός διάλογος που ανανεώνεται συνεχώς λειτουργεί συμπληρωματικά θα έλεγα με ότι άλλο κάνουμε

Φλώρα Ιωαννίδη: Μην νομίζετε πως είναι πάντα εύκολος ο συντονισμός μας (είμαστε και πολλοί!), αλλά εντέλει αυτά που μας προσφέρει αυτό που κάνουμε, είναι αρκετά σημαντικά, ώστε να μένουμε και να συνεχίζουμε μαζί (και, πιστέψτε με, δεν είναι υλικά αγαθά)!

- Σας ευχαριστούμε πολύ για το χρόνο σας και ανυπομονούμε για το live στο Temple (Παρασκευή, 5/10/2018).

Νίκος Φυσάκης: Εμείς ευχαριστούμε πολύ

._

φωτογραφίες: Vaggelis Poulis