Μια ηλιόλουστη μέρα, κάπου στα μέσα Δεκέμβριου του 2019 βρεθήκαμε με τους… μισούς Underdogs (Κώστα Χουρδάκη και Δημήτρη Οικονόμου) στην παραλία της Ζέας στον Πειραιά και είπαμε πάρα πολλά. Ξεκινήσαμε με ζέστη και ήλιο και καταλήξαμε, μετά από 4 ώρες να τουρτουρίζουμε ελαφρώς, έχοντας παντελώς χάσει την αίσθηση του χρόνου. Φυσικά, σε τόσες ώρες ειπώθηκαν πολλά, έτσι η απομαγνητοφώνηση και η προσπάθεια να βάλουμε σε μία τάξη στο χαρτί την κουβέντα, μας πήρε μέρες. Διαβάστε τα όσα ενδιαφέροντα μας είπαν. Απλώς σημειώνουμε ότι αναφερόμαστε σε αυτούς σαν Underdogs (και όχι στο τι μας είπε ο καθένας ξεχωριστά). Μάλιστα, για να είμαστε πιο σωστοί, θα αναφερόμαστε σε αυτούς σαν Innerspeaker, όπως είναι το νέο τους όνομα. Το γιατί άλλαξαν όνομα, θα το μάθετε παρακάτω:

- Καλησπέρα σας κύριοι... Innerspeaker! Ωραίο μέρος επιλέξατε να βρεθούμε ειν’ η αλήθεια. Και πετύχαμε και σούπερ μέρα!
- Ήλιος και μπροστά στη θάλασσα, τα καλά του Πειραιά!

- Θα ξεκινήσουμε με μια ερώτηση κλισέ, που πάντα έχει ενδιαφέρον όμως: Πώς ξεκίνησε η ιδέα της μπάντας, πως βρεθήκατε και ποιος είχε τη σπίθα;
- Πάντα είχαμε αγάπη για τη μουσική. Έτσι, από απλοί ακροατές σιγά-σιγά περάσαμε στο να παίζουμε μουσική. Αρχικά βρεθήκαμε οι δυο μας(Κώστας και Δημήτρης) και τζαμάραμε. Ήμασταν τυχεροί γιατί υπήρχε τότε και χώρος δικός μας που μας βοήθησε στο να έχουμε εύκολες τις πρόβες, έτσι μπορούσαμε να βελτιωνόμαστε. Ο Κώστας ήξερε τον Αποστόλη, ο οποίος μαθαίνοντας τη φάση πήγε και πήρε μπάσο και ήρθε και στη συνέχεια αυτός έφερε στη μπάντα τον Νίκο και έτσι σε μικρό χρονικό διάστημα βρεθήκαμε τέσσερις άνθρωποι, κλασικά να παίζουμε διασκευές για εμάς και λίγους φίλους, που σύντομα όμως μας οδήγησε στη δημιουργία των πρώτων δικών μας ιδεών. Ήταν γρήγορα, κοινή απόφαση πως δε μας ενδιέφερε επ’ oυδενί να γίνουμε άλλη μια cover band.

- Ο προηγούμενος δίσκος σας, το Paths του 2016, μας ξετρέλανε στο Sliding. Τον είχαμε στα καλύτερα της χρονιάς και γενικώς τον θεωρούμε ως ένα εξαιρετικό ντεμπούτο. Πείτε μας κάποια σκέψη σας γι’ αυτόν, τι σήμαινε για εσάς κλπ.
- Ευχαριστούμε για τα καλά σας λόγια. Και εμείς ήμασταν χαρούμενοι για το δίσκο, ποιος δε θα ήταν όταν έβλεπε τα τραγούδια του να κυκλοφορούν επίσημα σε cd και να γίνεται δέκτης όμορφων σχολίων για αυτά; Όμως, δυστυχώς λόγω συνθηκών δεν τον προωθήσαμε όσο θα έπρεπε, δεν κάναμε όσα live θα θέλαμε για να τον υποστηρίξουμε περισσότερο. Θέλουμε στο μέλλον να προσπαθήσουμε να είμαστε πιο "θερμοί” σε όλο αυτό.

- Μιλώντας για το μέλλον, πείτε μας για τα σχέδια σας. Έρχεται νέος δίσκος, σωστά; Θα μας πείτε τον τίτλο του ή οτιδήποτε σχετικό;
- Βέβαια, έρχεται νέος δίσκος. Σύντομα θα είμαστε σε θέση να ανακοινώσουμε τίτλο, artwork και label. Είμαστε όμως στο τελικό στάδιο, έχουμε τελειώσει με μίξεις και mastering και μάλιστα αυτή τη φορά ο δίσκος θα κυκλοφορήσει πρώτα σε βυνίλιο και φυσικά ψηφιακά, στις αρχές του νέου έτους. Στο μεταξύ, πριν λίγες μέρες δώσαμε στη δημοσιότητα το Alive (δείτε το στο τέλος του κειμένου), το 1ο single από το δεύτερο άλμπουμ, ενώ και στο live που θα κάνουμε στις 28/12/2019 στο CHAPLIN, θα μπορέσετε να ακούσετε τα περισσότερα από τα νέα κομμάτια.

-Είπατε για το live, και το μυαλό μας πήγε στο….νέο σχήμα του γκρουπ. Έχουμε αλλαγές, σωστά;
- Ναι, έχουμε αλλαγή στα ντραμς. Φυσικά, είναι δύσκολο να παίζεις ντραμς και να μπορείς να ανταποκριθείς το ίδιο καλά και στα φωνητικά. Θεωρήσαμε ότι η μπάντα χρειαζόταν να πάει μπροστά, να ανέβει επίπεδο σε αυτό το κομμάτι. Επίσης, ο νέος δίσκος έχει πολύ μεγαλύτερες απαιτήσεις στο κομμάτι των φωνητικών, και στα live θα ήταν πολύ δύσκολο να ανταπεξέλθουμε όπως πρέπει, ενώ και τα κρουστά είναι επίσης αυξημένα. Καλωσορίσαμε λοιπόν λίγο καιρό αφού τελειώσαμε τις ηχογραφήσεις του άλμπουμ στη μπάντα και τα ντραμς τον Θεοδόση, που είναι εξαιρετικό παιδί και καλός ντράμερ.

- Οι συντελεστές στην παραγωγή είναι ίδιοι; To artwork κλπ ποιανού δουλειά είναι;
- Η παραγωγή ήταν και πάλι του Νίκου Ottomo Αγγλούπα και δική μας στο Fab Liquid Studio, με τη διαφορά -σε σχέση με τον 1ο δίσκο- πως ο χώρος που αφήσαμε στον Ottomo ήταν πολύ μεγαλύτερος αυτή τη φορά. Μάλιστα σε κάποια από τα άμεσα live, όπως τώρα στις 28/12 στην Αθήνα και τον Γενάρη στην Αίγινα, θα είναι μαζί μας στη σκηνή στα synths και τις λούπες. Σε ό,τι αφορά το design του βυνιλίου, τα γραφιστικά τα ανέλαβε και πάλι η Κατερίνα Δαμιανάκη, τη φωτογράφιση η Κική Καπασακαλίδου και τις χειροποίητες μάσκες του εξωφύλλου που ανυπομονούμε να τις κοινοποιήσουμε σύντομα, η Βίκυ Ρουμπέκα, τις οποίες κι ευχαριστούμε πολύ.

- Υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος τρόπος που γράφετε τραγούδια, μιλάω για το μουσικό κομμάτι καθαρά; Σε σχέση με τον προηγούμενο δίσκο υπάρχει αλλαγή σε αυτό το κομμάτι;
- Υπήρξε τεράστια διαφορά ναι. Καταρχήν η προφανής, η μπάντα, με τον χρόνο που είχε περάσει μαζί, ήταν πολύ πιο έτοιμη και “ψημένη” σε σχέση με τον 1ο δίσκο. Έπειτα, το γεγονός ότι προκαλέσαμε παραπάνω τους εαυτούς μας να δημιουργήσουμε έναν άλλο ήχο. Αυτό συνέβη κυρίως εκ του γεγονότος ότι αντιμετωπίσαμε το στούντιο σαν χώρο εξερεύνησης κι όχι φιλοξενίας. Ανταλλάξαμε ρόλους, τζαμάραμε με άλλους μουσικούς, προσθέσαμε όργανα και μέσα. Στο τέλος χτίσαμε περισσότερο πάνω σε μοτίβα προερχόμενα από τη rhythm section και λιγότερο σε μελωδίες από κιθαριστικά riffs όπως είχε συμβεί στο Paths. Tέλος, πολύ σημαντικός παράγοντας σε αυτή τη κατεύθυνση ήταν ο ρόλος του Ottomo αυτή τη φορά. Λειτούργησε σε πολλά σημεία σαν 5ο μέλος, ήρθε σε πολλές πρόβες πριν μπούμε για ηχογραφήσεις και παίζαμε μαζί. Μάλιστα κάποια κομμάτια προέκυψαν από εκείνα τα sessions. Και φυσικά του αφήσαμε πάνω του όλα τα synths και τα electronics σε αυτή τη δουλειά.

- Απ’ ότι είδαμε και από σχετική ανάρτησή σας στο facebook, τον νέο δίσκο θα τον κυκλοφορήσετε με νέο όνομα πλέον, σωστά; Γιατί έγινε αυτό;
- Ο λόγος, βασικά, είχε να κάνει με το γεγονός ότι υπήρχαν δεκάδες συγκροτήματα με αυτό, ή με παραπλήσιο, έστω όνομα, με συνέπεια να δυσκολευόμαστε στις πλατφόρμες streaming. Κάτι που δεν μας είχε απασχολήσει στην αρχή αφού δεν ξέραμε που θα φτάσει όλο αυτό. Τώρα πλέον, έπρεπε να γίνει αυτή η αλλαγή. Το είδαμε και λίγο σαν αφορμή να σηματοδοτήσει κι αυτό με τη σειρά του τη νέα φάση της παρέας. Καταλήξαμε στο Innerspeaker, όχι μόνο γιατί μας αρέσει ηχητικά και συμβολικά ή επειδή ένας αγαπημένος μας δίσκος είχε τον ίδιο τίτλο, αλλά και γιατί δε βρήκαμε αντίστοιχο traffic σε αυτό, όπως με το Underdogs.

- Πώς βλέπετε το θέμα «internet και μουσική». Ρωτάμε γιατί πάνω κάτω έχουμε την ίδια ηλικία και έτσι έχουμε ζήσει και τις δύο καταστάσεις, και το πριν και το μετά. Πείτε κάτι θετικό και κάτι αρνητικό που βλέπετε.
- Σίγουρα θετικό είναι ότι πλέον μπορεί η μουσική να φτάσει εύκολα σε όλους. Και σαν ακροατές το ζούμε αυτό, αλλά και σαν μουσικοί πλέον, αισθανόμαστε ότι μπορούν οι μουσικές μας να φτάσουν εύκολα στα πέρατα του κόσμου. Είναι συγκλονιστικό αν το σκεφτεί κανείς. Αρνητικό φυσικά είναι ότι η ευκολία έχει δημιουργήσει και επανάπαυση. Δε συγκλονίζεται πλέον κανένας με τίποτα. Σε ένα λεπτό κατεβάζεις ολόκληρη τη δισκογραφία του οποιουδήποτε. Την ακούς όμως ποτέ; Επίσης, το φυσικό μέσο (ακόμα και σαν αντικείμενο), το κυνήγι και ο κόπος για να το αποκτήσεις, έδινε μια γοητεία και μια αυτόματη σύνδεση του ακροατή με τον δίσκο που σήμερα δεν μπορείς να τη βρεις.

- Θεωρείτε ότι ο κόσμος ασχολείται με τη μουσική και τη δημιουργία μπάντας, πολύ περισσότερο απ’ ότι στο παρελθόν, ή συμβαίνει ό,τι και παλαιότερα, απλώς έχουν αλλάξει κάποιες συνθήκες που βοηθούν;
- Είναι αυτό που είπαμε παραπάνω στην ουσία. Πάντα παρέες βρίσκονταν και έπαιζαν μουσική. Όμως χωρίς τη διάδοση του έργου τους (όπως γίνεται τώρα μέσω του internet), χωρίς να έχουν αναγνώριση της προσπάθειας τους από κάπου, αυτό έσβηνε και η διάθεση πολλών συγκροτημάτων χανόταν, όπως ας πούμε στα 80’s-90’s. Επίσης η έλλειψη πολλών μπαντών είχε και σα συνέπεια να υπάρχουν ελάχιστα venues για live, ή και το αντίστροφο αν θέλετε, μάλιστα ήταν κι εξαιρετικά δύσκολο για τα περισσότερα από αυτά τα συγκροτήματα να μπορέσουν να εμφανιστούν σε αυτά. Θεωρούμε λοιπόν ότι στην ουσία το μεγαλύτερο θετικό του internet στην μουσική είναι αυτή η δυνατότητα να γίνεται η μουσική σου γνωστή. Επίσης ένα άλλο καλό της άμεσης πρόσβασης ήταν ότι εξοικειώθηκε η πιτσιρικαρία με περισσότερους ήχους κι αυτό είχε αντίκτυπο και παικτικά και σε επίπεδο παραγωγών.

-Το είδος της μουσικής που παίζετε (τουλάχιστον απ’ όσα ακούσαμε στον πρώτο δίσκο) είναι αρκετά πολυσυλλεκτικό και εκτός συγκεκριμένης ταμπέλας. Θα έλεγα ένα «indie/alternative», έτσι, για να το βάλουμε κάπου γενικά. Οι επιρροές σας όμως ποιες είναι; Τι μουσικές ακούτε και θεωρείτε ότι μπορεί κάποιος να αντιληφθεί τις επιρροές σας, μέσα στη δουλειά σας;
- Οι επιρροές μας είναι αρκετά διαφορετικές, επειδή είναι πολυσυλλεκτικά και τα ακούσματα μας. Ξέρεις, η επιρροή δεν είναι κάτι που λειτουργεί κατά παραγγελία. Δε μπαίνεις μια μέρα δηλαδή και λες “σήμερα θέλω να γράψω new wave ή ένα πιο ακουστικό σαν των τάδε”. Ασυναίσθητα βρίσκουν τον χώρο τους σε ό,τι δημιουργείς αυτά που σε εμπνέουν και σε παρακινούν, εφόσον έχουν “γράψει” μέσα σου. Εμείς - το έχουμε ξαναπεί- έχουμε και το παράδοξο για μπάντες, ότι δεν ακούμε πολλή μουσική μαζί εν τω μεταξύ. Συμφωνούμε όμως στο ότι δε μας ενδιαφέρει η μονοδιάστατη προσέγγιση, δεν είναι καν στόχος τα κομμάτια ενός δίσκου να έχουν τις ίδιες ακριβώς αναφορές, αλλά περισσότερο το αντιμετωπίζουμε σαν “ημερολόγιο καταστρώματος”, το οποίο καθορίζεται από τί θα βρεις μπροστά σου στη διαδρομή. Αν σας αρέσουν οι τίτλοι, ναι θα βρειτε από indie/alternative στοιχεία, μέχρι new wave, post έως και ψυχεδελική folk.

- Είδατε κάποιο live τελευταία που να σας άρεσε ιδιαίτερα;
- Γενικώς το τελευταίο διάστημα (και λόγω της δουλειάς μας για το άλμπουμ) δεν είδαμε πολλά πράγματα. Oι παλιοσειρές, Cure και Cypress Hill, “πήραν κεφάλια” το καλοκαίρι από αυτά που είδαμε, ενώ πολύ πρόσφατα είδαμε 2 μπάντες από τη δική μας σκηνή, τους Kenny Freq και τους Bonnie Nettles που απολαύσαμε κιόλας, τη καθεμία στο είδος της.

- Φετινοί δίσκοι που σας άρεσαν;
- Καταρχάς να πούμε εδώ ότι ακούμε για λίστες με 50 και 100 καλύτερα και μας κάνει πολύ εντύπωση πως κάποιοι βρίσκουν τόσο πολλές πραγματικά καλές δουλειές. Δεν τη θεωρούμε καλή χρονιά γενικά για άλμπουμ, παρότι σε tracks, όπως πάντα, θα βρεις εξαιρετικά. Κι αυτό ίσχυσε περισσότερο για αυτό που λέμε γενικά “κιθαριστική μουσική”. Στις “μαύρες” μουσικές θα ακούσεις πολύ πιο ενδιαφέροντα πράγματα τα τελευταία χρόνια. Δεν ξέρουμε καν αν ο κόσμος ακούει ολόκληρα άλμπουμ πια. Παρόλ'αυτά κάποια καλά άλμπουμ φέτος ήρθαν από Floating Points, Fontaines DC, Freddie Gibbs & Madlib, Bon Iver, Durand Jones, Fat White Family, τουλάχιστον από αυτά που ακούσαμε.

- Πόσο ισχυρό είναι το δέσιμο του κοινού με τους εγχώριους καλλιτέχνες κατά τη γνώμη σας αυτή τη στιγμή;
- Κοίταξε, αυτό εξαρτάται πάντα από το είδος της μουσικής κι άλλους παράγοντες. Στο ευρύτερο “γήπεδο” που παίζουμε εμείς πχ, δεν ήταν ποτέ το δέσιμο αξιοσημείωτο κι αυτό το λέμε με απόλυτη βεβαιότητα γιατί έχουμε ζήσει σαν ακροατές κι άλλες εποχές. Ακόμη και θρυλικές μπάντες του αγγλόφωνου για τα εδώ δεδομένα όπως οι Last Drive, είχαν μεγαλύτερη ανταπόκριση μετά την επανένωση τους το 2007, παρά στη πρώτη πιο ενεργή δισκογραφικά περίοδο τους. Την τελευταία 10ετια σαφώς χτίστηκε ένα δυνατό fan base στον σκληρό ήχο για τις εγχώριες μπάντες του είδους, όπου κάποιοι όπως πχ οι Planet of Zeus, το άξιζαν 101%. Aν όμως θέλεις να συνεχίσουμε την κουβέντα νωρίτερα περί δυσκολίας συναισθηματικής σύνδεσης κοινού με καλλιτέχνη, δε θεωρούμε καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι η νο.1 μακράν σκηνή αυτή τη στιγμή σε αυτό το κομμάτι, είναι το ελληνικό χιπ χοπ. Τα παιδιά που τα πηγαίνουν εξαιρετικά εκεί, πέραν του ότι έχουν ανεβάσει αρκετά το επίπεδο - και στο λέμε με τη γνώση ανθρώπων που αγαπούν το αμερικάνικο- στον στίχο, αλλά τελευταία και στη παραγωγή σε κάποιες περιπτώσεις, δεν είναι τυχαίο που προκαλούν τέτοια ταύτιση στους πιτσιρικάδες. Ο στίχος είναι ελληνικός, δυνατός κι εκτός αυτού τους νιώθουν “δικούς” τους, θα πάνε το βράδυ στη συναυλία τους κι αύριο το μεσημέρι θα τους πετύχουν στη γειτονιά τους να κάνουν τα ίδια πράγματα με αυτούς. Ο σημερινός 15αρης δεν έχει μεγαλώσει με τον μύθο του γιγαντιαίου απρόσιτου καλλιτέχνη, οπότε δεν τον αφoρά όλο αυτό που ξέραμε εμείς όταν ήμασταν στην ηλικία του. Συνεπώς όταν βρει τους δικούς του spokesmen, θα πάει στα live τους, θα αγοράσει τον δίσκο, θα τους παρακολουθεί ψηφιακά, θα γίνει αγωγός της δουλειάς τους στις παρέες του. Όλα αυτά φυσικά δεν αναφέρονται στο trap για να μη παρερμηνευτούμε, το οποίο είναι μπουζουκόβια μεταφορά του αντίστοιχου ξένου...

- Βλέπω ότι στα social media σας (στη σελίδα στο facebook βασικά), είστε ενεργοί πολύ σε κοινωνικά θέματα. Πιστεύετε ότι ο καλλιτέχνης πρέπει να παρεμβαίνει (να εκφράζει άποψη) σε κοινωνικοπολιτικά θέματα;
Κοίτα, δεν υπάρχει «πρέπει». Ο καθένας πράττει όπως αισθάνεται και του «βγαίνει». Γενικά θεωρούμε πως αν δε θες να ανήκεις τέλος πάντων σε αυτό που αποκαλείται «στρατευμένη τέχνη», καλό είναι να κρατάς μια ισορροπία ανάμεσα στη δημιουργία και το τί πρεσβεύεις σαν άνθρωπος. Δεν θα μας δεις λοιπόν ποτέ να αντιμετωπίζουμε τα social media, της μπάντας τουλάχιστον, σαν ιδεολογικά ορμητήρια, παρότι εξυπακούεται πως σαν άτομα έχουμε τις απόψεις μας. Από αυτόν τον κανόνα εξαιρούνται κάποια ζητήματα που για εμάς αποτελούν κόκκινη γραμμή, όπως ο φασισμός και ιδίως ο οργανωμένος, είτε προέρχεται από ναζιστικές συμμορίες σαν την Χ.Α, είτε από τη συμπεριφορά του ίδιου του κράτους, ανεξαρτήτως κυβερνήσεων. Από ‘κει και πέρα, παρομοίως με τη μουσική επιρροή που λέγαμε πριν, αναμφίβολα σαν μονάδες που ζούμε, κυκλοφορούμε, αγωνιούμε, ερωτευόμαστε κι αγχωνόμαστε σε αυτή τη κοινωνία, σαφώς και θα περάσουν τμήματα όλων αυτών των εμπειριών μας στο έργο που δημιουργούμε. Σε καμία περίπτωση πάντως δεν κρίνουμε τη τέχνη με βάση τον χαρακτήρα του καλλιτέχνη. Έχουν υπάρξει παγκοσμίως άπειρα παραδείγματα σκατανθρώπων με τεράστια καλλιτεχνική αξία, σε όλες τις μορφές της τέχνης κι όχι μόνο στη μουσική. Καλώς ή κακώς. Τέλειο είναι όταν ταυτίζεται το έργο με την προσωπικότητα, δε το συζητάμε, αλλά κι όταν δε συμβαίνει τούτο, πρέπει να το ξεπερνάς μετά την εφηβεία κατά τη γνώμη μας.

- Συνεχίζοντας λίγο το ανωτέρω, θα ανεβάζατε ποτέ κάτι που μπορεί να πήγαινε κόντρα στην επικρατούσα άποψη/ρεύμα ή αν θέλετε, κόντρα στην πιθανή άποψη του κοινού σας;
- Αν αυτό εντασσόταν στις διαχωριστικές γραμμές που αναφέραμε πριν, εννοείται. Αν, λέμε τώρα, μαθαίναμε πως κάποιος που γουστάρει τη μουσική μας είναι φασίστας, όχι μόνο δε θα του λέγαμε κάτι διαφορετικό για να μη χάσουμε τα 10 ευρώ του, αλλά μάλλον θα του ζητάγαμε να μη μας παρακολουθεί κιόλας.

- Στο παραπάνω θα αναφέρω ένα παράδειγμα: Ποια είναι, ας πούμε, η άποψη σας (προσοχή, δε ρωτάω για τον Νόμο) για το κάπνισμα σε εσωτερικούς χώρους;
- Χαχα, αυτό το ρωτάς προβοκατόρικα (σ.σ: ω!ναι! χεχε) γιατί είμαστε καπνιστές! Δεν το έχουμε συζητήσει παρ’όλα αυτά για να σου δώσουμε μια κοινή απάντηση. Σαφώς έπρεπε με κάποιον τρόπο να προστατευτούν οι μη καπνιστές. Τώρα αν η μέθοδος που επιλέχτηκε είναι η ιδανική, είναι σχετικό. Αυτό που την ίδια ώρα μπορούμε να σου πούμε, επειδή έχουμε φίλους με επιχειρήσεις, είναι πως το πλήγμα της μεθόδου είναι τόσο ακαριαίο που πολύ φοβόμαστε πως κάποιοι εξ’ αυτών δυστυχώς δε θα αντέξουν μέσα στους επόμενους μήνες να «μπαίνουν» μέσα και θα αναγκαστούν να κλείσουν, κι αυτό σίγουρα δε γίνεται να χαροποιεί κανέναν, καπνιστή ή μη.

- Κάτι τελευταίο θέλετε να μας πείτε, κάτι ίσως για το live που έρχεται και το τι να περιμένουμε;
- Κάναμε μεγάλη αποχή λόγω του ότι θέλαμε να επικεντρωθούμε στον δίσκο και τις αλλαγές στον ήχο. Μας έχει λείψει συνεπώς πολύ το excitement μιας ζωντανής εμφάνισης, γι’ αυτό και παρόλο που δεν έχουμε φτάσει ακόμη στο 100% - ο στόχος για αυτό είναι η παρουσίαση που θα έρθει με τη κυκλοφορία του βυνιλίου - ανυπομονούμε να έρθουμε κι εμείς αντιμέτωποι με τα νέα tracks. Θα ακουστούν αν όχι όλα, τα περισσότερα, μαζί με κάποια παλαιότερα, ελαφρώς “πειραγμένα” κι εκείνα. Επίσης, μαζί μας στη βραδιά αυτή θα είναι ένας εξαιρετικός νέος καλλιτέχνης, ο Leo, σε μια ιδιαίτερη live looping performance που ελπίζουμε να αρέσει στους φίλους μας.

- Ευχαριστούμε πολύ παιδιά για την κουβέντα και την ωραία παρέα και υποσχόμαστε να μη γράψουμε όλα όσα είπαμε, γιατί θα "πέσει το site" από τον όγκο της πληροφοριάς. Καλό live και καλές γιορτές.
- Εμείς ευχαριστούμε παιδιά, κάθε κουβέντα μαζί σας είναι πάντα απολαυστική.

Oι Innerspeaker θα εμφανιστούν το Σάββατο 28 Δεκεμβρίου στο Chaplin Brothers Bar & Stage. Το live θα ανοίξει ο ταλαντούχος Leo, σε μια ιδιαίτερη live looping performance. (Σαρρή 37 & Ωγύγου 21 | Μετρό Μοναστηράκι & Θησείο, Ώρα έναρξης: 21.30. Τιμή εισιτηρίου: 5 euro. Τηλέφωνο: 211 012 7340)
Facebook Event: https://www.facebook.com/events/428837618062474/

Photos: Cover by Kiki Kapasakalidou, others by v_era (The Underdogs Live @ BUMS 3.12.2017)