Οι Melting Icarus είναι ένα Jazz Piano Trio που έχει ως έδρα την Ουτρέχτη της Ολλανδίας και τρία διαφορετικά εθνικά φόντα. Με την Ειρήνη Τσακίρογλου (Piano/ Keys), το Rocco Damiani (Bass) και τον Damian de Muijnck (Drums), το πρώτο πράγμα που θα σκεφτείς είναι σίγουρα: Ένα συναρπαστικό μουσικό δείπνο με Internationals.Το Wired to the storm είναι το πρώτο τους single με guest την ταλαντούχα τραγουδίστρια LOUISE. Τα υπόλοιπα παρακάτω:

Είµαστε οι Melting Icarus: η Ελληνίδα Ειρήνη Τσακίρογλου (Piano/ Keys), ο Ιταλός Rocco Damiani (Bass) και ο Ολλανδός Damian de Muijnck (Drums). Δεν θέτουµε περιορισµούς σε αυτό που κάνουµε, προσπαθούµε να πορευόµαστε χωρίς προκαταλήψεις ανεξαρτήτως πεποιθήσεων, διηγούµαστε ιστορίες χωρίς να ασκούµε κριτική, όπως θα έκανε ένας καλός storyteller. Μας γοητεύει ιδιαίτερα η ιστορία σαν επιστήµη και γενικότερα όλες οι θαµµένες ανακαλύψεις που δε γνωρίζουµε. Θα κλείσουµε µε ένα ρητό που συνηθίζει να χρησιµοποιεί ο καθηγητής ιστορίας µας: ‘Curiosity is the answer’”.
Το όνοµα µας προέκυψε επειδή συζητούσαµε µεταξύ µας για τη µουσική που συνθέτουµε και τα συναισθήµατα που µας προκαλεί και καταλήξαµε ότι νιώθουµε κατά κάποιο τρόπο σαν να εξαφανίζεται η έννοια της βαρύτητας από το χώρο και αντί να αιωρούµαστε, πέφτουµε επ’αόριστον στο κενό. Στο µυαλό της πιανίστριας που είναι Ελληνίδα, ήρθε ο µύθος του Δαιδάλου και του Ικάρου και έτσι καταλήξαµε εκεί.
Το είδος µουσικής που παίζουµε είναι…γιατί να το προσδιορίσουµε; Σε γενικές γραµµές, µπλέκουµε σύγχρονη τζαζ, µε έθνικ στοιχεία, πολυρυθµίες, βαλκανικούς και παραδοσιακούς ήχους, πιο progressive ακούσµατα και άλλα πολλά. Αν κάποιος δηλαδή θέλει να το προσδιορίσει αντί να πει ότι “Αυτά τα παιδιά παίζουν µουσική που αγαπούν”, θα κατέληγε στο “Μοντέρνα Τζαζ”.
Θα σας αρέσουµε αν σας αρέσουν οι: Tigran Hamasyan, Avishai Cohen Trio, Brad Mehldau , Ari Hoenig, Marc Guiliana, Gogo Penguin, Mammal Hands, Tarek Yamani, Ibrahim Maalouf, Radiohead, Leprous, Animals as Leaders, Periphery, Manos Hatzidakis, Eleni Karaindrou, George Kontrafouris, Human Touch Trio, Next Step Quintet, Franz von Chossy etc
Ένα κοµµάτι µας που πρέπει να ακούσετε είναι το… Wired to the Storm featuring LOUISE

Την πρώτη φορά που ανεβήκαµε στη σκηνή για live… Το σχήµα ξεκίνησε να είναι ενεργό µόλις δύο µήνες πριν, αρχές Σεπτεµβρίου του 2020 οπότε δεν έχουµε προλάβει να κάνουµε κάποιο live gig µέχρι τώρα αλλά αυτή τη στιγµή προσπαθούµε να οργανώσουµε ένα online livestream concert στο οποίο θα παίζουµε δικές µας διασκευές από διάσηµα soundtrack του κινηµατογράφου.
Το ελληνικό µουσικό ραδιόφωνο (των FM) είναι…  Δεν επιθυµούµε να εµβαθύνουµε ιδιαίτερα σε αυτή την ερώτηση επειδή όλοι κατά κάποιο τρόπο γνωρίζουµε την απάντηση. Τα µέσα ενηµέρωσης και ψυχαγωγίας προωθούν το εµπορικό και όχι απαραίτητα το καλό ή αυτό που αξίζει να προωθηθεί. Στην παγκόσµια µουσική βιοµηχανία κρύβεται πολλή βροµιά, διαφθορά και χρηµατικά συµφέροντα µε κανάλια, ραδιόφωνα και τα παρεµφερή. Εµείς εκπροσωπούµε την απέναντι όχθη της ιστορίας, ίσως για αυτό να µη γίνουµε ποτέ αυτό που θέλουν να προβάλλουν τα µέσα, ποιος ξέρει, µακάρι να διαψευστούµε. Η απάντηση για το ελληνικό ραδιόφωνο είναι κάτι ανάµεσα στο ναι και στο όχι, διότι υπάρχουν κάποιοι πιο εναλλακτικοί σταθµοί που προσπαθούν να αναδείξουν όµορφα πράγµατα, αλλά και πάλι δεν είναι αρκετό.
Θα θέλαµε κάποτε να κάνουµε ένα live στα North Sea Jazz Festival, Glastonbury Festival, Jazz sur Seine Festival, Montreux Jazz Festival, Vinterjazz Festival (Copenhagen), Java Jazz Festival (Indonesia), Cape Town Jazz Fest, Jazz at Lincoln Centre, XJazz Berlin, Paris Jazz Festival etc.
Θα γουστάραµε να ήταν δική µας σύνθεση το…Mockroot (album by Tigran Hamasyan), Ancient Observer (album by Tigran Hamasyan), Gently Disturbed (album by Avishai Cohen), Seven Seas (album by Avishai Cohen), OK Computer (album by Radiohead). Ένα live που παραβρεθήκαµε -σαν θεατές- και µας «πήρε τα µυαλά», ήταν…Tigran Hamasyan in Antwerp 2019, Leprous in Leiden 2019, Brad Mehldau Trio in Utrecht 2020, Mark Guiliana in Rotterdam 2018.
Η συµβουλή µας σε όποιον σκέφτεται να φτιάξει µπάντα είναι… Να µη φοβάστε τα όρια, να προσπαθείτε να τα ξεπερνάτε µε εποικοδοµητικό θράσσος και να βλέπετε ευκαιρίες σε κάθε δυσκολία που αντιµετωπίζετε. Τα όρια που δηµιουργούνται από φόβο, υπάρχουν µόνο για να µας περιορίζουν. Εµείς είµαστε οι πιθανότητες - οι άνθρωποι - και είµαστε άπειροι.
Χωρίς το internet η µουσική θα… Είχε µεγαλύτερη αξία, όπως παλιά. Όσο ακόµη ο κόσµος αγόραζε δίσκους και βινύλια, η ζωή και η αξία των µουσικών ήταν πολύ µεγαλύτερη. Πλέον, οι πλατφόρµες αναπαραγωγής έχουν τους καλλιτέχνες ανδρείκελα, τα κέρδη είναι ελάχιστα για τον εκάστοτε δηµιουργό και ο απλός πολίτης αντιµετωπίζει το προιόν δουλειάς µας ως κάτι δεδοµένο που είµαστε υποχρεωµένοι να του προσφέρουµε. Δεν θέλουµε να παρεξηγηθούµε, το ίντερνετ έχει και τα καλά του, αλλά ίσως τα µειονεκτήµατα υπερβαίνουν τα πλεονεκτήµατα στον τοµέα της µουσικής ως τέχνη, η τόση πολλή πληροφορία µας έχει αποπροσανατολίσει.

Αν µπορούσαµε να µεταφερθούµε σε ένα µουσικό περιβάλλον του παρελθόντος (χώρα, περίοδο)… Θα µεταφερόµασταν στα 70s-80s γιατί όλοι ακόµη εκτιµούσαν τη µουσική διαδραµάτιζε πολύ πιο καθοριστικό ρόλο στην ευτυχία ενός µέσου ανθρώπου, κινητήριος δύναµη. Επίσης κατά τη διάρκεια εκείνων των δύο δεκαετιών γεννήθηκαν µεγάλα µας είδωλα που άλλαξαν µία για πάντα τη µουσική όπως τη γνωρίζουµε σήµερα.
Η πλέον παράξενη ατάκα που έχουµε ακούσει σε live µας είναι… Τη συγκεκριµένη ατάκα την ακούσαµε από γνωστό κατά τη διάρκεια ηχογραφήσεων: “Α παίζετε τζαζ, δηλαδή κάτι σαν τη µουσική αναµονής στα ασανσέρ;”
Θα ήταν τέλειο αν κάποτε συνεργαζόµασταν µε…τον Tigran Hamasyan, προφανώς γιατί είναι αν όχι η µεγαλύτερη επιρροή µας, µία από τις σηµαντικότερες, αλλά αν θέλουµε να είµαστε προσγειωµένοι θα θέλαµε να συνεργαστούµε µε την Ελένη Καραΐνδρου και τον τραγουδιστή των Leprous, Einar Solberg.
Η πλέον υπερεκτιµηµένη  µπάντα στον πλανήτη είναι...Για εµάς, οι πιο υποτιµηµένοι καλλιτέχνες που αξίζουν αναγνώριση όσο τίποτα είναι οι: George Kontrafouris Trio, Human Touch, Franz von Chossy Trio, Billy Pod, Next Step Quintet.
Ένα από τα καλύτερα albums που έχουν ποτέ γραφτεί είναι το… Mockroot (album by Tigran Hamasyan).
Θα θέλαµε να έχουµε γράψει µουσική για... τo Interstellar (directed by Christopher Nolan) την οποία συνέθεσε ο αγαπηµένος Hans Zimmer. Θα θέλαµε να παίξουµε και να συνθέσουµε για µία ταινία του Martin Scorsese, Quentin Tarantino, Giuseppe Tornatore, Steven Spielberg, Tim Burton, Bong Joon-ho, Roberto Benigni. Από σκηνοθέτες που δεν βρίσκονται εν ζωή: Stanley Kubrick, Alfred Hitchcock, Akira Kurosawa.
Ένα βιβλίο που µας συνεπήρε είναι το… ‘Ανθρωποι και Ποντίκια του John Steinbeck
Μία πόλη που θα θέλαµε να ζήσουµε είναι το Βερολίνο, για τον εξής λόγο ότι είναι από τις πιο ζωντανές τοποθεσίες του πλανήτη όσον αφορά στη µουσική και στο πως ο κόσµος σέβεται και αντιλαµβάνεται την τέχνη.
Η περίοδος της καραντίνας και όλα όσα έζησε και ζει ο πλανήτης από την κατάσταση µε τον κορονοιό, για εµάς…λειτούργησε ως “blessing in disguise”, αφού όντας πολύ κοντινοί φίλοι και ευαισθητοποιηµένα άτοµα εκτός από µουσικοί, εκτιµήσαµε πράγµατα που θεωρούσαµε δεδοµένα και βρήκαµε το ποιοι θέλουµε να είµαστε µέσω αυτών. Διαµένουµε και σπουδάζουµε στην Ουτρέχτη της Ολλανδίας, µία χώρα µε µεγάλο αριθµό κρουσµάτων, κάτι το οποίο µας προκαλούσε µεγάλο φόβο και ανασφάλεια για µήνες. Από τη στιγµή που τελείωσε το πρώτο κύµα του ιού και µπήκαµε στο δεύτερο, υποσχεθήκαµε ο ένας στον άλλο και στους εαυτούς µας ότι δε θα ζήσουµε µε το φόβο ποτέ ξανά, θα περνάµε την κάθε µέρα µε ανυποµονησία για την επόµενη και µε δίψα για να γίνουµε καλύτεροι και να προσφέρουµε όσο καλύτερη τέχνη µπορούµε στους γύρω µας.
Σε 10 χρόνια από τώρα θα θέλαµε σα µπάντα να… κάνουµε περιοδείες σε όλο τον κόσµο, να γράφουµε όσο περισσότερο καλή µουσική γίνεται, να είµαστε αγαπηµένοι όπως τώρα και να ρίχνουµε αγάπη µε το κιλό σε ό,τι κάνουµε.
Η ερώτηση που ποτέ δε µας κάνουν, οπότε την ρωτάµε και απαντάµε µόνοι µας είναι: … “Γιατί παίζετε τζαζ και όχι οτιδήποτε άλλο; Το γεγονός ότι ο κόσµος σνοµπάρει τη τζαζ, δεν αποτελεί αποθαρρυντικό τελεσίγραφο;” Το µεγαλύτερο µέρος του πληθυσµού αυτής της γης, φαντάζεται και οραµατίζεται τη τζαζ στην καλύτερη περίπτωση ως εκείνη τη µουσική που έπαιζαν καµπαρέ στη Νέα Ορλεάνη στα 20s-30s (και κληρονοµιά των African Americans). Στη χειρότερη περίπτωση όπως µας είπε πρόσφατα ένας γνωστός που ακούει µόνο τραπ: “ Τζαζ, η µουσική αναµονής ενός ασανσέρ”. Η τζαζ έχει εξελιχθεί απίστευτα πολύ, έχει µπλεχτεί µε παραδόσεις, άλλα είδη µουσικής και δε φαντάζεστε πόσα πράγµατα, που αναπαράγουν σύγχρονα µέσα ενηµέρωσης περιέχουν τζαζ που µας αρέσει και δεν παίρνουµε χαµπάρι. Στο φάσµα της τζαζ στεγάζεται Latin, Blues, RnB, Fusion, Soul, Funk, Rock 'n’ Roll και ένα σωρό άλλα υποείδη µουσικής. Για παράδειγµα, πολύς κόσµος δε γνωρίζει ότι η έννοια Pop είναι µία συντοµογραφία της λέξη Popular, άρα ο Frank Sinatra, o Miles Davis, οι Beatles, η Shakira, η Billie Eilish είναι όλοι pop µουσικοί διαφορετικών εποχών. Εµείς έχουµε ως βασικό σκοπό και ιδεώδες, να θυµήσουµε στις νέες γενιές την οµορφιά της τζαζ πέρα από την προκατάληψη που µας προσκόλλησε η κοινωνία. Η τζαζ δεν ήταν ανέκαθεν µουσική που προωθούσε τον ελιτισµό, αντιθέτως. Δε γνωρίζουµε αν είµαστε αυτό που λείπει από τη σύγχρονη µουσική σκηνή, θεωρούµε όµως ότι από τη στιγµή που κάποιος µη-γνώστης και ίσως όχι λάτρης της τζαζ ακολουθήσει το µουσικό storytelling το οποίο πρεσβεύουµε, θα αλλάξει γνώµη και ίσως να ανοίξει τους ορίζοντές του σε κάτι καινούργιο και καθόλου οικείο._

Photos: from band's official Facebook page