Οι N'Cheezed είναι η πρώτη G-Pop μπάντα στην ιστορία της ελληνικής ροκ μουσικής. Συνδυάζοντας τον ελληνόφωνο στίχο με στοιχεία από πάσης φύσεως dance μουσική, funk, punk, country, j-pop και shred οι N' Cheezed φέρνουν το πάρτυ σε κάθε τους εμφάνιση και χαίρονται να κάνουν με τη μουσική τους τους πιο ετερόκλητους ανθωπότυπους να έρθουν κοντά. Απάντησαν στις ερωτήσεις του SpeeditUp21 με μπόλικη ειλικρίνεια και χιούμορ, οπότε μη χάσετε την ευκαιρία να μάθετε μπόλικα πράγματα για αυτούς

- Είμαστε οι N’Cheezed, το όνομα μας το εμπνευστήκαμε (από ένα όραμα που είχε ο τραγουδιστής εν ώρα μεσημεριανής σιέστας και μετά από μια επεξεργασία κατέληξε να είναι αυτό που είναι τέλος πάντων και το είδος της μουσικής που παίζουμε είναι G-Pop, το οποίο ορίζεται ως ποπ ροκ με ελαφρολαϊκά στοιχεία.

- Τρία συγκροτήματα που αγαπάμε πολύ είναι οι Χάσμα, οι KNOWER και οι Judas Priest.

- Ένα κομμάτι μας που πρέπει να ακούσετε είναι οι “Σκόνες”.

- Οι περισσότεροι από τους στίχους μας αναφέρονται στις διάφορες περσόνες που κυκλοφορούν στην πόλη μας και μας προκαλούν ένα ενδιαφέρον να το παρακολουθήσουμε κοινωνικά και πολιτικά.

- Την πρώτη φορά που ανεβήκαμε στη σκηνή για live ανοίξαμε μία μπάντα στο θρυλικό After Dark, οι οποίοι είχαν καλέσει μόνο ένα άτομο. Εμείς, από την άλλη, με όλο τον ενθουσιασμό της πρώτης φοράς, είχαμε καλέσει και τους κουμπάρους των γονιών μας και ήρθαν γύρω στους 40 οικογενειακοί και φίλοι (κάναμε παρέα με πολύ κόσμο τότε). Μόλις τελειώσαμε έφυγε ο κόσμος και μείναμε εμείς να ακούσουμε τη μπάντα η οποία πληρώθηκε και έφυγε. Επαναλάβαμε για τα επόμενα δύο χρόνια το ίδιο λάιβ στο ίδιο μέρος χωρίς την άλλη μπάντα ως μοναδικό ετήσιο ιβεντ για τους φίλους μας.

- Το μουσικό ραδιόφωνο (των FM) είναι μία επιχείρηση που συνεργάζεται με άλλες επιχειρήσεις και αλληλοπροωθούνται και βαυκαλίζονται και φασώνονται σε μία αποκλειστική σχέση και στους δύο, ο τρίτος δε χωρεί, αν δεν επιχειρεί. Επίσης όχι άλλο Sweet Child o’ Mine, κοντεύει να βγει το GTA VI.

- Θα θέλαμε κάποτε να παίξουμε live στο κέντρο της “φάσης” όπου κι αν είναι κάθε φορά αυτό, για να μπορούμε να κοιτάμε στα μάτια του τύπους για τους οποίους γράφουμε τα τραγούδια. Σε μια πιο σοβαρή νότα, θα χαιρόμαστε πάντα να παίζουμε σε αυτοοργανωμένα λάιβ αλληλεγγύης, οικονομικής ενίσχυσης μειονοτήτων και κοινωνικής ευαισθητοποίησης.

- Θα γουστάραμε να ήταν δική μας σύνθεση το «Βάψ’τα Ροζ» του Βαγγέλη Βέκιου διότι είναι ένα τραγούδι που μιλάει για το τώρα, πολλά χρόνια πριν.

- Ένα live που παραβρεθήκαμε -σαν θεατές- και μας «πήρε τα μυαλά», ήταν το προτελευταίο live των Χάσμα στην πλατεία Εξαρχείων το 2010. Η ετοιμότητα, η τιμιότητα και το γκάζι χωρίς θόρυβο της μπάντας αυτής σε συνδυασμό με την αντίδραση του κόσμου ήταν κάτι που το βλέπαμε για πρώτη φορά.

- Ένα λάθος που δεν πρέπει να κάνει όποιος σκέφτεται να φτιάξει μπάντα είναι να σκεφτεί από πριν τι ύφος θα έχει αυτό που θα παίξει, αλλά να το αφήσει να προκύψει.

- Η άποψή μας για την επίδραση του Ιnternet στη μουσική είναι ότι είναι καταλυτική σε όλες τις πτυχές της. Προφανώς το attention span μας έχει πάει περίπατο. Ωθούμεθα συλλογικά ως καλλιτέχνες να σκεφτόμαστε πρωτίστως κάποιο χουκ, κάποιο πιασάρικο σλόγκαν ή κάποιο signature move, να μικραίνουμε τις δομές των τραγουδιών και να συνοδεύουμε πάντα με οπτικό ερέθισμα μια τέχνη που αυτή καθαυτή στερείται, με απόλυτους όρους, οπτικού ερεθίσματος ώστε να διεκδικήσουμε έστω και 5’’ του εκάστοτε ατόμου πριν ψάξει ντοπαμίνη στο επόμενο σκρολ. Στον αντίποδα το διαδίκτυο μας έδωσε θέαση σε δεκάδες μουσικές σκηνές ανά τον κόσμο, επιτάχυνε τον ρυθμό που συλλογικά αφομοιώνουμε νέες επιρροές σύγχρονων καλλιτεχνών απ’ όπου κι αν προέρχονται ενώ, σε συνδυασμό με την πιο μαζική πρόσβαση στα μέσα παραγωγής μουσικής των τελευταίων χρόνων (π.χ. δυνατότητα του μέσου καλλιτέχνη να μπορεί να φτιάξει ένα home στούντιο), έδωσε και τη δυνατότητα να κυκλοφορήσουμε και να προωθήσουμε τη μουσική που εμείς επιθυμούμε να γράψουμε ανεξαρτήτως από το τί αναμένεται από μια δισκογραφική, τον σημερινό αλγόριθμο και τις προσδοκίες μιας βιομηχανίας που αντιμετωπίζει το καλλιτεχνικό έργο αποκλειστικά με όρους αγοράς. Σαν κάθε εργαλείο, πού είναι στα χέρια καταναλωτικών συμφερόντων, θέλει υπεύθυνη χρήση καθώς οι μεσάζοντες και το φαστ φουντ είναι πάντα εκεί αλλά όσες συνδρομές και να πληρώσεις, εάν δεν ακούσεις ενεργά, προσεχτικά και ανοιχτά, δε θα το ευχαριστηθείς ούτε σαν καλλιτεχνικό ον ούτε ως κοινό.

- Αν μπορούσαμε να μεταφερθούμε σε ένα μουσικό περιβάλλον του παρελθόντος, αυτό θα ήταν η Αθήνα του 1990 επειδή τώρα βλέπουμε τα κοινωνικοπολιτικοοικονομικοκαλλιτεχνικά αποτελέσματα αυτής της εποχής και θα είχε πλάκα να δούμε πόσο θα μπορούσαμε να αντισταθούμε στην extravaganza των 90s.

- Η πλέον παράξενη ατάκα (ή και σκηνικό που έχει συμβεί) που έχουμε ακούσει σε live μας είναι…Πριν από πολλά χρόνια είχαμε παίξει σε ένα πανκ φεστιβαλ στην Πλατεία Σκύρου στο Γαλάτσι και τότε ακόμη κάναμε και κάποιες διασκευές τύπου Καίτη Γαρμπή- «Το Κάτι» και κάτι mash ups Historia de un Amor με Βέρτη. Παίξαμε τα δικά μας, παίξαμε τις διασκευές, χορεύανε όλα τα άτομα και ξαφνικά έληξε άδοξα το λαιβ γιατί ένας τύπος που τα χε τσούξει άρχισε να φωνάζει και να λέει «ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΛΑΪΚΑ» ξανά και ξανά και αρχίσαμε να μαζεύουμε. Το λέμε ακόμη καμιά φορά το «ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΛΑΪΚΑ», αλλά Βέρτη (δυστυχώς;) δεν παίζουμε.

- Θα ήταν τέλειο αν κάποτε συνεργαζόμασταν με κάποιον παραγωγό χιπ χοπ μουσικής ή Dj διότι θα είχε πλάκα να δούμε τι θα μπορούσε να βγει από τη μίξη μουσικών οργάνων και sampling καθώς και πόσο κοντά μπορεί να έρθει η βρωμιά του χιπχοπ ήχου με τη βρωμιά του ροκ ήχου.

- Η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίσαμε κατά την ενασχόλησή μας με τη μουσική είναι ότι δεν έχουμε κάνει παγκόσμια επιτυχία.

- Ένα από τα καλύτερα albums που έχουν ποτέ γραφτεί είναι το A Night At The Opera των Queen.

- Θα θέλαμε να έχουμε γράψει μουσική για την ταινία πρωτότυπου σεναρίου που εμείς θα παράξουμε «N’Cheezed: Τα χρόνια της αθωότητας». (Ο τίτλος ενδεικτικός).

- Ένα βιβλίο που μας συνεπήρε είναι ο «Αποικιοκράτης Χίπστερ» του Gregory Pierrot.

- Θεωρούμε ότι μια μπάντα πρέπει να εκφράζει κοινωνικές/πολιτικές απόψεις αν είναι αυτό που την απασχολεί. Ως άνθρωποι, μας απασχολούν διάφορα και διαφορετικά θέματα ανά περιόδους, μην πούμε και ανά λεπτό, με τη διάσπαση προσοχής που υφιστάμεθα από το βομβαρδισμό των πληροφοριών. Αυτό όμως μας δίνει τη δυνατότητα να γράψουμε ακόμα και για το τοστ που φάγαμε το πρωί αν αυτό μας απασχολεί. Εμάς προσωπικά, μας απασχολεί και το τόστ και το gentrified σαντουιτσάδικο που ξεπήδησέ στη γειτονιά μας οπότε θα μιλήσουμε και για τα δύο.


- Αν -υποχρεωτικά- έπρεπε να κρατήσουμε μία στιγμή από τη μέχρι τώρα ενασχόλησή μας με τη μουσική θα ήταν κάθε φορά που έρχεται κάποιο άτομο να μας πει πως το συντροφεύει η μουσική μας και ακούει το χ κομμάτι όλη μέρα γιατί ταυτίζεται. Αυτό ή τότε που πρωτοξεκινάγαμε, παίξαμε στην Πλαγιά Ικαρίας ένα λάιβ που χωθήκαμε
τελευταία στιγμή και μας κερνάγανε σουβλάκια όλο το βράδυ. Ίσως η μπάντα να μην είχε υπάρξει ως τώρα αν δεν ήταν εκείνα τα σουβλάκια.

-Η ερώτηση που ποτέ δε μας κάνουν, οπότε την ρωτάμε και απαντάμε μόνοι μας είναι: Πώς τη βγάζετε;
Και απαντούμε: ΔΥΣΚΟΛΑ. Καλό το στυλ και η χαρά, αλλά για να γράψουμε τα κομμάτια, να τα προβάρουμε και να φτιάξουμε τα βίντεο που θα τα συνοδεύουν, χρειάζεται να βρεθούν χρόνοι κοινοί και προσωπικοί πριν φτάσουν στα μάτια και τα αυτιά οποιουδήποτε τρίτου. Γι’ αυτό να είστε ευγενικοί με τα καλλιτεχνικά άτομα που πάτε και ακούτε live, γιατί δε βρέθηκαν απλά σε μια σκηνή για να «χαζοπαίξουν» ή ακόμη κι αν βρέθηκαν για αυτό, έχει καταβληθεί κάθε φύσεως μόχθος σε παρασκηνιακό επίπεδο. Οι ώρες επεξεργασίας και σχεδιασμού που έχουν δαπανηθεί για να ακούσετε αυτή την μιάμιση ώρα μουσικής είναι αμέτρητες και αναμένουν άλλες τόσες στο μέλλον εμάς και κάθε καλλιτέχνη που φτιάχνει κάτι από το μηδέν.