Θα ήθελα για άλλη μια χρονιά να εκφράσω την απορία μου για τη μυστήρια ομοφωνία, την συμπαντικά απίστευτη συμφωνία, που συναντά κάνεις σε όλα τα site του εξωτερικού (κυρίως) σχετικά με τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς, τα περισσότερα εκ των οποίων είναι απαράδεκτα. Να’ναι τυχαίο; Εγώ απλά θα πω ότι είναι εξοργιστικό. Αυτά τα ολίγα σαν ένα μικρό σχόλιο πριν περάσουμε στο TOP-10 της δισκογραφίας για το 2016.

10. The Limiñanas - Malamore(Because Music)
Οι τύποι αυτοί δεν εντάσσονται απόλυτα σε κάποιο είδος και μόνο επιφανειακά τους προσμετράς στο νέο-psych ρεύμα(για το οποίο δε τρελαίνομαι κιόλας). Ο δίσκος είναι κεφάτος αλλά ταυτόχρονα ατμοσφαιρικός και μυστηριώδης. Σε αυτό, βοηθά και η γαλλική γλώσσα που ταιριάζει απίστευτα στο ύφος τους (δε το πιστεύω ότι γράφω καλά λόγια για τη γαλλική γλώσσα σε σχέση με τη μουσική).

9. The Divine Comedy - Foreverland (DC Records)
Γιατί πολύ απλά ο δίσκος είναι ένα κομψοτέχνημα, είναι ο ορισμός της καλής pop, και φαίνεται πως τα έξι χρόνια απουσίας του Neil Hannon από τη δισκογραφία, δε τον επηρέασαν αρνητικά. Είναι ωραίο να υπάρχουν κάποιες σταθερές στη ζωή μας, και μια από αυτές είναι και η ποιότητα των κυκλοφοριών των Divine Comedy.

8. Minor Victories - Minor Victories (Fat Possum Records)
Σύμπραξη πολλών σημαντικών προσωπικοτήτων της μουσικής δε σημαίνει απαραίτητα και καλό αποτέλεσμα. Συνήθως μάλιστα αυτό αποτελεί εξαίρεση. Μια από αυτές είναι και οι Minor Victories. Διαβάστε στις δισκοκριτικές μας, την άποψη του Sliding Backwards για τον υπέροχο αυτό δίσκο.

7. The Underdogs - Paths
Κάθε χρόνο ξεχωρίζω έναν ελληνικό δίσκο. Αυτόν εδώ τον άκουγα επί σχεδόν ένα μήνα, σερί. Μου πήρε το μυαλό και με χαρά τον βάζω στο Τop-10. Αν επιθυμείτε, διαβάστε περισσότερα στις δισκοκριτικές μας.

6. Ed Harcourt - Furnaces (Polydor)
Ένας μαγικός δίσκος, ένας καταπληκτικός τραγουδοποιός. Σε μια χρονιά που έλειψαν οι μελωδικοί δίσκοι, ο Ed έγραψε και τραγούδησε κάμποσα περίφημα κομμάτια. Σκοτεινός, ανατριχιαστικός, σε πολλές περιπτώσεις επιθετικός, καταγγέλτικος αλλά και απελπισμένος: “As the world is on fire / I hear songs with no words / while in the grand scheme of things / it’s just a dot in the universe”. Στις δισκοκριτικές μας, θα διαβασετε περισσότερα.

5. Underworld - Barbara, Barbara…(Caroline International)
Από το 1996 που τους παρακολουθώ, δε με πρόδωσαν ποτέ. Κανένας δίσκος τους δεν υπήρξε αδιάφορος. Φέτος όμως ξεπέρασαν τις προσδοκίες, ακόμα και των φανατικότερων οπαδών τους. Ένας εξ’ αυτών και εγώ. Σιγά μη δεν είχαμε και δισκοκριτική για τη δισκάρα. Όσοι πιστοί, ρίξτε μια ματιά.

4. Pineapple Thief - Your Wilderness (KScope)
Οι Βρετανοί progers μετά από 17 χρόνια καριέρας πέτυχαν τον απόλυτο συνδυασμό. Να γίνουν, εμπορικοί (τόσο, όσο) χωρίς να χάσουν τον προσανατολισμό τους. Ίσα-ίσα που σε σχέση με προηγούμενα άλμπουμ, τους πετυχαίνουμε με πιο έντονη prog διάθεση. Διαβάστε στις δισκοκριτικές μας, τα υπόλοιπα.

3. Radiohead - A Moon Shaped Pool (XL Recordings)
Γιατί είναι η μεγαλύτερη μπάντα του πλανήτη, η σταθερότερη σε κυκλοφορίες επιπέδου και γιατί ειδικά ο φετινός δίσκος είναι στους καλύτερους τους. Τι άλλο να πούμε;

2. Savages - Adore Life (Matador Records)
Τα είπαμε όλα στη δισκοκριτική. Δε χρειάζονται άλλη αποθέωση. Ελπίζω να τις ξαναδούμε σύντομα γιατί πέρα από τις δισκάρες που κυκλοφορούν, στα live τους δε παίζονται.

1. Monkey3 - Astra Symmetry (Napalm Records)

Ένα μυθικό ξέσπασμα του psych/post-rock, ίσως και του heavy rock, γιατί νομίζω ότι οι Monkey3 στο συγκεκριμένο δίσκο με τα μπόλικα φωνητικά (πείραμα για αυτούς, που κρίνεται επιτυχημένο), άλλαξαν πίστα. Πιάνο, sitar, mellotron και άλλα όργανα έχουν επιστρατευτεί ώστε να δώσουν πλούτο και βάθος στο άλμπουμ. Το αποτέλεσμα είναι ένα καταπληκτικό ψηφιδωτό ήχων και να φανταστεί κανείς ότι δεν πρόκειται και για τον καλύτερο δίσκο τους.
Υ.Γ: Περιόδευσαν μαζί με τους 1000mods προσφάτως, η ύπαρξη του ενός συγκροτήματος στο set είναι τίτλος τιμής για το άλλο.
Ακούστε τους (εδώ)
Φωτογραφίες: v_era
H πρώτη δημοσίευση του κειμένου έγινε απο το soundgaze.gr