Την περασμένη Παρασκευή ξεκινήσαμε για το live μίας από τις ελληνικές μπάντες που μας εντυπωσίασαν με την πιο πρόσφατη κυκλοφορία τους. Παρ’όλαυτα, και καθότι τους Echo Basement δεν τους είχαμε ξαναδεί εν δράσει, δεν ξέραμε τι να περιμένουμε. Αυτό που τελικά συναντήσαμε μας ενθουσίασε πραγματικά. Εκτός από την αρτιότητα της μπάντας και την ένταση στο παίξιμο της, αυτό πού ήταν αξιοσημείωτο ήταν η πολύ σημαντική προσέλευση κόσμου στο Death Disco, ένα -αν μη τι άλλο- ενθαρρυντικό σημάδι.
Βέβαια τις ώρες που φτάνουμε εμείς στα venues δεν έχει άνθρωπο (τα έχουμε ξαναπεί αυτά, θέλουμε να το «ζούμε» από νωρίς), έτσι κατά την είσοδό μας, αντικρύσαμε ένα σχεδόν άδειο χώρο. Αυτό που αμέσως αντιλαμβανόσουν όμως, είναι ότι υπήρχε ένα διαφορετικό concept σε σχέση με -τις περισσότερες- άλλες συναυλίες. Ο χώρος ήταν θεοσκότεινος, με τα διάφορα μουσικά και μη gadgets των Ghone/This darkness of mine ήδη τοποθετημένα σε ένα τραπέζι εκτός σκηνής και μπροστά σε αυτήν, να δεσπόζουν. Το απόλυτο σκοτάδι και τα πολύχρωμα φωτάκια που αναβόσβηναν, προσέδιδαν μία μυσταγωγική αίσθηση στη βραδιά. Όσο μάλιστα πέρναγε η ώρα (κατά τη διάρκεια του set) και κοιτούσα τα λαμπάκια και το παιχνίδισμα τους, όλο και μου θύμιζαν διάφορα πράγματα, όπως ας πούμε «σα να έχεις ξηλώσει μισό κοκπιτ αεροπλάνου και να το έχεις ακουμπήσει στο τραπέζι”. Βέβαια, καθ’όλη τη διάρκεια του set της σύμπραξης Ghone/This darkness of mine, το μυαλό «έφευγε» σε τέτοιες-περίεργες- σκέψεις. Η μουσική τους, οι ήχοι τους καλύτερα, δε χωρούν και ιδιαίτερης περιγραφής. Κινηματογραφικοί, εικονοπλαστικοί και νομίζω πως η επιτυχία τους είναι ότι μπόρεσαν να κρατήσουν την προσοχή του κοινού για 40 λεπτά χωρίς ντραμς, beat, ρυθμό ή μελωδία, απλώς με ένα νεφέλωμα ήχων. Θέλουν να προτρέψουν το μυαλό όσων τους ακούν να ξεφύγει, να κάνει σκέψεις (ο καθένας τις δικές του), να δημιουργήσει εικόνες και να ταξιδέψει με το μέσο που καθένας αρέσκεται. Έστω για λίγο. Όλα αυτά μέσω των ήχων που ξεπετάγονται από τα diy συστήματα και τους υπολογιστές τους. Το κατάφεραν πιστεύω σε απόλυτο βαθμό.

Αν ένα πράγμα άλλαζα (χωρίς να ξέρω πως θα μπορούσε να γίνει αυτό ακριβώς) είναι να σταμάταγα με κάποιο τρόπο το άνοιγμα/κλείσιμο της πόρτας από την οποία μπαινόβαινε κόσμος. Διασάλευε την ησυχία που απαιτούσαν οι στιγμές, σίγουρα επηρέαζε την προσήλωση μου.
Μετά το πολύ ιδιαίτερο ξεκίνημα που μας προσέφεραν ο Ghone μαζί με τον This darkness of mine, ήρθε η στιγμή για την πρώτη μας επαφή με ένα live των Echo Basement. Τα έξι μέλη ανέβηκαν στη σκηνή και χωρίς πολλά-πολλά ξεκίνησε το indie/post/folk ταξίδι μας στους ήχους τους.
Αυτό που μου αρέσει πολύ σε αυτή την μπάντα (στοιχείο που είχα συναντήσει στους δίσκους τους, αλλά εντόπισα και στο live), είναι ότι ενώ σαφώς συγκαταλέγεται στο post rock ιδίωμα, δεν είναι αυτό το μόνο (ή κύριο αν θέλετε) χαρακτηριστικό της μουσικής τους ταυτότητας. Τα κομμάτια τους έχεις την αίσθηση πως είναι μικρά-μικρά indie διαμαντάκια κολλημένα μεταξύ τους. Η δομή τους δε θυμίζει μακροσύρτα post rock τραγούδια με τεράστια κιθαριστικά μέρη και κανα δυο εναλλασσόμενα riffs. Αν συνέβαινε αυτό θα βαριόμουν, το παραδέχομαι. Είναι κάτι που ζήσαμε πολύ έντονα πριν από καμία δεκαετία, αλλά που πλέον έχει κορεστεί. Και όσοι το κατάλαβαν, προχωρούν μπροστά. Όπως οι Echo!

To set περιλάμβανε έντεκα κομμάτια, που κάλυψαν όλη την έως τώρα καριέρα τους. Μπορούσε μάλιστα κανείς να διακρίνει το πολύ υψηλό επίπεδο όλων των συνθέσεων, ακόμα και αυτών που είχαν γραφτεί στις απαρχές της μπάντας, πίσω στο 2011 και το EP “Stop Rewind Play”, με τα σπουδαία Loneliness και Blindness. Μιλώντας παραπάνω για την ιδιαιτερότητα της μπάντας, δε γίνεται να μη γίνει αναφορά στο φλάουτο του Χάρη Ραζάκου, που είναι o καμβάς πάνω στον οποίο μπαίνουν όλες οι υπόλοιπες πινελιές. Ο ήχος αποκτά μια folk αλλά και ταυτόχρονα απόκοσμη χροιά και κάνει τη μπάντα πολύ ξεχωριστή, κάτι που στο live το νιώσαμε από την αρχή, με το -metalίζον μάλιστα- Days of Retreat. Δείτε και ακούστε παρακάτω επίσης και το video μας, του απίστευτου Jones County, Mississippi (από το περσινό εκπληκτικό No Form Of Human Government) και θα καταλάβετε. Τα μελωδικά τους σημεία φέρνουν αρκετά στο μυαλό τις αντίστοιχες στιγμές των God is an Astronaut, το φλάουτο όμως τους προσδίδει μοναδικότητα.

Αν έχω ένα παραπονάκι είναι ότι θα ήθελα το φλάουτο λίιιιγο πιο δυνατά καθ’όλη τη διάρκεια της συναυλίας, όμως ενδεχομένως να φταίει και η θέση που καθόμουν (μπροστά ακριβώς σε ηχείο, και ενδεχομένως το σημείο με την τόσο μεγάλη ένταση να μην βοηθά στο να ξεχωρίζουν ευκρινώς όλα τα όργανα).
Το συγκρότημα ήταν στην ολότητα του άψογο, θα ήθελα όμως λίγο παραπάνω να σταθώ στον καταπληκτικό ντράμερ και τον lead κιθαρίστα. Ο μεν ντράμερ (Κωσταντίνος Μπέσσας), μικρός μεν στο δέμας, τεράστιος δε στο παίξιμο του, έδινε μαθήματα στο πως να καθοδηγείς με μαεστρία μία μπάντα. Ο δε κιθαρίστας (Δημήτρης Τράκας) έβγαζε τρομερή σκληράδα και ωμότητα στο παίξιμό του. Μου έφερνε διαρκώς, με κάθε κιθαριστική παρέμβασή του, τον Adam Jones και την τραχύτητα που συναντά κανείς στους Tool, οπότε ήμουν διαρκώς μαγεμένος. Επαναλαμβάνω όμως ότι όλη η μπάντα ήταν άψογη.

Ένα ακόμα κομμάτι στο οποίο θα ήθελα να κάνω αναφορά είναι το Post Dance (δείτε παρακάτω το video), με τον καταπληκτικό ρυθμό και την μοντέρνα experimental/math rock ενορχήστρωση. Φοβερή σύνθεση που μοιάζει βγαλμένη από το Wild Light των 65 Days of Static, είμαι σίγουρος πως θα το ζήλευαν. Εκεί κάπου γύρισα το κεφάλι μου προς τα πίσω, κατάλαβα ότι ο -κάτω- χώρος ήταν ικανοποιητικότατα γεμάτος, με τον κόσμο να δείχνει πολύ ευχαριστημένος με όσα άκουγε. Λίγο πριν το τέλος ακούσαμε και το «hit» της μπάντας, το επιθετικό (μουσική και στίχοι) Free State που μας απογείωσε, ενώ για το τέλος μας επιφύλασσαν ένα νέο κομμάτι, δυνατό μεν, άτιτλο προς το παρόν, δε.
Περάσαμε πολύ ωραία όσοι βρεθήκαμε την Παρασκευή στο Death Disco. Oι Εcho Basement είναι κατά την άποψή μου ότι καλύτερο έχει να επιδείξει η Ελλάδα στο χώρο του post/experimental rock (αν και όπως είπαμε και παραπάνω, ό ήχος τους δεν περιορίζεται σε συγκεκριμένες ταμπέλες). Σίγουρα στο μέλλον θα ακούσουμε και νέα όμορφα πράγματα.

Echo Basement // Set List
1. Days of Retreat
2. Loneliness
3. Palazzo
4. Jones County, Mississippi
5. Komplex #A
6. Blindness
7. Klov
8. Post Dance
9. Free State
10. Our Mondays Apart
11. NEW SONG

Photos/Videos: v_era