Με την ευκαιρία των εορτασμών για τα 7 χρόνια ζωής του αγαπητού Syd Records, σε λίγες μέρες θα έχουμε την ευκαιρία να ζήσουμε μια συναυλία ενός συγκροτήματος που κυριολεκτικά «συμβαίνει ΤΩΡΑ»! Ο frontman της φοβερής και τρομερής μπάντας των Italia'90, Les Miserable, απάντησε στις ερωτήσεις μας λίγο πριν ανέβει στην σκηνή του Arch Club. Διαβάστε τα αρκετά και -πιστεύουμε άκρως ενδιαφέροντα- πράγματα που μας είπε.
-H πρώτη ερώτηση είναι μάλλον προφανής και πιθανώς την έχετε απαντήσει πολλές φορές, ίσως όμως κάποιοι από τους αναγνώστες μας να μη γνωρίζουν την απάντηση. Πως προέκυψε τον όνομα της μπάντας, υπάρχει κάποια ιστορία πίσω από αυτό;
L.M: Έχεις δίκιο, όντως την έχουμε απαντήσει πολλές φορές. Θα μπορούσα να σε παραπέμψω σε άλλες συνεντεύξεις αλλά θα συμβούλευα τους αναγνώστες σας να μην το ψάξουν, γιατί τελικά δεν υπάρχει κάποια ιδιαίτερη ιστορία.
- Πως θα περιέγραφες τη μουσική σας; Σίγουρα υπάρχουν και άλλοι ήχοι και μουσικά στυλ εκτός από punk / post punk μέσα σε αυτή.
L.M. Η πιο προφανής περιγραφή θα ήταν να την πούμε post-punk, όμως θεωρώ πως αυτός ο όρος έχει χάσει κάθε έννοια και μάλλον τείνει να αναφέρεται σε μία εποχή και ένα μέρος, παρά σε ένα συγκεκριμένο ήχο. Οπότε δε λέει στην ουσία και πολλά για εμάς.
Υπάρχουν, όπως λες, πολλές επιρροές στη μουσική μας και ενώ ξεκινήσαμε να παίζουμε punk, στην πορεία εισαγάγαμε αρκετά jazzy στοιχεία καθώς και ηλεκτρονικές ιδέες, οπότε είναι μία μίξη απ’όλα αυτά.
- Είστε αρκετά νέοι και φαίνεται πως η νεολαία παντού στον πλανήτη δεν ακολουθεί την rock μουσική τα τελευταία 10-15 χρόνια, όχι όπως το έκανε στα 70’s και αρκετά μετά (το Hip Hop, η trap, η pop/soul διαφόρων τύπων φαίνεται πως τους έχουν κερδίσει περισσότερο). Είναι έτσι τα πράγματα ή παραείμαι απαισιόδοξος για τη rock μουσική; Eν τέλει, μήπως πεθαίνει το rock’n’roll;
L.M: Ευχαριστώ που το λες αυτό αλλά δεν είμαστε και τόσο νέοι! Για τον κόσμο της καινούριας μουσικής, είμαστε εντελώς…αρχαίοι. Αν ισχύει όντως ότι οι νέοι δεν ακούν την σύγχρονη rock μουσική είναι γιατί αυτή δεν είναι αρκετά καλή! Η rock μουσική έπαψε εδώ και πολύ καιρό να είναι το εργαλείο που θα αμφισβητεί τα κατεστημένα και θα πρέπει να επικροτούμε τους νέους που δεν «μαστίγωσαν ένα νεκρό άλογο», αντ’αυτού προχώρησαν σε νέους ήχους. Εάν η παραδοσιακή rock μουσική έχει πεθάνει, είναι επειδή οι θαυμαστές αλλά και οι μπάντες ξέχασαν τι την έκανε σημαντική εξ’αρχής, οπότε είχε έρθει η ώρα να την βγάλει κάποιος από τη δυστυχία της.
- Καθώς έψαχνα το βιογραφικό σας, είδα πως οι περισσότεροι ήσασταν (και είστε ακόμα) φίλοι από μικροί, αρκετά πριν φτιάξετε την μπάντα. Υπήρξε λόγος που καθυστερήσατε να την φτιάξετε, αισθανθήκατε ότι δεν υπάρχει λόγος να βιαστείτε;
L.M: Τα υπόλοιπα μέλη (σ.σ: Unusual Prices, J Dangerous, Bobby Portrait) υπήρξαν μέλη σε μπάντες κατά το παρελθόν, είτε μεταξύ τους είτε και με άλλους. Έχουμε πάρα πολλούς φίλους που σχετίζονται με τη μουσική οπότε δεν υπήρξε ποτέ το αίσθημα ότι το να φτιάξουμε εμείς οι τέσσερεις μπάντα, ήταν γραφτό να γίνει. Οι Italia 90 για εμένα προσωπικά είναι η πρώτη μπάντα, γιατί ποτέ δεν σκέφτηκα ότι διαθέτω ιδιαίτερο ταλέντο. Απλώς ακολουθούσα τους φίλους μου τριγύρω, κουβαλώντας τους ενισχυτές τους και συχνά φώναζα επιθετικά προς τον κόσμο. Στην πορεία, οι υπόλοιποι της μπάντας, άρχισαν να δημιουργούν κατάλληλο ηχητικό υπόβαθρο για τις κραυγές μου και αυτό φάνηκε πως άρεσε στον κόσμο.
- Βοηθά το να είσαι σε μια μπάντα με παιδικούς φίλους; Αισθάνθηκες ποτέ ότι κάποια γεγονότα και αποφάσεις σχετικά με την μπάντα (περιοδείες, πολλές ώρες στο studio κ.ο.κ) θα μπορούσαν να δημιουργήσουν προβλήματα στις προσωπικές σας σχέσεις, ή αντιθέτως η φιλία απλοποιεί τα πάντα;
L.M: Το να είμαστε μακροχρόνιοι φίλοι σίγουρα έχει κάνει πολύ πιο εύκολο το να περνάμε μεγάλες χρονικές περιόδους ο ένας παρέα με τον άλλο για προφανείς λόγους και ενώ οι περιοδείες είναι πολύ κουραστικές, γενικά διασκεδάζουμε πολύ. Αν ήμασταν ξένοι, πιθανότατα θα μπορούσαμε να ήμασταν πιο άμεσοι σε περιόδους σύγκρουσης. Προσωπικά, αν δούλευα με ανθρώπους με τους οποίους δεν ήμουν φίλος -εκτός του συγκροτήματος- θα ένιωθα λιγότερο ένοχος αν απειλούσα έναν από αυτούς με μία φαλτσέτα κατά τη διάρκεια μιας διαφωνίας μας σχετικά με ένα overdub της τελευταίας στιγμής (για παράδειγμα).
- Πιστεύω πως είστε μια πολύ κοινωνικοπολιτικά ανήσυχη και ενεργή μπάντα. Έχετε την πεποίθηση ότι ο κόσμος που έχουμε φτιάξει μπορεί να αλλάξει; Η δημιουργία μπάντας είναι μέρος της προσπάθειάς σας να αλλάξετε (όσο μπορείτε) τον κόσμο;
L.M: Ο κόσμος που φτιάξαμε είναι ακριβώς το πρόβλημα. Έχουμε ξεπεράσει προ πολλού το σημείο όπου ο καπιταλισμός ανέπτυσσε πόρους και παραγωγικές ικανότητες που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν προς όφελος όλων, αλλά αντ' αυτού γίνεται πλέον αποδεκτός ως μια ουσιαστική, φυσιολογική τάξη που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί, πόσω μάλλον να ανατραπεί. Αυτό περιλαμβάνει και το σύνολο της ρεφορμιστικής αριστεράς και είναι ο λόγος που βλέπουμε το σύστημα να φθείρεται γύρω μας χωρίς κανείς να μπορεί να το διορθώσει.
- Έχει δύναμη η μουσική στις μέρες μας; Μπορεί να βοηθήσει ώστε να γίνουν κάποιες αλλαγές στον κόσμο; Μπορεί να βοηθήσει τους φτωχούς, να σταματήσει πολέμους, να ελέγξει παλαβούς ηγέτες κ.ο.κ;
L.M: Η σύντομη απάντηση είναι όχι και πιστεύω ότι πολύς κόσμος της μουσικής δίνει σημασία στη μουσική του, ως μέσο για να αλλάξει τον κόσμο. Το περισσότερο που μπορούμε να ελπίσουμε είναι πως η μουσική έχει την ικανότητα να φέρει τον κόσμο μπροστά σε νέες ιδέες και τρόπο σκέψης, το οποίο, αν γίνει πράξη και οργανωθεί σωστά, μπορεί να ανυψώσει την πολιτική συνείδηση και να επηρεάσει την αλλαγή. Αλλά νομίζω ότι η μουσική πρέπει να είναι το σημείο εκκίνησης για αυτό και όχι η κύρια εστίαση. Μπάντες που νομίζουν ότι η μουσική τους έχει τη δύναμη να αλλάξει τον κόσμο, μάλλον έχουν μπει σε ένα εγωιστικό τριπάκι.
- Πιστεύεις ότι το Internet και ο τρόπος που η μουσική μπορεί εύκολα να διαδίδεται σε όλο τον πλανήτη, βοήθησε τελικά τη μουσική ή όχι;
L.M: Εξαρτάται, υποθέτω, από το πως το βλέπει κανείς. Από τη μία, αφαίρεσε μεγάλο μέρος της δύναμης των μεγάλων δισκογραφικών και έκανε εύκολο τόσο το να κυκλοφορείς μουσική όσο και το να ανακαλύπτεις. Από την άλλη, δυσκόλεψε πάρα πολύ τη δυνατότητα των καλλιτεχνών να ζουν από τη μουσική και υποβάθμισε το άλμπουμ σαν μία μορφή τέχνης με την αξία που του αντιστοιχούσε, οπότε υπάρχουν κακοί άνθρωποι και στις δύο πλευρές. Όπως συμβαίνει με οτιδήποτε, δεν είναι η ίδια η τεχνολογία που είναι εγγενώς θετική ή αρνητική, είναι ο τρόπος με τον οποίο της επιτρέπουμε να χρησιμοποιείται αλλά και τελικά το ποιος πετυχαίνει να επωφελείται οικονομικά.
-To ντεμπούτο LP σας, Living Human Treasure, είναι πραγματικά υπέροχο και έχει ήδη τύχει εξαιρετικής υποδοχής. Πιστεύεις ότι η μεγάλη επιτυχία είναι κάτι που μπορείτε να διαχειριστείτε σαν μπάντα, σαν μια παρέα φίλων ή ακόμα και ξεχωριστά ο καθένας σας;
L.M: Η μπάντα είναι στην πραγματικότητα κάτι που κάνουμε στον ελεύθερο χρόνο μας, όλοι μας έχουμε δουλειές εκτός αυτής, οπότε είναι μάλλον σχετικά εύκολο το να μείνουμε προσγειωμένοι. Επίσης, δεν είμαστε καν κοντά στο να είμαστε τόσο επιτυχημένοι, ώστε να μας αλλάξει όλο αυτό. Δε θα έλεγα όχι όμως στο να έβγαζα υπερβολικά πολλά χρήματα και να μετατρεπόμουν σε τέρας.
- Μου είναι πολύ δύσκολο να διαλέξω ένα τραγούδι από τον δίσκο, σαν το καλύτερό μου. Εσύ έχεις κάποιο/κάποια που να προτιμάς; Θα ήθελα να σε ρωτήσω για το Leisure Activities λίγο πιο συγκεκριμένα. Νομίζω πως μάλλον αναφέρεται σε μπάντες που ενώ είναι πολιτικοποιημένες, δε ζουν σύμφωνα με όσα λένε μέσω των στίχων τους, δεν είναι «αληθινές». Ενδεχομένως η επιτυχία και ο τρόπος που τη διαχειρίζεται τελικά κανείς, έχει να κάνει και με αυτό;
L.M: To Leisure Activities μιλάει κυρίως για συγκροτήματα που θεωρούνται πολιτικοποιημένα ή ακόμα και ριζοσπαστικά, αλλά στην πραγματικότητα, όταν διαβάσεις τους στίχους τους, δεν έχουν καμία απολύτως ουσία. Είναι αρκετά συνηθισμένο πλέον ένα συγκρότημα να αναφέρει απλώς πράγματα που δεν γουστάρει. Δεν κάνουν καμία ανάλυση όμως και, σίγουρα, καμία πρόταση εναλλακτικής πορείας. Δεν με ενοχλεί το τι κάνει ο καθένας στη ζωή του, εφόσον ζούμε σε ένα εγγενώς άδικο σύστημα που θεωρούμε ότι πρέπει να αλλάξει ριζικά. Απλώς μου φαίνεται υποκριτικό να χρησιμοποιεί κανείς δύο μέτρα και δύο σταθμά, κριτικάροντας το πώς επιλέγει ο καθένας να ζήσει μέσα σε αυτό το σύστημα. Πολύ συχνά, επίσης, όλα αυτά τα πολιτικοποιημένα σχόλια της σημερινής post-punk σκηνής καταλήγουν εντέλει σε μια εχθρότητα προς την εργατική τάξη και σε μια δαιμονοποίηση συγκεκριμένων πτυχών της βρετανικής κουλτούρας, αναγάγοντας συγχρόνως σε φετίχ κάποια από τα πιο απεχθή στοιχεία της.
Τέλος, η αγαπημένη μου μελωδία στον δίσκο είναι το Does He Dream?, αλλά σε κανέναν άλλον εκτός του συγκροτήματος δεν φαίνεται να αρέσει τόσο πολύ.
- Ένα από τα στοιχεία που μου αρέσουν στον τρόπο που εξελίσσονται τα τραγούδια σας είναι πως δεν είναι προβλέψιμα. Συμβαίνουν πολλά πράγματα μέσα σε κάθε τραγούδι, πολλά περισσότερα απ’όσα θα μπορούσε να περιμένει κάποιος, σαν να είναι jazz ή progressive δίσκος (όπου δεν ξέρεις τι να περιμένεις). Αισθάνεστε την ανάγκη να μην είστε προβλέψιμοι;
L.M: Σαφώς και προσπαθούμε να μην κάνουμε προφανείς επιλογές στον τρόπο που γράφουμε ένα τραγούδι, περισσότερο σαν μία άσκηση δημιουργικότητας παρά οτιδήποτε άλλο. Βαριόμαστε αρκετά εύκολα και έτσι αν αισθανθούμε ότι κάποιο σημείο ενός κομματιού βρίσκεται εκεί συμβατικά και δεν δικαιολογεί την ύπαρξή του, συνήθως το ξεφορτωνόμαστε.
- Πες μας μερικές από τις προτιμήσεις σας στη ζωή:
Αγαπημένο πότο; Guinness
Αγαπημένο μέρος για διακοπές; Τα Βαλκάνια
Αγαπημένη πόλη που έχεις επισκεφτεί; Το Μostar
Ομορφότερο ηλιοβασίλεμα που έχεις δει; Εδώ που είμαστε συμβαίνει κατά τις 4 και το χάνουμε γιατί είμαστε στη δουλειά.
Καλύτερο φαγητό; Πίτσα
Κάποια σύγχρονη μπάντα που σου αρέσει; Qlowski, Holiday Ghosts
Αγαπημένο δισκάδικο στο μέρος που ζεις; Upside Down Records (Deptford), Music & Video Exchange & Casbah Records (Greenwich)
Καλύτερο live που έχεις δει τα τελευταία χρόνια; London Symphony Orchestra.
- Τέλος, κάτι για τους Ελληνες fans που θα έρθουν στο live, τι να περιμένουν; Κάτι όχι τόσο προβλέψιμο μήπως;
L.M: Μπορούν να περιμένουν να ακούσουν μερικά από τα αγαπημένα τους "Italia 90" τραγούδια, να μην ακούσουν μερικά άλλα, και γενικώς να γελάσουμε αρκετά.
Θα δούμε τους ITALIA 90 Live την Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου, στο Arch Club Live Stage:
Φωτογραφίες: Jake Ollett
English Version
- The first question is quite obvious, and probably you have answered it quite a lot of times, but maybe some of our readers might not know the answer. How did you
choose the band’s name? Is there a story behind it?
L.M: You’re right, we have answered this question many many times. I could refer you to any previous interview we have done for the answer, although I wouldn’t recommend your readers seek it out, as there is not much of a story at all.
- How would you describe your music? Definitely there are many sounds and styles apart from punk/post punk in it.
L.M: The most obvious description would be to call it post-punk, but I find that term has lost all meaning and tends to refer to a time and a place rather than a particular sound so it doesn’t really tell you much about us. There are lots of different influences in there as you say, and we started as a punk band before introducing some jazzier and more electronic ideas so it's a bit of a mix off all of that.
- You are quite young and it seems that youngsters around the world do not follow Rock music for the past 10-15 years, as they used to in the 70s and on (hip hop, trap music, pop/soul of all kinds etc. seem to be more in the likes of youngsters). Is this the case or am I being too pessimistic about rock music? Is rock’n’roll dying?
L.M: Thanks for saying that, but we’re actually not that young! In the world of new music we’re absolutely ancient. If it is the case that young people don’t listen to modern rock music it’s probably because it’s not good enough! Rock music stopped being a tool for challenging the status quo a long time ago and young people should be applauded for not flogging a dead horse and moving on to fresh new sounds. If traditional rock music is dead it’s because fans and bands alike forgot what made it important in the first place, so it was about time someone put it out of its misery.
- While searching your bio, i noticed that you were (and still are) all together friends for many years, before forming the band. Was there a reason for you to delay it? You felt that there was no reason to hurry things up?
L.M: The other members of the band (Unusual Prices, J Dangerous, Bobby Portrait) actually were in groups from a young age both with each other and with different friends. We have loads of musical friends so there was never a sense that the 4 of us forming a band was our destiny. Italia 90 was my first band because I never thought I had the talent. I would just follow my friend’s bands around, carry their amps and occasionally shout aggressively at people. Eventually the guys started providing a soundtrack to the shouting and people seemed to quite like it.
- Does it help, being in a band with your childhood friends? Did you ever feel that
some decisions and facts about the band (tours, many hours in the studio etc.) could cause problems in your personal relationships or on the contrary friendship makes everything easier?
L.M: Being long term friends has definitely made spending long periods of time in each other's company a lot easier for obvious reasons and while touring is very draining we do generally have a lot of fun. Had we been strangers we probably could have been more direct in times of conflict though. Personally, if I was working with people I wasn’t friends with outside the band I would feel less guilty about threatening one of them with a stanley knife during a disagreement about a last minute overdub (for example).
- I think that you are a quite politically and socially active band. Do you believe that the world we have built, can change? Is forming a band part of your effort to try and change the world?
L.M: The world we have built is exactly the problem. We are long past the point where capitalism developed resources and productive capabilities that could be harnessed for the benefit of all, but instead it is accepted as an essential, naturally occurring order that cannot be meaningfully called into question, let alone overthrown. This includes the entirety of the reformist left, and is the reason we see the system decaying around us without anyone able to fix it.
- Does music have power nowadays? Can it help make some changes in the world? Can it help the poor, stop wars, control mad leaders etc?
L.M: The short answer is probably no, and I think a lot of people in music place far too much importance on their music as a tool to change the world. The best we can hope for is that music has the ability to introduce people to new ideas and ways of thinking, which if acted upon and organized can elevate political consciousness and affect change, but I think music has to be the starting point for that rather than the main focus. Groups that believe their music has the power to change the world tend to be on a bit of an ego trip.
- Do you believe that overall, internet and the way that music can spread easily around the world, helped music or not?
L.M: It really depends on how you look at it I guess. On the one hand it has removed a lot of the power from major labels and made it easier to release and discover music. On the other hand it made it harder for artists to make a living and devalued the album as an art form in its own right, so there really are bad people on both sides. As with anything its not the technology itself that is inherently positive or negative, it's how we allow it to be used and ultimately who stands to benefit financially.
- Your debut LP, Living Human Treasure, is really wonderful and it has already gained very good reception. Do you feel that success is something you can handle as a band, as a bunch of friends or even individually?
L.M: The band is really something we do in our spare time, we all have jobs outside of the band so it’s pretty easy to stay grounded. We’re also nowhere near successful enough to be changed by it. I would welcome the opportunity to make loads of money and turn into a monster.
- It’s really hard for me to choose a song from the record, as my best. Do you have any favorites? I would like to ask you about Leisure Activities especially
though. I think it kind of talks about bands being political but don’t seem to live their lives according to their lyrics, not being “true”. Maybe success (and how they handle it) has something to do with that?
L.M: Leisure Activities is more about bands that are labeled as political or even radical, but when you actually read their lyrics there is no substance to it whatsoever. It’s quite common now for bands to simply list things they don’t like. There’s no analysis there and certainly no suggestion of an alternative way. I’m not bothered about how people live their lives, if we live in an inherently unfair system that we think needs to be radically changed, it seems like a double standard to criticize the way people choose to navigate that system. But too often all that political commentary in modern post-punk amounts to is hostility towards the working class and demonising a certain type of British culture while simultaneously fetishizing some of the more unsavory elements of it.
My favorite tune on the record is Does He Dream?, but no one else outside the band seems to like it all that much.
- One of the things that I like about the way that your songs are formed is that they are not predictable. Things happen in a song, more than one can expect,
as if it is a progressive or jazz record (that you can never predict the next step of the song). Do you feel the need not to be predictable?
L.M: We definitely try to avoid making obvious songwriting choices, more as a creative exercise than anything else. We get bored quite easily so if we feel any part of a song is just there for convention and doesn’t justify its existence we usually get rid of it.
- Tell us some of your preferences in life:
Best drink: Guinness
Vacation: The Balkans
City: Mostar
Sunset: It goes down at 4pm over here so we usually miss it because we’re at work
Food: Pizza
Bands: Qlowski, Holiday Ghosts
Record shops: Upside Down Records (Deptford), Music & Video Exchange & Casbah Records (Greenwich)
Live act: London Symphony Orchestra
- Finally, something for the Greek fans that are going to attend the gig. What should they expect? Something not…predictable maybe?
L.M:They can expect to hear some of your favorite Italia 90 songs, not hear some others, and generally have a bit of a laugh.
Photos: Jake Ollett
