Γνωρίστε τους Low Ceiling -Θοδωρής Κοντογιώργης (κιθάρα), Δημήτρης Κουτουβάλας (Μπάσο), Κώστας Βαγενάς (Drums, φωνή, στίχοι)-, Δημιουργήθηκαν στο Αίγιο Αχαΐας το 2018.
Η μπάντα παίζει στο 1st Athens Pop Undergound Fest & Convention, το Σάββατο 20/5.
Είμαστε οι Low Ceiling, το όνομα μας το εμπνευστήκαμε από τον χώρο που κάνουμε πρόβα ο οποίος έχει χαμηλό ταβάνι και το είδος της μουσικής που παίζουμε είναι Indie Rock, Post Punk.
Τρία συγκροτήματα που αγαπάμε πολύ είναι Sonic Youth, Joy Division, The Fall.
Ένα κομμάτι μας που πρέπει να ακούσετε είναι τo Ελιξίριο.
Οι περισσότεροι από τους στίχους μας αναφέρονται σε βιοματικές καταστάσεις, ποιητικό λόγο και ένα αίσθημα διαμαρτυρίας για τον σύγχρονο τρόπο ζωής στον τόπο που ζούμε.
Την πρώτη φορά που ανεβήκαμε στη σκηνή για live δεν έγινε soundcheck, δεν ακούγαμε καλά ο ένας τον άλλο και υπήρχαν αρκετά παικτικά λάθη. Αλλά το αίσθημα και το πάθος υπήρχε και το μεταδώσαμε στο κοινό.
Το μουσικό ραδιόφωνο (των FM) είναι καλός τρόπος προώθησης της μουσικής. Εμείς δεν είμαστε αρκετά γνωστές με το αντικείμενο αλλά πιστεύουμε ότι είναι γι’αυτούς που ψάχνονται με την μουσική. Σίγουρα παγκοσμίως και στην Ελλάδα υπάρχουν καλοί ραδιοφωνικοί παραγωγοί που έχουν όρεξη και κάνουν καλή δουλειά, κυρίως στο Internet όμως όχι τόσο στα FM.
Θα θέλαμε κάποτε να παίξουμε live σε κάποιο μεγάλο φεστιβάλ ευρωπαϊκό ή αμερικανικό ή ακόμα καλύτερα να κάναμε περιοδία σε
διάφορα club από πόλη σε πόλη της Ελλάδας αρχικά, αλλά και του εξωτερικού αλλά αυτό είναι αρκετά δύσκολο για πολλούς λόγους. Θα μας άρεσε γιατί θα θέλαμε να ακούσει τη μουσική μας όσο το δυνατόν περισσότερος κόσμος και είναι ωραία να παίζεις live.
Θα γουστάραμε να ήταν δική μας σύνθεση το Daydream Nation των Sonic Youth κάτι που δεν υπήρχε περίπτωση να γίνει και είναι μια ερώτηση που δεν θα θέλαμε να απαντήσουμε αλλά οκ το κάναμε.
Ένα live που παραβρεθήκαμε -σαν θεατές- και μας «πήρε τα μυαλά»,ήταν οι Acid Mother’s Temple στο Fuzz.
Η συμβουλή μας σε όποιον σκέφτεται να φτιάξει μπάντα είναι να μπορεί να υπάρχει μεταξύ των μελών συνεργασία, επικοινωνία και διαλακτικότητα.
Η άποψή μας για την επίδραση του internet στη μουσική είναι και θετική και αρνητική. Κάπου βοηθάει τους ακροατές και τους μουσικούς αλλά έχει χαθεί η μαγεία των περασμένων δεκαετιών, πριν το 2000.
Αν μπορούσαμε να μεταφερθούμε σε ένα μουσικό περιβάλλον του παρελθόντος, αυτό θα ήταν το Manchester τη δεκαετία του 80’ επειδή θα θέλαμε να είχαμε μπάντες σε στυλ The Stone Roses και σε πιο C86 μονοπάτια.
Η πλέον παράξενη ατάκα που έχουμε ακούσει σε live μας: Δεν μας έχει τύχει κάτι χαρακτηριστικό.
Θα ήταν τέλειο αν κάποτε συνεργαζόμασταν με τον Jad Fair. Πολύ δημιουργικό άτομο στην underground αμερικάνικη μουσική. Με όποιους έχει συνεργαστεί έχει κάνει καλές δουλειές και επιμελείται και τα εξώφυλλα.
Θα θέλαμε να έχουμε γράψει μουσική για κάποια ταινία ή του Jim Jarmusch ή του Aki Kaourismaki.
Ένα βιβλίο που μας συνεπήρε είναι To Κόκκινο και το Mαύρο του Σταντάλ.
Ένα από τα καλύτερα albums που έχουν ποτέ γραφτεί είναι το Gang of Four – Entertainment .
Η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίσαμε κατά την ενασχόλησή μας με τη μουσική είναι να βρούμε χρόνο για πρόβες καθώς υπάρχουν πολλές υποχρεώσεις.
Θεωρούμε ότι μια μπάντα πρέπει αν θέλει να εκφράζει κοινωνικές/πολιτικές απόψεις αρκεί για μην εκφράζει φασιστικές και ρατσιστικές απόψεις. Αν εκφράζει κάτι άλλο που δεν αρέσει όμως θα έλεγα η μπάντα να επιμένει σ’αυτό που πιστεύει ανεξαρτήτως αντιδράσεων.
Στο μέλλον θα θέλαμε να μας θυμούνται για μια μπάντα που έστω και λίγο είχε δική της ταυτότητα.
Η ερώτηση που ποτέ δε μας κάνουν, οπότε την ρωτάμε και απαντάμε μόνοι μας είναι:
-Τι φιλοδοξίες έχετε, θα θέλατε να φτάσετε ψηλά
εμπορικά και να αμοίβεστε από αυτό που κάνετε;
-Όχι, θα είμαστε για πάντα underground.
