Οι Αθηναίοι rockers Jester Syndrome κυκλοφόρησαν τον Φεβρουάριο του 2024 το νέο τους album "Shape" το οποίο και πρόσφατα παρουσίασαν live στο κοινό.
Παρακάτω μπορείτε να μάθετε αρκετά πράγματα για αυτούς,  μέσω των απαντήσεων τους στο SpeeditUp21.

Είμαστε οι ...Jester Syndrome και το είδος της μουσικής που παίζουμε είναι rock.

Τρία συγκροτήματα που αγαπάμε πολύ είναι οι Black Sabbath, Idles, Nightstalker, όλα διαφορετικά μεταξύ τους, όλοι διαφορετικοί μεταξύ μας.

Ένα κομμάτι μας που πρέπει να ακούσετε είναι το “War”, επειδή σ’ ένα παράλληλο και λιγότερο παράλογο σύμπαν, όταν σου μιλάει ένας νεκρός στρατιώτης γίνεσαι ειρηνιστής.

Οι περισσότεροι από τους στίχους μας αναφέρονται σ’ αυτά που ζούμε, αυτά που είμαστε κι αυτά που κάνουμε (καλά και κακά).

Την πρώτη φορά που ανεβήκαμε στη σκηνή για live ήμασταν περικυκλωμένοι από φίλους. Ακόμα είμαστε δηλαδή. Οι φίλοι μας είναι η δύναμή μας. Ξέραμε τους πάντες, εκτός από επτά παντελώς άγνωστους ανθρώπους που μπήκαν ξαφνικά αλλά γρήγορα ενσωματώθηκαν. Τελικά μάθαμε ότι ήταν τουρίστες. Φαίνεται πώς ήθελαν να δουν το κομμάτι της Αθήνας που δεν υπάρχει στους ταξιδιωτικούς οδηγούς. Ε, όχι μόνο το είδαν αλλά το έζησαν με πάθος αυτό το κομμάτι!

Το μουσικό ραδιόφωνο (των FM) είναι λίγο δύσκολο κι έχει μείνει λίγο πίσω. Παίζουν πολύ συχνά κονσέρβες, δηλαδή παρωχημένες playlists σε repeat. Ελάχιστοι παραγωγοί ψάχνουν κι ανακαλύπτουν καινούριες μπάντες και φρέσκες ιδέες. Αντιθέτως, τα internetικά ραδιόφωνα και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό κάνουν πολύ καλή δουλειά.

Θα θέλαμε κάποτε να παίξουμε live στην Πομπηία, γιατί το κάνανε κι άλλοι πριν από εμάς και πήγε καλά (γέλια). Σοβαρά τώρα, θα μας άρεσε να παίξουμε κάποια στιγμή στον Λυκαβηττό, γιατί είναι ένας μαγικός χώρος κι αν το κοινό μας μάς ακολουθήσει εκεί, τότε μάλλον θα μας ακολουθεί παντού.

Ένα live που παραβρεθήκαμε -σαν θεατές- και μας «πήρε τα μυαλά», ήταν το “Τhe Wall Tour” του Roger Waters στο ΟΑΚΑ το 2013, ίσως η τελευταία γιγαντοτιτάνια παραγωγή που είχαμε την χαρά να απολαύσουμε εντός συνόρων.

Η συμβουλή μας σε όποιον σκέφτεται να φτιάξει μπάντα είναι απλώς να το κάνει. Μπορεί στην αρχή να είναι δύσκολα τα πράγματα αλλά κάποια στιγμή η μπάντα γίνεται οικογένεια. Είμαστε (το ανθρώπινο είδος) ζώα αγέλης. Λειτουργούμε καλύτερα σε groups κι έχουμε την ανάγκη να ανήκουμε κάπου. Κι αν η αγέλη μας είναι πλάσματα με το ίδιο όραμα, τον ίδιο σκοπό, τότε είμαστε ευτυχείς (ή τουλάχιστον μειώνουμε τις πιθανότητες να χρειαστούμε ψυχίατρο σε βάθος χρόνου)

Η άποψή μας για την επίδραση του internet στη μουσική είναι θετική (και λίγα λες). Πρώτα απ’ όλα internet σημαίνει άμεση πρόσβαση στην γνώση, ακόμα κι αν την αναζητάς στην άλλη άκρη του πλανήτη. Σημαίνει μουσικές επιρροές από παντού, σημαίνει ανοιχτά μυαλά παντού. Δευτέρον, internet σημαίνει άμεση διάδοση. Όταν βγάλαμε το “Jester Syndrome” EP, ήρθε σε επαφή μαζί μας μέσω social media, ένας ακροατής από τη Νεβάδα, που άκουσε το “Sam” σ’ ένα καζίνο εκεί και κατάφερε να μας βρει για να μας πει πόσο πολύ του άρεσε. Αν δεν υπήρχε το internet, δεν υπήρχε περίπτωση να έχουν ακούσει την πρώτη μας δισκογραφική δουλειά ούτε στο καζίνο της Πάρνηθας. Είναι πάρα πολύ ωραίο να μπορείς να εκφραστείς παγκόσμια, από όπου κι αν βρίσκεσαι.

Αν μπορούσαμε να μεταφερθούμε σε ένα μουσικό περιβάλλον του παρελθόντος, αυτό θα ήταν μάλλον στην γαλακτοκομική φάρμα του Μαξ Γιασγκούρ στο Μπέθελ το 1969, και θα ήμασταν οι 33οι καλλιτέχνες στην σκηνή του Γούντστοκ. Επειδή εκείνη ήταν μια σπουδαία στιγμή για το είδος της μουσικής που υπηρετούμε κι επειδή όλα ήταν πιθανά για αυτούς τους τεράστιους καλλιτέχνες που πήραν μέρος σ’ αυτό το φεστιβάλ.

Θα ήταν τέλειο αν κάποτε συνεργαζόμασταν με τους Idles, τους Viagra Boys, τους Nightstalker, τους 1000MODS, τους The Same River κι άλλες ετερόκλητες μα κατά κάποιο τρόπο συγγενείς, υπέροχες σύγχρονες μπάντες.

Η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίσαμε κατά την ενασχόλησή μας με τη μουσική δεν είχε να κάνει με την μουσική αλλά με το γεγονός ότι όλα μα όλα τα άλλα περνάνε από τα χέρια μας. Η προώθηση, τα τεχνικά θέματα, τα λογιστικά, τα κουβαλήματα, τα κλεισίματα κλπ όλα μα όλα τα κανονίζουμε μόνοι μας (κι εμείς και σχεδόν όλοι οι μουσικοί στην Ελλάδα). Η μουσική είναι το πιο εύκολο κομμάτι, μόνο και μόνο επειδή στην πραγματικότητα είναι το μόνο που ξέρουμε πραγματικά να κάνουμε.

Ένα από τα καλύτερα albums που έχουν ποτέ γραφτεί είναι το Τhe Wall των Pink Floyd.

Θεωρούμε ότι μια μπάντα πρέπει να εκφράζει κοινωνικές/πολιτικές απόψεις ακόμα κι αν δεν είναι αρεστές, αφενός γιατί ο κοινωνικός ιστός που μας ενδιαφέρει έχει την ικανότητα να «φτύνει» τις ακρότητες εν τέλει, οπότε αν, για παράδειγμα, πρόκειται για μια μπάντα από φασίστες καλό είναι να το ξέρουμε, αφετέρου γιατί καμία άλλη τέχνη δεν έχει τόσο άμεση επίδραση σε πολλούς, παγκοσμίως και ταυτόχρονα. Οπότε όταν εκφράζεις μια θέση που αντιπροσωπεύει us the people, κι ας μην αρέσει στην καθεστηκυία τάξη, η μουσική είναι μια μικρή αλλά άμεση επανάσταση.

Αν -υποχρεωτικά- έπρεπε να κρατήσουμε μία στιγμή από την έως τώρα πορεία μας αυτό θα ήταν το πάρτι για την ολοκλήρωση του καινούριου μας άλμπουμ “Shape” στο Made in Hell studio του David Prudent. Ήταν μια μαγική στιγμή γεμάτη φίλους, που επισφράγισε την ίσως καλύτερη συνεργασία στην μέχρι τώρα πορεία μας. Νιώθουμε τεράστια ευγνωμοσύνη για αυτόν τον άνθρωπο, τον David, που ανέλαβε τη μίξη και το mastering αντιμετωπίζοντας εμάς με αγάπη και τη δουλειά μας με σεβασμό και αφοσίωση.

Photos taken from band's official Facebook Page