υπήρχε ένας τοίχος ψηλά μαυρομιχάλη, λίγο πριν βγάλει αλεξάνδρας, πάνω στην πλάτη μιας πολυκατοικίας, σε κάποιο ύψος, σε όροφο δηλαδή, που έγραφε hüsker dü. όποιος το είχε κάνει, το είχε πατήσει με σπρέΰ στο δωμάτιο του, ή ακόμα καλύτερα, προτιμούσα να σκέφτομαι, στο σαλόνι του σπιτιού, με τους γονείς του να πρέπει να το κοιτάνε κάθε μέρα

το είχα ζηλέψει πολύ, αν ήμουν λίγο πιο μικρός θα έκανα το ίδιο, μόνο που εγώ θα έγραφα με ωραία, παχιά μαύρα γράμματα που στάζουν mission of burma, τρεις λέξεις που αμέσως βγάζουν ένα καλύτερο santiago durango

πρέπει να μιλάς για πράγματα που ξέρεις, για πράγματα που έχεις καταλάβει καλά, και εγώ αν μπορώ να μιλήσω για ένα album με σιγουριά, είναι αυτό εδώ

και τώρα που το λέω αυτό, δεν θέλω να γράψω τίποτα, τι σημασία έχει να γράψει κανείς για την ιστορία του σχήματος, τον ήχο τους, πόσο δεν τους άκουσε κανείς στις μέρες τους, πόσα ξεκίνησαν εδώ για το ηλεκτρικό όνειρο που ακολούθησε στις δεκαετίες που ζήσαμε εμείς. ο ένας τώρα κάνει μαθήματα κιθάρας για να ζήσει, ο άλλος έβγαλε κάποια χρήματα παραπάνω γιατί τον διασκεύασε ο moby (ευχή και κατάρα), ο τρίτος δουλεύει ακόμα σε δισκάδικο. το φάντασμα που έκανε τα tapes έχει σβήσει τα ίχνη του σαν καλό φάντασμα, εξάλλου και όταν υπήρχε η μπάντα στην πρώτη της φάση κανείς δεν ήξερε ποιος είναι

το αφήνω εδώ με την ευχή ότι κάποιος θα το ακούσει για πρώτη φορά, θα δει ένα εξώφυλλο με λουλούδια και ένα συρματόπλεγμα, το οποίο γράφει vs. πάνω του και πιθανώς να νιώσει την πρωταρχική αντίφαση που ενώνει τα πάντα, ότι όλα είναι ζήτημα μιας αντίστιξης που μας διαφεύγει επιμελώς και δεν έχει κανένα νόημα να επιμένεις σε θέσεις μοναδικές, και ότι υπήρχε κάποια στιγμή που η μουσική σήμαινε τα πάντα ή τουλάχιστον πολλά περισσότερα από όσα σημαίνει τώρα, και ότι οι άνθρωποι μπορούσαν να φτιάξουν ένα κοινό κεφάλι, κατέβαιναν σε υπόγεια και έβγαιναν μετά πάλι πάνω με ένα σύνολο περίεργων αντικειμένων στα χέρια, σαν μια χειροβομβίδα γεμάτη λουλούδια, όπως αυτή που κοσμεί την αφίσα από συναυλία των mob εδώ δίπλα στο γραφείο μου

αν σου αρέσει το vs. των mission of burma, είσαι φίλος μου

Ακούστε:

sd

η στήλη αυτή φιλοξενεί κείμενα που γράφτηκαν την πρόσφατη περίοδο, το μάρτιο - απρίλιο του 2020, και έχουν μεγάλη σχέση με τη συνθήκη (αυτο)περιορισμού που χαρακτήρισε αυτή την άνοιξη, καθώς μέσα σε αυτή τη συγκυρία χαρίστηκε ένας χρόνος για πιο παραγωγικές και έντονες ακροάσεις, γενικότερα μια απλή ζωή δίπλα στη μουσική μέσα στη σιωπή και την ακινησία της μέρας

η ιδέα ήταν ένα κείμενο την ημέρα για ένα δίσκο, κατηγορηματικά όχι μια κριτική, αλλά ένα κείμενο ελεύθερης ανάπτυξης, κάπου ανάμεσα στο παραλήρημα και την προσωπική πολιτισμική ανάγνωση μιας κυκλοφορίας. προτείνουμε έτσι να διαβαστεί ως ένα ασυνήθιστο ημερολόγιο

τα κείμενα αυτά φιλοξενήθηκαν πρώτη φορά στο FaceBook group albums to listen during quarantine (αυτό που λέει ο τίτλος ακριβώς), ένα ευχαριστώ λοιπόν στους διαχειριστές της σελίδας για την ιδέα και την ωραία τους προδιάθεση

από εδώ και πέρα, θα φιλοξενούνται στο sliding backwards, ενώ νέα κείμενα θα ανεβαίνουν σε άτακτες περιόδους
Cover photo: v_era