Όταν έχεις ανακυρήξει το In Flux ένα απο τα καλύτερα album του 23 και το The Ghost το κόλλημα της χρονιάς, είναι λογικό να έχεις υψηλές προσδοκίες από την εμφάνιση της Anna B Savage στην Αθήνα αλλά και να μην είσαι ο πιο αντικειμενικός κριτής των όσων θα συνέβαιναν.
Με αυτές τις σκέψεις κατεβήκαμε στο Temple και το support των Moon Μoth μας έκανε να ξεχασθούμε και να ταξιδέψουμε για λίγο με τα αιθέρια φωνητικά τους και την ηλεκτρονική πλευρά τους φανερά επηρεασμένη από τους Portishead. Οι μουσικές ιδέες τους, που είχαν πολύ ενδιαφέρον, ακούστηκαν λίγο ανολοκλήρωτες, αλλά παρ'όλα αυτά αναμένουμε να τους ξανακούσουμε στο μέλλον πιο κατασταλαγμένους. Στα θετικά το merchandise τους που μας έκανε να πάρουμε τα ωραία μπλουζάκια τους!

Κατά τις 11 παρά ήταν η ώρα της Abs να εμφανισθεί στα πορτοκαλί της με άσπρα sneakers, απλή και ανεπιτήδευτη, παρέα με την κιθάρα και το rhythm box της. Ξεκίνησε αμήχανα αλλά με σιγουριά με πρώτο κομμάτι το Corncrakes από το πρωτο της album, A Common Turn (ίσως το καλύτερο του αλμπουμ μετά το Chelsea hotel No3) και συνέχισε με το Hungry, αποδεχόμενη ότι κάθε άλλο παρά hungry ένιωθε μέχρι τώρα στην Αθήνα, παρότι vegetarian. Kάποια τεχνικά προβλήματα με την κιθάρα της δεν την έκαναν να πτοηθεί, παρά το ότι ήταν φανερά αγχωμένη και χρησιμοποιώντας ως όπλο το Λονδρέζικο χιούμορ κέρδισε το χαμογελό και το ζεστό χειροκροτημα των περίπου 200 νοματαίων που είχαν μαζευτεί στο club. Tα ακουστικά πρώτα κομμάτια έδωσαν τη σειρά τους στα πιο ρυθμικά, όπου η Αbs φάνηκε πιο άνετη καθώς άρχισε να χορεύει και να εκτονώνεται από την πίεση της αρχής.

H στιγμή του The Ghost είχε έρθει και πλέον όλο το Temple ανέσαινε μαζί της και τραγουδούσε “Stop haunting me please…” , δεν έχει σημασία που ήταν μόνη της στη σκηνή, γέμιζε το χώρο με την φωνή της και το συναίσθημα που αυτό το κομμάτι βγάζει. Η Άnna είχε βρει τον ρυθμό της και είχε κατακτήσει και όσους μπορεί να είχαν και την παραμικρή αμφιβολία. Το ταλέντο της ξεδιπλωνόταν και έδειχνε ότι η τραγουδοποιία της θα έχει πολύ μέλλον ακόμη. Συνέχισε με τα Pavlov’s Dog, In Flux, Feet of Clay & Say my Name, ώσπού έκλεισε την συναυλία μετά απο 1 ωρα περίπου με το αγαπημένο της κομμάτι, χαριν του οποίου προφανώς είχε ντυθεί στα πορτοκαλί: The Orange (από όπου και το video), όπου μας ζήτησε να αγκαλιάσουμε τους διπλανούς μας (χωρίς παρεξήγηση!) για να δείξουμε ένα μικρό δείγμα αγάπης στους δικούς μας ανθρώπους.

Το live έκλεισε ένα παρατεταμένο και ζεστό χειροκρότημα για την αυθεντικότητα της Αnna B Savage που μας αγκαλιασε με την φωνή της και τις μελωδίες της. Η τιμή που μας έκανε ήταν μεγαλή να είναι στην Αθήνα μετά από αυτον τον εξαιρετικό δίσκο.

Η βραδιά έκλεισε ήσυχα ήσυχα (που θα έλεγε και μια φίλη) και εμείς φύγαμε από το Τemple πιο γεμάτοι συναισθηματικά, γνωρίζοντας ότι είχαμε γίνει κοινωνοί της μυσταγωγίας αυτού του υποτιμημένου ταλέντου που έχει πολλά να μας δώσει στο μέλλον .
Τhanks Anna!

Photos: M.Toussis
Video: Thanos A.