Μία πολύ ενδιαφέρουσα μουσική συνάντηση είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε την Τρίτη 16/4/24, αυτή των Valia Calda με τους Mob Trio. Μουσικές αρκετά έξω από τα συνηθισμένα μας, καθότι την jazz (σε οποιαδήποτε μορφή της) δε την λες και καθημερινό μας άκουσμα. Σημαντική η ανωτέρω σημείωση γιατί υπό αυτό το πρίσμα θα γίνει και η οποιαδήποτε προσωπική κρίση στα όσα πολύ ωραία είδαμε και ακούσαμε. Ένα ακόμα γεγονός που έκανε ενδιαφέρουσα τη βραδιά ήταν η παρθενική μας παρουσία στο συναυλιακό χώρο «Πλύφα» στο Βοτανικό (είχαμε επισκεφτεί το θέατρο παραδίπλα, εντός του ίδιου περίβολου), μέρος με μια diy industrial αισθητική και με ξεθωριασμένη, urban ατμόσφαιρα, που μας αρέσει πάρα μα πάρα πολύ.

Το live ξεκίνησε σχεδόν στην προγραμματισμένη ώρα έναρξης, με τον κόσμο να συνεχίζει να καταφθάνει στο venue. Το σκοτάδι είχε πέσει ήδη, ο φωτισμός ήταν χαμηλός και η φάση θύμιζε περισσότερο συναντήσεις παρεών παρά συναυλία, με ένα υπαίθριο bar να έχει στηθεί για να εξυπηρετεί με κάμποσα ποτά όσους πλησίαζαν προς την είσοδο. Σύντομα το «sold out» για το οποίο είχαμε ενημερωθεί λίγες ώρες νωρίτερα, έγινε πραγματικότητα. Η μουσική των Mob Trio αλλά και οι φωτισμοί και τα visualizations που είχαν επιλέξει, έδεσαν απόλυτα με την αίθουσα, τα χρώματα και το ύφος της, που σαφώς περισσότερο μοιάζει με αίθουσα τέχνης παρά με καθαρά συναυλιακό χώρο. Η τριμελής μπάντα ανέβηκε στην σκηνή και χωρίς πολλά λόγια, ξεκίνησε να παρουσιάζει τις μουσικές της. Ο πρώτος δίσκος κυκλοφόρησε πέρσι και ήταν τόσο μα τόσο καλός. Και τι ωραίο να τον ακούς ζωντανά και σε τόσο κατάλληλη, μυσταγωγική ατμόσφαιρα; Jazz, με πολύ δυνατές μπασογραμμές του Αλέξανδρου Δελή, οι οποίες έπαιζαν συνεχώς «ξύλο» με το σαξόφωνο και τις λούπες του Μάριου Βαληνάκη, ορθώνοντας έναν punk τοίχο μπροστά μας. Τα δε ντραμς του Παναγιώτη Κωστόπουλου δε σε άφηναν δευτερόλεπτο να χαλαρώσεις, αφού διαρκώς άλλαζαν ρυθμό και διάθεση.

Ακούσαμε αρκετά από τα κομμάτια του Mob1 (2023), όπως το Recovering, το Kpaw και το αγαπημένο Otto (εμείς με αυτό τους πρωτομάθαμε αλλά ήταν και στα αγαπημένα μας τραγούδια του 2023). Έπαιξαν όμως και μερικά καινούρια, πολύ όμορφα κομμάτια (που προορίζονται για το μελλοντικό δίσκο ενδεχομένως), ενώ ακούσαμε και το εξαιρετικό 5055 στην πρωτότυπη μορφή του. Το συγκεκριμένο υπάρχει και σε…νεότερη έκδοση, αφού όπως είπε και ο Παναγιώτης χαριτολογώντας, «o κύριος James Lavelle (UNKLE, κλπ, ένας μικρός θεούλης), είχε την τιμή να διασκευάσει ένα κομμάτι μας». Τέλος έκλεισαν με το…hitακι τους, το Vag που είναι το λιγότερο, συναρπαστικό.
Δεν ξέρω που θα φτάσουν τα παιδιά αλλά και τι φιλοδοξίες έχουν. Όμως δεν είναι και λίγο μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα να διασκευάζει κομμάτι σου ο Lavelle αλλά και να συμμετέχεις σε live με τόσο σημαντικές μπάντες όπως οι Valia Calda που ακολουθούσαν. Αυτό που κρατάω από το live τους, πέραν του ότι με παρέσυραν (και νομίζω τους περισσότερους) με τους ρυθμούς τους, είναι πως απλώς δεν τους χόρτασα…

The Mob Trio Set List
Recovering
Otto
Pakis
Kpaw
D&B
Lateef
5055
Vag

Πριν προλάβει να τελειώσει η μπύρα κατά τη διάρκεια των αλλαγών στη σκηνή, οι Valia Calda βρίσκονταν ήδη πάνω σε αυτή. Η μπάντα εδρεύει στο Λονδίνο και μετρά ήδη 11 χρόνια ζωής. Όλα ξεκίνησαν από 2 Έλληνες (Θοδωρής Ζιάρκας, - μπάσο, Νίκος Ζιάρκας- κιθάρα), που σύντομα βρήκαν συνοδοιπόρους τους Gaspar Sena (ντράμς), James Allsopp (σαξόφωνο) και Sam Warner (τρομπέτα).

Το ξεκίνημα με τα κουδούνια και τις μικρές ξύλινες φλογέρες σε έβαζε απευθείας στον ψυχεδελικό, folk και δευτερευόντως jazz κόσμο τους. Σε αυτά (και ενώ πρέπει να γίνει πολύ σαφές ότι ο ήχος τους διαπερνά οριζοντίως και καθέτως πολλά είδη) προσθέστε και την punk διάθεση, όχι απαραίτητα στον ήχο τους αλλά στην όλη ατμόσφαιρα και άποψη. Δεν είναι τυχαίες οι αναφορές στο Παλαιστινιακό (ο Θοδωρής φορούσε άλλωστε όλη την ώρα μία Παλαιστινιακή μαντίλα) και στην ανάγκη να υπάρξει ένα ελεύθερο, ανεξάρτητο κράτος.
Δύσκολο να βρεις πρωταγωνιστή, καθώς όλοι είχαν σημαντικό μερίδιο στο να παρουσιαστεί ένα συμπαγές μουσικό αποτέλεσμα. Όμως σίγουρα οι πειραγμένες κιθαριστικές στιγμές αλλά και το Hendrix (από την κίνηση και τα τραντάγματα κατά το παίξιμο, μέχρι και την εμφάνιση με το αφάνα μαλλί) στυλ του Νίκου, ήταν σίγουρα από τα σημεία που ξεχώριζαν. Φυσικά και το παίξιμο του κόντραμπάσου από τον Θοδωρή πραγματικά έκοβε την ανάσα.

Σημαντικές στιγμές ήταν τόσο τα κομμάτια από την τελευταίο δίσκο τους όπως το ομότιτλο Homeland, ή το Stalker ή το συγκλονιστικό But In The End We'll Be Together, ενώ ακούσαμε και παλαιότερα κομμάτια όπως το χαοτικό, jazzy Trip For Nothing.
Ο Θοδωρής δεν παρέλειπε να μας ευχαριστεί για την παρουσία μας αλλά και τον ενθουσιασμό μας στο τέλος σχεδόν κάθε κομματιού. Είπε αρκετές φορές ότι είχαν 7 χρόνια να παίξουν στην Ελλάδα και στο μυαλό μου σχηματίστηκε η εντύπωση ότι είχαν ένα πολύ λογικό παράπονο, μαζί με μία νοσταλγική διάθεση για αυτό το γεγονός.

Ελπίζω να μη χρειαστούν πάλι τόσα χρόνια να τους ξαναδούμε, σίγουρα όσοι βρέθηκαν στο live της Τρίτης αλλά και τις υπόλοιπες στάσεις της περιοδείας τους (Γιάννενα, Θεσσαλονίκη) θα κόλλησαν το μικρόβιο, θα εθίστηκαν στην ψυχεδελική, πειραματική jazz τους.
Θα ήταν παράληψη να μην δώσουμε συγχαρητήρια στην Scenius για την άψογη διοργάνωση, αλλά και όσους βοήθησαν για να πάνε όλα καλά σε κάθε τομέα. Μακάρι να ξαναβρεθούμε σε κάτι τόσο ζεστό και παρεΐστικο σύντομα.

Valia Calda Set List
Intro
Crossing the Warm Valley
Stalker
Nostalgia in Isolation
Homeland
Trip for Nothing
But in the End We’ll be Together.

 Photos/videos: v_era