Ένα ωραίο φεστιβάλ ονόματι ENDLESS DAZE, μας επεφύλασσε ο Φεβρουάριος στο νέο liveαδικο της Αθήνας (το Aux), με μπόλικες αξιόλογες ελληνικές μπάντες και δύο καυτές Βρετανικές να ηγούνται των 2 ημερών. Παρακάτω θα διαβάσετε όσα ζήσαμε την πρώτη μέρα και φυσικά θα ακολουθήσει και ανταπόκριση για τη 2η.
ΕNDLESS DAZE Ημέρα 1η / Heavy Lungs – commuter – GRACE – Primo Bake

Νωρίς-νωρίς φτάσαμε στο νεότευκτο Αux, (στο ίδιο οικοδομικό τετράγωνο με το Αrch, σε πλαϊνό στενάκι), τόσο νωρίς που ούτε πόρτες είχαν ανοίξει αλλά ούτε και πρόβλημα να παρκάρουμε είχαμε. Θέλαμε φυσικά να βρεθούμε στην πρώτη σειρά, γιατί πέραν των commuter, δεν είχαμε ξαναδεί καμία από τις υπόλοιπες μπάντες. Σύντομα όμως βρεθήκαμε εντός, το πρώτο soundcheck τελείωσε και το 2ήμερο πάρτι θα ξεκινούσε.

Primo Bake
Η τριμελής μπάντα των Primo Bake, με ήχο garage συνδυασμένο με στοιχεία ψυχεδέλειας και κλασσικού ροκ, ανέλαβε τον λίγο άχαρο αλλά και σημαντικό ρόλο να κηρύξει την έναρξη εργασιών του festival. Ευτυχώς δεν ήταν τόσο άχαρος γιατί (αναλογικά πάντα) ο κόσμος ήταν αρκετός και αρκούντως ζεστός. Νομίζω πως τα πήγαν καλά, ήταν δεμένοι και έπαιξαν όσο δυνατά έπρεπε. Το έχω ξαναπεί, ότι ανεξαρτήτως έμπνευσης αλλά και προσωπικού γούστου του καθενός, πλέον δύσκολα να δεις νέα ελληνική μπάντα που να μην έχει φάει πολλές ώρες στο στούντιο και να παρουσιάζει ένα (το λιγότερο) αξιοπρεπές αποτέλεσμα.
Από τα κομμάτια που ακούσαμε ξεχώρισα το Clown, το Sugar (δείτε και το σχετικό video μας) και φυσικά τον punk ξεσηκωμό του Yiayia. Μπορεί γενικά να μην πολυγουστάρω τον ελληνικό στίχο, αλλά υπάρχουν και φωτεινές εξαιρέσεις…

Primo Bake Set List
1. Clown
2. Jimmy
3. Teenage Vision
4. H Yiayia Me Ta Yialia
5. Sugar
6. Low Bot Roy
7. Banana Girl
8. Emotional Terrors
9. Drunkenstein
10. The Joint

GRACE
Ανέφερα παραπάνω το προσωπικό γούστο. Χωρίς λοιπόν να βάζω κανένα άλλο παράγοντα στο ζύγι, οι Grace ήταν η έκπληξη της βραδιάς (του διημέρου θα έλεγα) για εμένα. Σα να έπεσε τούβλο στο κεφάλι και να καρφώθηκε στο μυαλό μου, ένα πράγμα. Έχω αρκετό καιρό να νιώσω τέτοια συναισθήματα από μπάντα που ακούω και βλέπω για πρώτη φορά. Ο ήχος τους μου έφερε στο μυαλό μία ιδιαίτερη μίξη A Place to Bury Strangers, Ride, Six. By Seven, ένα noise, shoegaze, space και (πολύ) indie αμάλγαμα που χωρίς κανένα άλλο στοιχείο εντυπωσιασμού (δεν φόραγαν κάτι περίεργο, δεν ανεβοκατέβαιναν από τη σκηνή, δεν σκαρφάλωναν σε τοίχους) μου κάρφωσαν βλέμμα, εγκέφαλο και καρδιά στη σκηνή και σε όσα αδιανόητα έντονα και αριστουργηματικά όμορφα ξεχύνονταν από αυτήν…
Aπό τα 7 κομμάτια του set list, δεν ξεχωρίζω κανένα: Mου άρεσαν ΌΛΑ!

Grace – Set List
GREY
QUICK TO PANIC
CHEERS TO LAST MOMENT
LEMONHEAD
FRIENDLY TYRANT
INTRO
ON THE HUNT

commuter
Για τους commuter τα έχουμε πει όταν έπρεπε, από τις αρχές της δημιουργίας της μπάντας και τα πρώτα τους live δηλαδή. Έκτοτε τους είδαμε αρκετές φορές και υπάρχει μια συνέχεια και φυσιολογική εξέλιξη σε αυτό που κάνουν. Αρχή με κάποια Eps/singles, πολλά live (μερικά εκ των οποίων ανοίγοντας δυνατά ονόματα του εξωτερικού) πριν λίγο καιρό η κυκλοφορία του ντεμπούτο δίσκου τους Guilt Eraser (που ήταν στα καλύτερά μας της περσινής χρονιάς) και…συνέχεια στα live. Η ιδιαιτερότητα που είχε για εμένα η επαφή της περασμένης Παρασκευής μαζί τους, ήταν ότι τους έβλεπα πρώτη φορά με την αλλαγμένη σύνθεση, την είσοδο δηλαδή στο σχήμα του νέου κιθαρίστα. Ο Κώστας Μπαριάμης νομίζω πως μετέφερε λίγο πιο πάνω στην κλίμακα shoegaze/pop -> heavy τον ήχο της μπάντας, χωρίς φυσικά να αλλοιώνει τα κομμάτια ή τον χαρακτήρα της γενικότερα.
Για άλλη μία φορά πάντως περάσαμε ωραία μαζί τους!

Commuter – Set List
Locksmith
Pedestal
Time
Light
Push Forward
Pressure Points
Bruising
Agitation (pt.4)
Glasgow

Heavy Lungs
Το κερασάκι σε όσα ζήσαμε την πρώτη μέρα του Endless Daze, ήταν τελικά...ένας ολόκληρος κάμπος με κερασιές. Εντάξει, είχαμε ακούσει για την αξία της μπάντας, μας είχαν πληροφορήσει καλά οι φίλοι τους οι Idles για τον Danny Nedelko αλλά στο χωριό μου λένε “seeing is believing”. Και τι δεν είδαν τα ματάκια μας; Kαι ναι, όλοι τελικά πιστέψαμε…
Όλοι όσοι βρεθήκαμε στο (λίγο παραπάνω από) μισό-γεμάτο Aux, θα λέμε ότι: "ήμουν εκεί στο πρώτο live των Heavy Lungs στην Αθήνα" και θα το λέμε με καμάρι και με ύφος «τι να σου πρωτοπώ τώρα”. Ο Danny που λέτε, ο φίλος των Idles για τον οποίο έγραψαν και τραγουδάρα μάλιστα, είναι Ουκρανός που μετανάστευσε στην Αγγλία στα 15 χρόνια του. Όμως το κύριο χαρακτηριστικό του είναι ότι δεν είναι με τα καλά του ο άνθρωπος και αυτό το λέω με την απόλυτα καλή έννοια της φράσης. Ξεπερνάει κάθε έννοια του καλού performer η φάση του. Ανεβοκατέβαινε στη σκηνή, χόρευε μέσα στον κόσμο και με τον κόσμο, σκαρφάλωνε στη μεταλλική σχάρα στην είσοδο του χώρου, αγκιστρωνόταν στην κουπαστή της σκάλας, κυλιόταν και μπουσούλαγε στο πάτωμα και μας ζήτησε να καθίσουμε όλοι κάτω μαζί του, να το ζήσουμε ρε αδερφέ στο μέγιστο…! Να πονέσουν τα γόνατα, οι μύες να αναστεναξουν! Η μία σφαλιάρα μετά την άλλη.
Στο μουσικό κομμάτι δεν μπορώ να πω ότι μου είπαν κάτι φοβερό, όπως δεν το κάνουν και δισκογραφικά. Νoise, punk rock και ίσως λίγο προς το hardcore σε στιγμές, αλλά μετά τον οδοστρωτήρα που πέρασε από πάνω μας, το καθαρά μουσικό, για εμένα έστω, ήρθε σε δεύτερη μοίρα.

Αν θα ήθελα να μείνει κάτι από τη σύντομη περιγραφή του live τους είναι: Αν έρθουν σε μία πόλη κοντά σας, κάντε μια χάρη στον εαυτό σας και πάτε να τους δείτε!
ΥΓ: Αισθάνομαι την ανάγκη να το γράψω. Το πόσο φοβερός τύπος, το πόσο καλή ψυχή και- ίσως και- χιουμορίστας είναι ο Danny, φάνηκε την επόμενη μέρα του φεστιβάλ. Στο set των Crows ήταν όλη την ώρα στο χώρο και χόρευε, τραγουδούσε και συχνά ήταν στην πρώτη σειρά και τους έβγαζε φωτογραφίες και βίντεο.
Δεν το έκανε 1-2 φορές και μετά να φύγει! Ήταν διαρκώς εκεί! Φίλος και καλός συνάδελφος, εντελώς ακομπλεξάριστος.

«My blood brother is an immigrant
A beautiful immigrant».

Heavy Lungs Set List
Yes Chef
Cushion the Blow
All Gas No Brakes
Get Out
Stutter
Abstract Thoughts
Caviar
Dancing Man
2 Hot 2 Ride
Descend
[A Bit Of A] Birthday.

Photos/videos: v_era