To Αν club μας επεφύλασσε μία ακόμα ωραία βουτιά στο παρελθόν. Μετά τους Sad Lovers and Giants, Monochrome Set, Theatre of Hate είχαμε την ευκαιρία να δούμε από κοντά άλλη μια μπάντα που έγραψε σπουδαία πράγματα 30-40 χρόνια πριν. Οι θρυλικοί Astronauts ήρθαν, έπαιξαν με απίστευτο πάθος όλο το αξεπέραστο Peter Pan Hits the Suburbs, το συνοδεύσαν και με μερικές παραγγελιές από το κοινό, και προσέφεραν μια πάρα πολύ ωραία βραδιά στον αρκετό (και φανατικό) κόσμο που ήρθε να τους δει. Αποκάλυψη ήταν οι Radio Sect που σίγουρα κέρδισαν τις εντυπώσεις και μακάρι να έπαιζαν λίγο περισσότερο. Εμείς στο Sliding σίγουρα θα παρακολουθούμε την πορεία τους.

Ξεκίνημα λοιπόν με… εμάς να κατεβαίνουμε σε ένα ολό-άδειο Aν, με τον τρόμο να μας κυριεύει ότι δε θα υπάρξει σημαντική προσέλευση. Ευτυχώς, απλά αποδείχτηκε ότι για άλλη μια φορά είχαμε πάει κάνα μισάωρο νωρίτερα του…αναμενόμενου, αφού γύρω στις 22.10 που οι Radio Sect ανέβηκαν στη σκηνή, ήδη το κεντρικό μέρος του χώρου του Αν, είχε καλή εικόνα. Οι Radio Sect ήταν μια μεγάλη έκπληξη για εμάς. Δεν τους γνωρίζαμε και δεν ξέραμε τι να περιμένουμε. Και μας έκατσε το καλύτερο! Εξαιρετικός punk/post punk ήχος, άψογο παίξιμο, τραγουδιστής που έφτυνε τις λέξεις, killer drummer (Γιάννης), θορυβώδη κιθαριστικά σημεία (Μιχάλης) και φυσικά το μπάσο (Νικ) να κυριαρχεί όπως πρέπει σε κάθε συγκρότημα που σέβεται τον εαυτό του. Η ένταση που έβγαζε η μπάντα, που εκφραζόταν λίγο περισσότερο από τον τρόπο που φώναζε τους στίχους ο Νάσος, ήταν ασύλληπτη και παρέσυρε τους πάντες σε λίκνισμα και χειροκρότημα. Σίγουρα θα τους ξαναδούμε αφού το 25-30 λεπτο set δεν ήταν αρκετό. Όμως, η εγχώρια παραγωγή συγκροτημάτων έχει ανάγκη από τέτοιους ήχους και οι Radio Sect δείχνουν να μπορούν να αποτελέσουν ένα κάποιο στήριγμα για όσους τους αναζητούμε.
Set list
1. Groins
2.Wall of Silence
3. State of Emergency
4.Doctor
5.Desire
6.Institutions
Το live θα περνούσε στο κυρίως «πιάτο» του. Αυτό φάνηκε να αργομαγειρεύεται αφού μου φάνηκε αρκετή η ώρα αναμονής. Άξιζε τον κόπο όμως, καθότι στη σκηνή εμφανίστηκε ο απίστευτος Mark Wilkins με τα παιδιά του (θα μπορούσα να τα πω και εγγόνια). Ξεκίνημα με το ακουστικό Freedoms από το νέο τους άλμπουμ It’s Got A Garden, ενώ σύντομα πήρε τη θέση του στα ντραμς και το τελευταίο “παιδί” του για το υπόλοιπο live. Ακούσαμε φυσικά (όπως είχε από την αρχή ανακοινωθεί) όλο το Peter Pan Hits the Suburbs. Στο ξεκίνημα, ο Μark ανέφερε με βρετανικό χιούμορ, πως “δεν είναι και πολλοί οι ζωντανοί πλέον που συμμετείχαν στη δημιουργία του δίσκου”.


To άλμπουμ αποδόθηκε στην ολότητα του με κορυφαίες στιγμές φυσικά το Protest Song, ενώ φάνηκε να ενθουσίασε τον κόσμο και το πανέμορφο Amplified World. Επειδή δεν τους είχα ξαναδεί και τον Mark πάνω-κάτω μπορούσα να τον φανταστώ σε live, αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν η εξαιρετική μπάντα με τα νέα παιδιά που είχε φτιάξει. Δεν ξέρω αν κάποιοι από αυτούς έχουν και καριέρα πριν από τη συμμετοχή τους στο τωρινό σχήμα των Αstronauts, σίγουρα όμως θα ακούσουμε όμορφα πράγματα από αυτούς στο μέλλον (ο ντράμερ είναι απίστευτος, ο πληκτράς τρελάρα και ο κιθαρίστας πραγματικός showman. Mε το μπάσο έχω έτσι κι αλλιώς κόλλημα, από εκεί άλλωστε ξεκινά συνήθως κάθε τι καλό). Βέβαια μη νομίζει ο Mark ότι θα ξεμπέρδευα έτσι εύκολα μαζί του. Τρομερός performer με τον τρόπο του, το χαρακτηριστικό “ό,τι να’ ναι” φουντωτό γκρίζο μαλλί του, τον ιδιαίτερο, παθιασμένο τρόπο που τραγουδά και την παράξενη χροιά φωνής. Μπορεί να μην έχει την καλύτερη του κόσμου, το πάθος όμως και η ειλικρίνεια που βγάζει, αρκούν με το παραπάνω. Πολύ έμπειρος, ήξερε πότε να γίνει ο ηγέτης, πότε να πέσουν όλα τα φώτα πάνω του (κάποια στιγμή μάλιστα τα φώτα αλλά και οι κάμερες-δείτε παρακάτω στις φωτό- τον έχασαν καθότι κυλίστηκε στα πατώματα τραγουδώντας, κρύφτηκε πίσω από τα ηχεία και άντε βρες τον. Μόνο παπούτσια έβλεπε, το μισό και πλέον Αν. Θεούλης!) και πότε να αφήσει τη μπάντα του να μεγαλουργήσει, μένοντας στην άκρη, σιωπηλός.

Μετά το Peter Pan, ασχολήθηκαν με μερικές ακόμα στιγμές της καριέρας τους, όπως με το Flounder αλλά και το Young Man’s World, που δεν το είχαν προβάρει και ο κόσμος τους παρότρυνε με ευχές όπως “wish you luck”! Μια χαρά τα πήγαν πάντως. Λίγο πριν το τέλος, έπαιξαν μια απίστευτη κομματάρα ονόματι High που οφείλω να παραδεχθώ πως δεν ήξερα και με συγκλόνισε. Βρίσκεται σε ένα παλαιότερο EP που ηχογράφησαν (η ίδια στην ουσία μπάντα απλώς με άλλο όνομα) ως Τhe Otters. A-Π-Ι-Σ-Τ-Ε-Υ-Τ-Ο! Για το τέλος ακούσαμε το χαλαρά παιγμένο Typically English Day ώστε να φύγουμε όλοι «εν ειρήνη»! Ήσυχα ξεκίνησε το live, ήσυχα κατέληξε. Απλά μεσολάβησε ένας πανέμορφος χαμούλης που πολύ τον χαρήκαμε όλοι!

Set List
Freedoms
Peter Pan Hits the Suburbs
Flounder
High
Young Man's World
Getting Things Done
Typically English Day

Photos / Videos: v_era