Καθώς θα έχουμε πολλά να πούμε για το live αυτό καθ’αυτό, μάλλον καλό είναι να περιοριστούν οι (συχνά απαραίτητες) «σάλτσες». Το ζουμί της αναφοράς μας στο βράδυ της περασμένης Κυριακής λοιπόν, είναι πως οι Riverside επιβεβαίωσαν αυτό που από εμάς στο Sliding έχετε διαβάζει πολλάκις: Oι Πολωνοί είναι οι απόλυτοι βασιλιάδες του progressive rock και το απέδειξαν ακόμα μια φορά. Έτσι, η αποθέωση που έλαβαν από το κοινό στο τέλος, ήταν δικαιότατη και σαφώς ανάλογη της αξίας τους. Κατά τ’άλλα το live (εν μέσω κορονοϊών και άλλων δαιμονίων) ζεστάθηκε όμορφα από τα δύο εγχώρια συγκροτήματα, δυστυχώς όμως εμείς εικόνα (και ήχο) έχουμε μόνο από τους Allochiria. Τους Verbal Delirium τους «έφαγε» η απελπιστική κατάσταση στην αναζήτηση θέσης παρκαρίσματος στην περιοχή, και ζητάμε προκαταβολικά συγνώμη για αυτό.

Δευτερόλεπτα μετά τις 9 καταφέραμε να μπούμε στο ιστορικό -πλέον- Gagarin και στο βάθος ακούγαμε ήδη τις πρώτες νότες των Allochiria, μπροστά σε ένα αρκετά πολυπληθές κοινό για τα δεδομένα (Κυριακή βράδυ, γενικότερες συνθήκες…). Για να είμαι δίκαιος και ξεκάθαρος από την αρχή, να πω πως τα όρια μου στο να ακούσω -οποιαδήποτε σύγχρονη μορφή-metal είναι πολύ συγκεκριμένα, πόσο μάλλον να το απολαύσω κιόλας. Έχοντας αυτό σα δεδομένο, μαζί με το γεγονός ότι τα brutal φωνητικά είναι μακριά από τα γούστα μου, μπορώ να πω ότι από το καθαρά μουσικό κομμάτι έμεινα απόλυτα ικανοποιημένος. Σε ορισμένα σημεία μάλιστα θα έλεγα πως ενθουσιάστηκα με το πάθος, τις μελωδίες και το δέσιμο της μπάντας, ενώ και τα λίγα σημεία που η φωνή της Ειρήνης ήταν «κανονική» -χωρίς παραμόρφωση δηλαδή-, ήταν εξαιρετική. Σε όποιον λοιπόν δεν «του κλωτσάνε» τα growls φωνητικά είμαι σίγουρος ότι πέρασε καταπληκτικά με κομμάτια σαν το K, ενώ σίγουρα θα απολαύσει και τους δίσκους της μπάντας, που δείχνει να έχει σπουδαίο μέλλον στο χώρο. Τρία από τα κομμάτια που ακούσαμε είναι καινούρια, οπότε σίγουρα κάτι “ψήνεται”. Εγώ από την άλλη κατ’ευχαριστήθηκα τις μπόλικες πιο instrumental (post rock και post metal) στιγμές τους, σε κομμάτια όπως το Lifespotting ή το επικό We Crave what we Lack.
Η στιγμή που οι Αθηναίοι (και νότιοελλαδιτες γενικώς) περίμεναν χρόνια (στη Θεσσαλονίκη έπαιξαν μία ημέρα νωρίτερα) είχε επιτέλους φτάσει. Εμείς από την άλλη δεν είχαμε αντέξει την αναμονή και τους είδαμε ακριβώς ένα χρόνο πριν, σε ένα καταπληκτικό live στο Βουκουρέστι και το Soundart Festival. Έτσι, αναπόφευκτα, οι εντυπώσεις μας θα περιλαμβάνουν λίγο και το στοιχείο της σύγκρισης μεταξύ των δύο συναυλιών.

Η μπάντα στην περιοδεία αυτή -για την υποστήριξη του Wasteland- που κρατά σχεδόν ενάμιση χρόνο (με λίγο αλλαγμένο όνομα), χρησιμοποιούσε σα χαλί πριν την εμφάνιση της ήχους απόκοσμους, που έφερναν στο νου καταστροφή (ή την εποχή των δεινοσαύρων, με σκιαχτικούς ήχους άγριων πουλιών κλπ). Είναι εμπνευσμένο άλλωστε από την “Αποκάλυψη”, όπως και ο ίδιος ο frontman Mariusz Duda μας ανέφερε -λίγο μετά- στην εισαγωγή του Guardian Angel. Τώρα, σε αυτό πρόσθεσε και μουσική από το… “riverside radio” αλλά και κάποιον να…βήχει ανά τακτά χρονικά διαστήματα, προκαλώντας στο κοινό το χαμόγελο, μετά από ένα αρχικό γούρλωμα ματιών (κορονοϊός γαρ…).
Το live ξεκίνησε όπως και το -εν λόγω-άλμπουμ, με το Αcid Rain και το -riffάτο πρώτο single- Vale of Tears. Το κουαρτέτο επί σκηνής «σάρωνε» από την πρώτη νότα του set, με πολλές εναλλαγές στο ύφος τόσο των κομματιών όσο και της ατμόσφαιρας. Άλλοτε τα κιθαριστικά riffs μας σκέπαζαν όλους ( Hyperactive, Egoist Hedonist) και άλλοτε οι ρυθμοί έπεφταν (Conceiving You, Guardian Angel). Μιλώντας για «κουαρτέτο», μία -σημαντική κατά την άποψή μου- διαφορά σε σχέση με το live που είχα δει πέρσι είναι ότι τώρα ο κιθαρίστας Maciej Meller αποτελεί επίσημο μέλος της μπάντας, και όχι απλώς φίλο τους και session μουσικό. Μάλιστα το “χρίσμα” ο Maciej το έλαβε με κάθε επισημότητα και υπήρξε και σχετικό videο που ανέβηκε στα social media της μπάντας. Στο Second Life Syndrome (ένα από τα καλύτερα κομμάτια που έχουν γράψει ποτέ) έγινε ένας χαμός, με τον κόσμο να χειροκροτεί ρυθμικά, αν και βέβαια αυτό δεν ήταν σπάνιο. Έτσι κι αλλιώς οι Riverside είναι ένα συγκρότημα που αποζητά τη συμμετοχή του κοινού της διακαώς. Έτσι, τόσο ο μόνιμα χαβαλεδιάρης, χαμογελαστός και εκπληκτικός keyboardίστας Michał Łapaj, όσο και οι Mariusz Duda και Maciej, δεν έχαναν την ευκαιρία, όταν το κομμάτι το απαιτούσε, να ζητούν singalongs και ρυθμικό χειροκρότημα.

Η μπάντα μας χαιρέτησε με το Wasteland (το ομώνυμο δηλαδή του τελευταίου δίσκου), την αρκετά μεγάλη και μάλλον αχρείαστη εισαγωγή του οποίου ακολουθήσε ρυθμικό χειροκρότημα από το κοινό. Όλοι ξέραμε όμως πως η μη επιστροφή τους στη σκηνή δεν υφίστατο σαν επιλογή. Ένα ρυθμικό, συνθηματικό “Riverside-Riverside” μαζί με τραγούδι, τους επανέφερε μπροστά μας, μέσα σε αποθέωση.
Στο encore, δόθηκε στον Duda η ευκαιρία να ξαναμιλήσει για τον χαμό -το 2016- του κιθαρίστα και αγαπημένου φίλου τους, Piotr Grudziński (το έκανε και νωρίτερα λέγοντας πως μετά από εκείνο το σοκ, αν δεν ήμασταν όλοι εμείς οι fans, δε θα είχαν συνεχίσει), αφιερώνοντας του μια εκτέλεση του Wish You Were Here (Pink Floyd), όπου δεν πρέπει να υπήρξε άνθρωπος που να μην συμμετείχε στο τραγούδι, ενώ το χειροκρότημα -φόρο τιμής στον αποθανόντα- κράτησε…αιώνες. Ακολούθησε το O2 Panic Room και με το γαλήνιο και μελωδικό River Down Below μας αποχαιρέτησαν οριστικά. Πιθανότατα, βέβαια, να μην περίμεναν και οι ίδιοι την αντίδραση του κόσμου που τους αποθέωνε για κάνα 5λεπτο, σε ένα από τα πλέον ενθουσιώδη κλεισίματα συναυλίας που έχω ζήσει. Και δώσ’του υποκλίσεις, φωτογραφίες και «ευκαριστώ»! Υπέροχα πραγματικά!
Νωρίτερα ο Duda μας είχε υποσχεθεί πως δεν πρόκειται να αφήσουν να περάσουν πάλι 7 χρόνια για να επιστρέψουν στην Ελλάδα. Μετά από την τόση αγάπη που έλαβαν, είμαι σίγουρος πως θα το τηρήσει!

Verbal Delirium - Set List
Close to You
Dancing Generation
Children of Water
Images of a Grey World

Allochiria - Set List
(καινούριο κομμάτι, χωρίς τίτλο)
Κ. (Omonoia, 2014)
(καινούριο κομμάτι, χωρίς τίτλο)
Lifespotting (Throes, 2017)
Counting Fives (Throes, 2017)
(καινούριο κομμάτι, χωρίς τίτλο)
We Crave what we Lack (Omonoia, 2014)

Riverside - Set List
(The Day After)
Acid Rain
Vale of Tears
Reality Dream i
Lament
Hyperactive
Conceiving You
Second Live Syndrome
Left Out
Guardian Angel
Lost
Egoist Hedonist
Wasteland
Encore:
Wish You Were Here (Pink Floyd cover)
O2 Panic Room
River Down Below

Photos / Videos: v_era