Στο παρόν κείμενο θα βρείτε μια σύντομη ανάλυση πάνω στη δισκογραφία των Puressence και πιο συγκεκριμένα στα 5 studio άλμπουμ που κυκλοφόρησαν στην 20χρονη, σπουδαία καριέρα τους. H αλήθεια είναι πως ξεκινώντας να γράψω για αυτή την μπάντα είχα έντονο χτυποκάρδι, του οποίου την ύπαρξη μπορούσα εύκολα να εξηγήσω. Σα να σου πουν να γράψεις για τον πρώτο έρωτα, την πρώτη φορά που μπήκες στο γήπεδο της αγαπημένης σου ομάδας, την πρώτη φορά που πήγες σε live.
Tο μυαλό κάνει βουτιά στο παρελθόν, στα 90’s, στα χρόνια λίγο μετά την εφηβεία, στις φοιτητικές ιστορίες, στις παρέες, στους έρωτες, τις απογοητεύσεις, τους φόβους, τα ταξίδια, τα όνειρα, τα μεθύσια. Ανακαλεί σκέψεις και συναισθήματα ξεχασμένα, τα οποία όμως έχουν χαραχθεί μέσα σου και χωρίς να το ξέρεις αποτελούν μέρος της προσωπικότητας σου. Σε αυτά τα σημαντικά ήταν πάντα μέσα οι Puressence! Οπότε, είναι φυσικό κάθε δίσκος, κάθε τραγούδι, κάθε στιχάκι, κάθε ξέσπασμα τους να με οδηγεί εκεί. Ακούγοντας όμως ξανά πολλές φορές και τα 5 άλμπουμ μετά από καιρό, συνειδητοποίησα ότι μοιάζουν πολύ φρέσκα και ζωντανά και σήμερα. Το ντεμπούτο δε, μπορεί άνετα να θεωρείται πλέον «κλασσικό».

Δισκογραφία Puressence
Στο μυαλό μου η δισκογραφία τους χωρίζεται σε 2 κομμάτια: Στo πρώτο άλμπουμ, το ομώνυμο της μπάντας που είναι εκτός συναγωνισμού γενικότερα, και στην αξιοπρεπή συνέχεια.

1. Puressence (Island, 1996)
Ευχή και κατάρα να βγάζεις τέτοιο ντεμπούτο. Μένεις στην ιστορία, αλλά, άντε να το επαναλάβεις, άντε να το ξεπεράσεις μετά. Φυσικά δεν το ξεπέρασαν ποτέ αλλά ούτε εμείς ξεπεράσαμε ποτέ το σοκ! 30 σχεδόν χρόνια μετά και όποτε ακούω το India αισθάνομαι ακριβώς το ίδιο δέος, όπως την πρώτη φορά. Πάντα έρχεται η διάθεση να ξαναμπώ γρήγορα μέσα στο Μύθο (πάλαι ποτέ rock club στα Χανιά) και να το «χορέψω» με την air guitar μου, μέχρι τελικής πτώσης...
Τα υπόλοιπα μπορείτε να τα διαβάσετε εδώ.
Been around for ages so it won't change now...
Κομματάρες εντός αυτού: Πλάκα κάνουμε τώρα; Ο Λ Α.
10

2. Only Forever (Island, 1998)
Μπορεί εμείς στην Ελλάδα να πάθαμε την πλακάρα της ζωής μας με το ντεμπούτο, στην Αγγλία της brit pop μανίας όμως, δεν ίδρωσε κανενός το αυτί με σκουριασμένα καράβια, σπαρακτικά ρεφραίν, με πάθος και αγωνία στην ερμηνεία, με την απελπισία που γινόταν έμπνευση. Αυτά ήταν τα στοιχεία που είχε ο πρώτος δίσκος, που τσακώσαμε εμείς οι ηλιόλουστοι αλλά δεν κατάλαβαν ποτέ στην πατρίδα τους, σε εκείνη τη φάση έστω. Ήρθε το Only Forever λοιπόν και έκανε τα πράγματα λίγο καλύτερα για αυτούς εμπορικά (φλέρταραν με την pop/rock φάση ας πούμε με το It Doesn’t Matter Anymore) και κάπως χειρότερα για εμάς. Υπάρχει η φωνάρα, υπάρχουν πολλά ωραία κομμάτια αλλά λείπει κάτι, λείπει το “αφήνω ελεύθερο το γκάζι και κατεβαίνω στα βαθύ της κολάσεως…”. Παρ’όλαυτα, μιλάμε για έναν πολύ όμορφο δίσκο, στον οποίο υπάρχουν μέσα μερικά καταπληκτικά κομμάτια. Εδώ, συνεργάστηκαν μάλιστα και με ένα μουσικό τους ήρωα μόλις λίγα χρόνια πριν, τον Mani, μπασίστα των Stone Roses και Primal Scream!
Κομματάρες εντός αυτού: Turn The Lights Out When I Die, Hey, Hey, I’m Down
8,5

3. Planet Helpless (Island, 2002)
Ωραίος δίσκος! Η σπίθα είναι ακόμα εδώ και ας πέρασαν 4 χρόνια από την προηγούμενη δισκογραφική δουλειά, με τη ζωή να έχει γίνει ήδη πολύ περισσότερο “well, I have a day job” και λιγότερο «rock star παραζάλη». Σπίθα μεν, αλλά όσο απομακρυνόμασταν από το ντεμπούτο, όλο και κάτιτις έφευγε από τον ήχο τους. Όμως μιλάμε για δίσκο που άπειρες μπάντες θα ήθελαν να έχουν κυκλοφορήσει. Ακούστε τον ξανά και θα δυσκολευτείτε πολύ να βρείτε ένα μέτριο κομμάτι (άντε ίσως μόνο το ομότιτλο να είναι κάπως βαρετό έως αδιάφορο, όπως και το Strangers). Κάντε το και θα με θυμηθείτε. Μετά την κυκλοφορία αυτού του δίσκου υπήρξαν μεγάλα προβλήματα με την εταιρεία Island, έτσι κυκλοφόρησε μόνο ένα single (Walking Dead), ενώ ετοίμαζαν και το She’s Gotten Over You το οποίο και δεν πρόλαβαν να κυκλοφορήσουν.
Κομματάρες εντός αυτού: She’s Gotten Over You, You Move Me.
8

4. Don't Forget to Remember (Reaction Records, 2007)
Πρόκειται για τον πρώτο δίσκο στη νέα εταιρεία, την Reaction Records. Νωρίτερα, είχε φύγει από τη μπάντα και ένα από τα ιδρυτικά μέλη, ο κιθαρίστας Neil McDonald και αντικαταστάθηκε από τον Lowell Killen. Αυτή ήταν και η μόνη αλλαγή στη σύνθεση της μπάντας, καθ’όλη την πορεία της. Εδώ συναντάμε την τραγουδάρα με τίτλο Burns Inside, βγαλμένο από τα…σκουριασμένα καράβια και τα σκοτάδια των πρώτων χρόνων της μπάντας. Λίγο ιεροσυλία, αλλά επειδή είναι στο 10 της λίστας, είναι και τελευταίο κομμάτι, οδηγεί το μυαλό σε μια αντιστοιχία (ας πούμε) με το India. Ο υπόλοιπος δίσκος είναι μέτριος, με εξαίρεση το Palisades (το single. Θα έλεγα ότι στηρίζεται μόνο στο vibrato του James Mudriczki, αλλά σαφώς λείπει η έμπνευση. Α, ναι…δεν αντέχω να ακούω το Don't Know Any Better.
Κομματάρες εντός αυτού: Burns Inside, Palisades.
5,5

5. Solid State Recital (Caserta Red Records, 2011)
Oι Puressence είναι ακόμα «ζωντανοί». Ναι μεν είχαν τέσσερα χρόνια να κυκλοφορήσουν νέο δίσκο και η κυκλοφορία της συλλογής Sharpen Up The Knives (2009) προκάλεσε τις πρώτες ανησυχίες ότι το πράγμα θα έληγε εκεί, ήρθε όμως ο Solid State Recital να ησυχάσει τους οπαδούς τους. Πρόσκαιρα, όπως αποδείχτηκε αφού μιλάμε πλέον για το “κύκνειο άσμα” τους, σε κάθε περίπτωση όμως προστέθηκε ένας ακόμα όμορφός δίσκος στην καριέρα τους. Κατά την άποψη μου μάλιστα, ο δίσκος είναι ανώτερος του προηγούμενου, θυμίζει σε στιγμές τον Only Forever (είπαμε, το ντεμπούτο δεν το ακουμπάμε…). Τέτοιες είναι σίγουρα το In Harm’s Way, το Our Number is Oracle, το Swathes of Sea Made Stone.
Κομματάρες εντός αυτού: In Harm’s Way, Our Number is Oracle.
7

Περιττό να πω ότι όλα τα άλμπουμ έγιναν τεράστια επιτυχία στην Ελλάδα, μας θεωρούν δεύτερη πατρίδα τους, ο ένας από τη μπάντα μένει μόνιμα στη χώρα μας και το fan base τους εδώ είναι απίστευτα δυνατό. Αξέχαστο θα μείνει το live τους στη Φρεατίδα (Rockwave, 1998), όπου ο James άρχισε να βγάζει φωτογραφίες, όντας συγκλονισμένος με τις αντιδράσεις του κοινού και μη μπορώντας να συλλάβει τι ζει!
«Θα τα δείχνω πίσω στην πατρίδα και δε θα με πιστεύουν»…

Μοιάζει απίστευτο, αλλά θα τους ξαναδούμε ζωντάνα στην (αγαπημένη τους) Αθήνα, στις 14/12/2024.  Τα χτυποκάρδια επιστρέφουν...

Cover Photo: v_era