Οι Aquaserge είναι ένα γνωστό όνομα της Γαλλικής underground σκηνής. Παρ'ολαυτά, δε θα είχα ουδεμία ιδέα για την ύπαρξή τους (άλλωστε, οκ το internet έχει μειώσει τις αποστάσεις, αλλά η γαλλική σκηνή εξακολουθεί να μην είναι και τόσο διαδεδομένη στη χώρα μας) αν δε μου πρότεινε ένας ιδιοκτήτης γαλλικού δισκάδικου να ακούσω το Laisse ça être. Η μουσική τους άποψη είναι πράγματι ενδιαφέρουσα. Μου έκανε μάλιστα ευχάριστη εντύπωση ότι δεν “προβληματίστηκα” από το…αποτύπωμα της γαλλικής γλώσσας πάνω σε ήχους που το αυτί μου έχει συνδέσει (περισσότερο έστω) με την αγγλική γλώσσα. Μάλιστα, ακούγοντας πλέον το δίσκο στην ησυχία του σπιτικού πικ-απ, συνειδητοποίησα ότι τα γαλλικά τελικά δένουν μια χαρά με τις pop/rock/groovατες μουσικές τους.

Ο φετινός Laisse ça être (μετάφραση: Ας’ το να υπάρχει) είναι η έκτη κυκλοφορία της μπάντας (LPs και ΕPs μαζί) από το 2005 που ξεκίνησαν, και είναι ο διάδοχος του A l'Amitié του 2014. Ο ήχος τους δε μπορεί να κατηγοριοποιηθεί, τουλάχιστον όχι σαν σύνολο. Σε κάθε κομμάτι παρουσιάζουν και μια άλλη πλευρά του χαρακτήρα και των επιρροών των 4 μελών της μπάντας ενώ με το ταλέντο που διαθέτουν τόσο σαν “παίχτες” όσο και συνθετικά, σε πείθουν ότι όλα τα είδη μουσικής που συναντάς μέσα στο άλμπουμ, είναι κτήμα τους, είναι όντως “δικά τους”. Ψυχεδέλεια, progressive, jazz, pop, groovy soul, funk, indie rock και πειραματικοί ήχοι. Απ’όλα.

Το εναρκτήριο Tour Du Monde, με τα πνευστά του είναι αυτό που ξεκινά το πανηγύρι ήχων. Χαρωπό και ρυθμικό αποτελεί ιδανική εισαγωγή για το άλμπουμ. Ακολουθεί το πιο ηλεκτρονικό και με πιο ξεκάθαρους ήχους, daft- punkοειδές, Virage Sud. Ένα από τα hits -ας πούμε- του άλμπουμ, είναι σίγουρα το funk/rock ύφους (αναμεμειγμένο με τόνους ονειρικής γαλλικής 60s-70s pop), Tintin On Est Bien Mon Loulou. Η ίδια γαλλική pop του παρελθόντος (αυτή που επανέφεραν στο πιο ηλεκτρονικό οι Air) απαντάται στα καλύτερα της και στο γλυκύτατο Si Loin Si Proche.

Το πράγμα όμως σοβαρεύει επικίνδυνα στο L’ire Est Au Rendez-vous. Η μετάφραση είναι “Η οργή είναι σε ραντεβού” και παρακάτω μπορείτε να δείτε το video με τη μετάφραση των στίχων στα αγγλικά.

Δείτε το εδώ

Στο βίντεο, η ηρεμία, η γαλήνη της μουσικής (που κλιμακωτά γίνεται πιο ρυθμική) έρχεται σε απόλυτη αντίθεση με τις σκηνές πολέμου, ολέθρου, αναταραχών και καταστροφών που παρουσιάζονται διαδοχικά. Το κομμάτι καταγγέλλει την αδιαφορία του κόσμου σε όσα συμβαίνουν γύρω του και ενδεικτικοί είναι οι στίχοι: “The silence around me seems abnormal and troubling”.

Το τελευταίο κομμάτι, Les Yeux Fermés (σ.σ: κλειστά μάτια) μου φέρνει στο μυαλό την κούραση στα μάτια μετά από μια βραδιά με αλκοόλ και χορό. Είναι πλέον οι πρώτες πρωινές ώρες, κανονικά θα έπρεπε να κοιμάσαι, αλλά εσύ εξακολουθείς να σαπίζεις στο bar “κρυφοελπίζοντας” για ένα τελευταίο κέρασμα…! Αργόσυρτο, θολό αλλά με ίχνη ενέργειας στην ατμόσφαιρα. Ότι πρέπει για κατακλείδα σε ένα περιπετειώδες άλμπουμ, ένα από τα πλέον ενδιαφέροντα του 2017 κατά την άποψη του γράφοντος. Σας προτείνω να του αφιερώστε λίγο από το χρόνο σας.

*2 τραγουδια που θα ομορφύνουν τη ζωή σας: L’ire Est Au Rendez-vous, Tour Du Monde

7/10

Φωτογραφία: v_era