Αυτό το υπέροχο δώρο, αυτό το πολύχρωμο εξώφυλλο και η αντίστοιχα έντονη ποικιλομορφία ήχων, εντός του When the Wind Forgets Your Name, με βρήκαν σε ένα κατάμουντό 5ήμερο, προσπαθώντας να παλέψω με την αηδία που λέγεται covid. Δε χρειάζεται να γίνει πιο μελοδραματικό το κείμενο, πάντως σίγουρα η επιστροφή των Built to Spill, μίας από τις πιο συνεπείς (για να μη γράψω επδραστικές και ακουστώ υπερβολικός) μπάντες των τελευταίων 30 χρόνων, ήταν εκκωφαντική και υπέροχη, εκτός από ευεργετική για εμένα.
Οι BtS είναι στην ουσία ένα indie rock project πολλών συνεργαζόμενων μουσικών με μοναδικό σταθερό και βασικό μέλος τον Doug Martsch, μια στερεοτυπικά κλασσική μορφή της Αμερικάνικης επαρχίας που τυχαίνει να είναι και μουσική ιδιοφυΐα. Από το 1992 έως και φέτος, έχουν κυκλοφορήσει 10 υπέρ-αξιόλογα άλμπουμ (εννέα με αποκλειστικά δικό τους υλικό) που κανένα ακροατή του συγκεκριμένου ήχου, του indie προερχόμενου από την Αμερική δηλαδή, δεν γίνεται να αφήσει αδιάφορο. To φετινό άλμπουμ τους λοιπόν, το When the Wind… (πρώτο στην εταιρεία Sub Pop και για το γεγονός ο Doug δήλωσε αστειευόμενος: “Ήθελα να είμαι από έφηβος στην Sub Pop, παίζει να είμαι ο μόνος 50αρης που υπέγραψε ποτέ εκεί») ηχογραφήθηκε και mixαρίστηκε το 2020 με τους δύο Βραζιλιάνους συνεργάτες του Dough (συνοδηπόρους στις τελευταίες τουρνέ του), Le Almeida και João Casaes, και οι δύο μέλη του ψυχεδελικού τζαζ ροκ συγκροτήματος Oruã. Η παρουσία τους δίνει στον ήχο μία μοναδική ποικιλομορφία, ένα άνοιγμα σε μεγάλο εύρος ήχων, ένα πραγματικά τολμηρό αποτέλεσμα. Στα ντραμς βρίσκεται η μόνιμη συνεργάτης της τελευταίας 4ετίας Teresa Esquerra και στο μπάσο η Melanie Ralford, με τις οποίες ο Dough είχε κυκλοφορήσει τον τελευταίο δίσκο της μπάντας, που περιείχε διασκευές από το έργο του Daniel Johnston.


Τα εννέα κομμάτια επιμένουν να μας θυμίζουν πως οι BtS και φυσικά ο βασικός συνθέτης τους, είναι ένας πραγματικός μάστορας στο να φτιάχνει τραγούδια που μιλάνε κατευθείαν στην καρδιά. Κορυφαίο όλων κατά την άποψή μου είναι το Elements. Δεν πίστευα πότε πως οι BtS θα μπορούσαν να γράψουν πιο ωραίο τραγούδι από το Traces (You In Reverse , 2006) αλλά μάλλον με διαψεύσανε. Πως γίνεται να χωράνε τόσες πολλές όμορφες μελωδίες σε ένα τραγούδι, πάνω σε ένα μοναδικό ρυθμό;
Δύσκολο να ξεχωρίσω, μετά το κορυφαίο Elements πάντα, κάποιο τραγούδι γιατί όλα μου μοιάζουν υπέροχα. Στην πρώτη πλευρά, το Rocksteady που ρίχνει την αυλαία μοιάζει αφελές, στην πορεία όμως μεταμορφώνεται και καταλήγοντας σε μία catchy κιθαριστική μελωδία σε κερδίζει για πάντα.
Όμως εκεί που αφήνεις το δίσκο να γυρνάει επί ώρες είναι στη δεύτερη πλευρά, που είναι εκπληκτική:
Το Spideweb έχει ένα από τα πιο ενδιαφέροντα κιθαριστικά riffs του δίσκου. Θυμίζει δε πολύ δουλειές των ομογάλακτων όσoν αφορά τον ήχο, Dinosaur Jr. Τo Not Alright είναι φοβερά αγαπησιάρικο! Έχει πάρα πολύ ενδιαφέρουσα ενορχήστρωση και πολύ όμορφες εναλλαγές. Δύσκολο να μην κολλήσεις με το ρυθμό του και τις made in Heaven κιθαριστικές εμπνεύσεις.
Το φοβερό (και Yin/Yang του προηγούμενου) Alright είναι μία κλασσική σύνθεση ΒtS, αργόσυρτο και αφηγηματικό στην αρχή, με έντονα στοιχεία λυρισμού. Τι φοβεροί στίχοι:

"Now you can see I've got nothing to hide
Isn't it strange we're still strangers inside?
We can't do what we want, so we do what we can
Fuck all those people who don't understand "

Στο τέλος υπάρχει το (μικρό μεν) αλλά απαραίτητο τζαμάρισμα. Επειδή όμως δεν «τα’δωσαν» όλα, είπαν με το Comes A Day να ξεδώσουν. Ένα 8λεπτο πανηγύρι από ρυθμούς, ήχους, βυθίσματα/ανεβάσματα, «πειράγματα» στην ένταση και φυσικά τζαμαρίσμα. Ένα ιδανικό τέλος για ένα σπουδαίο δίσκο που σε υποχρεώνεις να τον ξαναβάλεις από την πρώτη πλευρά για νέα ακρόαση. Και να ευχαριστήσεις τη θεά τύχη που αυτή η μπάντα ακόμα υπάρχει και μαγεύει.

Συμβαίνει με όλους τους δίσκους των BtS, όπως και με όλους τους μεγάλους δίσκους που οι δημιουργοί τους δεν ακολουθούν εύκολες λύσεις, εύπεπτες πεπατημένες, για να αρέσουν. Χρειάζονται το χρόνο τους, χρειάζονται μπόλικες προσεκτικές ακροάσεις και όχι απλό πέρασμα για να μπορέσουν να «διαμοιράσουν» όλες τις μουσικές και στιχουργικές ιδέες που εμπεριέχουν. Ξέρω πως πολλοί πλέον, ενώ θέλουν, δεν έχουν να διαθέσουν αυτό το χρόνο. Πιστεύω πως αξίζει τον κόπο να τον βρείτε για τον When the Wind Forgets Your Name. Θα σας αναγεννήσει!

#2 τραγούδια που θα ομορφύνουν τη ζωή σας: Elements, Not Alright.