Μετά από τόσες φορές που έχουμε δει τους The Steams ζωντανά και τις άλλες τόσες που έχουμε γράψει γι αυτούς, έμοιαζε να είναι εξαιρετικά δύσκολο να μεταφέρω τις εντυπώσεις μου, χωρίς να φαίνεται ότι επαναλαμβάνομαι. Το σκεφτόμουν αυτό, ακόμα και την ώρα του live της 22/6/22 στο Gazarte, στα πλαίσια του Johnnie Walker “Keep Walking Tour”. Έπρεπε να βρω και κάτι άλλο να μεταφέρω, πέραν του πόσο πολύ ταιριάζουν, ταυτίζονται με το μουσικό μου γούστο!
Οπότε αποφάσισα να δω και να αποτυπώσω τα εντελώς αντικειμενικά δεδομένα, τα αυταπόδεικτα δηλαδή, αυτά που μπορεί να αντιληφθεί ακόμα και κάποιος που δεν τρελαίνεται μουσικά με τη φάση τους.

 1. Σκηνική παρουσία
Ένα στοιχείο που τα περισσότερα σύγχρονα Ελληνικά γκρουπ, μάλλον υστερούν. Κατά την άποψη μου το να μην κάνεις τίποτα στη σκηνή όταν δεν έχεις φτάσει να είσαι οι Tool ή οι Kraftwerk, δεν είναι στυλ, είναι μειονέκτημα (αυτό ισχύει με εξαιρέσεις, ασφαλώς και σε κάποια είδη/ύφη/μπάντες η ακινησία είναι ταιριαστή). Οι Steams στη σκηνή, από την πρώτη φορά που τους είδα πριν καμία τετραετία, είναι τυφώνας! Είναι ασυγκράτητοι και πρέπει να έχεις πάει για…ποτάκι στο live τους (όπως, λίγοι ευτυχώς έκαναν στο Gazarte) και να κάνεις small talk για να διανοηθείς να ξεκαρφώσεις τα μάτια σου από τα…όργια τους επί σκηνής!
 2. Παρέα
Η εικόνα στη σκηνή εκτός από εντυπωσιακή και τρικυμιώδης, προδίδει και κάτι πολύ σημαντικό: To δέσιμό τους! Οι πλάκες, το πλησίασμα ανά δυάδες κατά το τζαμάρισμα ή το να μαζεύονται συχνά όλοι μπροστά στον ντράμερ, εκτός από ένα πραγματικά απολαυστικό show, δείχνει πως αυτά τα παιδιά γουστάρουν τη φάση, την παρέα ο ένας του άλλου! Δεν ξέρω αν έτσι έχουν όντως τα πράγματα, όμως γράφω απλώς αυτό που εισπράττω.

 3. Αλλαγή ντράμερ
Είναι αντικειμενικό δεδομένο αλλά πρώτα θα αναφέρω το υποκειμενικό: Για διάφορους λόγους (covid, κλπ) δεν είχα ξαναδεί τον νέο τους ντράμερ. Ήταν πολύ μεγάλα τα «παπούτσια που είχε να γεμίσει» καθότι ο Gustav Penka (o προηγούμενος ντράμερ) ήταν πολύ δυνατός. Ο νέος, Νικόλας Μαμάσης, αν και μόλις ένα χρόνο στη μπάντα μοιάζει σα να ήταν εκεί από την αρχή. Το αντικειμενικό λοιπόν γεγονός είναι αυτό: Δεν ξέρω πολλά συγκροτήματα που καταφέρνουν τόσο καταπληκτικό δέσιμο με το νέο τους ντράμερ επί σκηνής, όσο αυτό που είδα στο live του Gazarte. Αυτό δείχνει, μεν, ταλέντο αμφίπλευρο αλλά και πολλές ώρες δουλειάς.
4. Πιστό κοινό
Θα πει κανείς, «μα τι μας λες για πιστό κοινό, εδώ άλλες μπάντες κουβαλάνε παντού εκατοντάδες άτομα» κλπ. Αυτό όμως που έχουν καταφέρει οι Steams, χωρίς καμία ιδιαίτερη βοήθεια αλλά με πολύ επιμονή είναι πως σε ένα είδος πολύ «ειδικό» και «σχετικά περιορισμένης απήχησης» για το μέσο ελληνικό μουσικόφιλο κοινό, έχουν καταφέρει να έχουν το πολύ πιστό κοινό τους. Κοινό, που τραγουδάει στίχους, που ανταποκρίνεται και είναι ενεργό κατά το live, που θα ζητήσει ξανά και ξανά encore, όπως έγινε στο εν λόγω live, που θα αγοράσει και θα κάνει sold out τα βινύλιά τους.

 5. Ταλέντο
Πέρα από το όμορφο συνολικό αποτέλεσμα, και οι τέσσερεις είναι εξαιρετικοί μουσικοί με πολύ σημαντικό ταλέντο. Επίσης, αν κρίνω και από το λίγο που έχω προλάβει να ακούσω τον Mild Conquest, τον νέο, δεύτερο, δίσκο τους (μετά το Wild Ferment του 2018), σημαντικό μέρος του οποίου πρωτοακούσαμε στο Gazarte, μιλάμε για σπουδαίο ταλέντο και στη σύνθεση αλλά και τη στιχουργική.
Και μιας και μπήκαμε καθαρά στο κομμάτι του live στο Gazarte, να πούμε πως ο χώρος σχεδόν γέμισε από τους φίλους τους, και νομίζω πως όλοι το χαρήκαμε πολύ. Ένας παραπάνω λόγος, μίας και μετά από 2 χρόνια αποχής από τις συναυλίες, όλοι είχαν ανάγκη να ξεσκάσουν. Σίγουρα μάλιστα για αρκετούς θα ήταν η πρώτη συναυλία μετά από καιρό.
Μας παρουσίασαν, μεταξύ άλλων, σημαντικό μέρος του νέου άλμπουμ (Mild Conquest), που νομίζω πως είναι εξίσου σημαντικό και δυνατό με το πρώτο, για περίπου 1 ώρα και 40 λεπτά. Όπως ήταν φυσικό βέβαια, ο χαμούλης έγινε με τα κομμάτια που ο κόσμος ήδη ήξερε (από το Wild Ferment), όπως τα The Draught, Black Sand (πρώτο κομμάτι του set, το αγαπημένο μου, με extended drumming στην έναρξη του), The Harvest. Φυσικά ξεχωριστή θέση θα έχει πάντα το Feed, από το οποίο ξεκίνησαν όλα (από το Ε.P. του 2016).
Το μόνο δυσάρεστο είναι πως ο καινούριος δίσκος, όπως είπε ο Πάνος από σκηνής, ενώ βρίσκεται παντού ψηφιακά, θα αργήσει κάνα 5μηνο να βγει σε φυσική μορφή. Θα περιμένουμε…
Ελπίζω μέχρι τότε να τους ξαναδούμε πολλές φορές ζωντανά. Μια Απόλαυση!

Set List
Black Sand
Entrance
Binding Circles
Ladies in the North
The Beautiful
The Union
The Draught
Perfect Storms from Afar
Lament
The Harvest
The Horror
Fjordian Blue
Feed
Everlasting
Ephemeral Joys
----
Crown.

Photos-Videos: v_era