«Είναι βαρύ το κλίμα αλλά είναι καλό που ανταμώσαμε, να το περάσουμε μαζί». Αυτά ήταν περίπου τα λόγια της Λένας Πλάτωνος λίγο μετά την έναρξη του σετ της, το βράδυ του Σαββάτου 4/3/23. Σκεφτόμουν τι να γράψω στον πρόλογο του κειμένου μας για όσα συνέβησαν στο 3ο κομμάτι του αφιερώματος «Αισθηματική Αγωγή», που έλαβε χώρα στο Gagarin 205, αλλά νομίζω πως η αγαπημένη μας Λένα, τα είπε όλα με λίγες λέξεις.
Ήταν το πρώτο live για όλους- πιστεύω- τους παρευρισκόμενους, μετά τα όσα οδυνηρά συνέβησαν στα Τέμπη που μας πάγωσαν όλους. Ο θρήνος, η λύπη, η οργή και το παράπονο, σα σύννεφο πλανώνται από την Τρίτη το βράδυ στο μυαλό και πάνω από τις όποιες δραστηριότητες του καθενός. Για εμένα δεν ήταν απλώς το πρώτο live, αλλά και η πρώτη έξοδος από το σπίτι για ο,τιδήποτε άλλο πλην της δουλειάς, γιατί απλά…δε γινόταν αλλιώς. Όλα ήταν περίεργα και θλιβερά αλλά το αντάμωμα με ανθρώπους που μας συνδέει η μουσική, σίγουρα ήταν λυτρωτικό. Όπως ακριβώς το είπε η Λένα, η ζωντανή ιστορία της ελληνικής ηλεκτρονικής (και όχι μόνο) μουσικής.
Αυτά, ως εισαγωγικά, αν και νομίζω πως είναι από τις λίγες φορές που η εισαγωγή είναι μακράν ό,τι πιο ουσιαστικό συνέβη στη βραδιά, σημειώνοντας βέβαια ότι ΚΑΘΕ εμφάνιση της Λένας Πλάτωνος είναι ένα ιστορικό γεγονός.
Ας περάσουμε και στο καθαρά μουσικό κομμάτι, που είχε τρία σκέλη που φαινομενικά δεν ταίριαζαν ιδιαίτερα, όμως στο μυαλό μου συνδέονται απόλυτα. Η διαχρονική, πάντα επίκαιρη και με αιώνια αίσθηση εξέλιξης, μουσική της Λένας βρίσκεται σε απευθείας σύνδεση με το σύγχρονο blend -electro κυρίως- ήχων του Vesleme (aka Felizol) αλλά και με τον δυναμισμό και το οξύ στιχουργικό κομμάτι, σε post punk -κυρίως- ύφος, του Λόλεκ (aka Γιάννης Αναγνωστάτος).

Ο κόσμος ήρθε από νωρίς στο Gagarin αλλά φυσικά όσο πέρναγε η ώρα το κοινό αυξανόταν, μέχρι να γεμίσει σχεδόν όλος ο χώρος. Έτσι, η τετράδα που αποτέλεσε το μουσικό όχημα του Γιάννη Βεσλεμέ εμφανίστηκε μπροστά σε αρκετό κόσμο. Το ηλεκτρονικού ύφους κουαρτέτο (θα διορθωθεί αν κάνω λάθος αλλά νομίζω σε αυτούς ήταν και ο Λεωνίδας Οικονόμου-My Wet Calvin- και ο Αλέξανδρος Βούλγαρης -The Boy-) ζέστανε το κοινό για περίπου 45 λεπτά. Το ύφος είναι trip hop-ίζον, electro, pop, με στοιχεία έως και hip hop κυρίως ως προς το φωνητικό κομμάτι. Τα τελευταία δεν ήταν ακριβώς my cup of tea, όμως πολύ συχνά μου έφερναν στο μυαλό τον Τζιμάκο (ένας είναι ο Τζιμάκος) και έτσι τα αποδεχόμουν πολύ, πολύ πιο εύκολα. Στο set του ο Veslemes περιέλαβε πολλά κομμάτια (6 στα 10) από το τελευταίο του LP (EXORCISMOS, 2023). Από αυτά ξεχώρισα το Ζωντανοί χωρίς Κύτταρο και το Με Χημεία απ’το ’93, ενώ φυσικά μου άρεσε και το Ντισκοπάθεια, από τον δίσκο Πάρνηθα του 2013, ως Felizol.

Λίγο πριν τις 22:30, κάνει την εμφάνισή του στη σκηνή ο Λόλεκ μαζί με την μπάντα του, και για μία ώρα πραγματικά μας συντάραξαν. Για τον Λόλεκ, αναφερθήκαμε εκτενώς στην άποψή μας για τον περσινό του δίσκο, Άγρια (που δημοσιεύσαμε λίγο πριν το live του Σαββάτου). Είναι εξαιρετικός. Κοφτερός στίχος, γεμάτη/στιβαρή φωνή που σε πείθει απόλυτα για αυτά που λέει, heavy κιθαριστικά riffs, υπέροχες μελωδίες. Τα είχα ακούσει πρόσφατα κατά την ακρόαση του δίσκου, τα επιβεβαίωσα για άλλη μια φορά στο live. Η μπάντα του αποτελείται από καταπληκτικούς μουσικούς που πραγματικά τα έκαναν όλα να μοιάζουν τόσο εύκολα (Στέφανος Ψαραδάκης – τύμπανα, Βαγγέλης Μπάκαλος – τσέλο, Αλέξης Δελής – μπάσο). Από δυναμισμό σε απόλυτη ηρεμία, από σόλο σε τζαμαρίσματα και πάλι πίσω. Φυσικά, αυτό που χαρακτηρίζει και χρωματίζει πανέμορφα τον post punk χαρακτήρα της μουσικής του είναι το τσέλο που πάει τον ήχο ένα βήμα παραπέρα. Στο live, αυτό ήταν ακόμα πιο έντονο, αφού υπήρχαν στιγμές που νόμιζα πως βλέπω τους Anathema (στα καλά τους). Στα πιο ήρεμα, ελαφρώς πιο ατμοσφαιρικά και indie κομμάτια νόμιζα ότι άκουγα τους Sigur Ros. Όχι όμως, βλέπαμε τον Λόλεκ και τη φοβερή μπάντα του.

Το μεγαλύτερο μέρος του σετ περιλάμβανε κομμάτια από το Άγρια, εξαιρετικά παιγμένα, με αρκετά τζαμαρίσματα, έτσι ακριβώς όπως πρέπει δηλαδή. Εκτός αυτών, ακούσαμε και το φοβερό Αχινός, από το ομώνυμο άλμπουμ του 2013 (καθώς και το Κανένα Έλεος απ’το ίδιο άλμπουμ) ενώ μας άφησαν με ένα κομμάτι-γροθιά στο στομάχι, το Σε Γαμάνε Η Μαμά Και Ο Μπαμπάς Σου.

Το κυρίως μέρος της βραδιάς είχε φτάσει. Σε μια έτσι κι αλλιώς έντονα, συναισθηματικά, χρωματισμένη βραδιά (για τους λόγους που αναφέρθηκαν στον πρόλογο και όλοι κατανοούμε και νιώθαμε στην ψυχή μας), ήρθε και η παρουσία της Λένας να το κάνει ακόμα πιο έντονο. Όπως είπα και παραπάνω, κάθε εμφάνιση της, κάθε λέξη της συγκεκριμένα (ποτέ δεν μιλούσε πολύ άλλωστε), είναι μοναδική στιγμή και γενικώς όσοι βρεθήκαμε το Σάββατο μπροστά της, λάβαμε μέρος σε κάτι που θα χαραχτεί ως κάτι πολύ σημαντικό στα πολιτιστικά δρώμενα αυτού του τόπου. Δεν το γράφω έτσι, ειλικρινά το πιστεύω αυτό.

Ας ξεκινήσω (και ίσως εκεί θα έπρεπε μάλλον να τελειώσω και το κείμενο) με το εξής: η ΑΓΑΠΗ με την οποία την περιέβαλε ο κόσμος ήταν μοναδική και, τολμώ να πω, πρωτόγνωρη. Τα «σ’αγαπάμε» που έρχονταν από το κοινό ήταν συνεχή και πάντοτε, μα πάντοτε, υπήρχε απάντηση από τη Λένα. Άλλοτε με ένα «και εγώ σας αγαπώ», άλλοτε με «είναι ωραία που μαζευτήκαμε όλοι εδώ» ή με «μακάρι να μπορούσαμε μετά να πάμε όλοι μαζί σπίτι» ή έστω με ένα νεύμα και ένα χαμόγελο. Τεράστιο σεβασμό και αγάπη όμως έδειχναν προς το πρόσωπό της και οι συνεργάτες της και αγαπημένοι φίλοι της, η μοναδική Σαβίνα Γιαννάτου, ο υπέροχος Γιάννης Παλαμίδας και ο (One man band: Πλήκτρα, programming) Στέργιος Τσιρλιάγκος. Να γυρίσω όμως στο κοινό και να πω κάτι άλλο που με εντυπωσίασε: Στον κόσμο έβλεπες όλες τις ηλικίες! Όμως, κυρίως, έβλεπες πολύ νεολαία. 18, 20, 22, 25 χρονών, έφηβους νέους που όμως δεν...είδαν φως και μπήκαν. Χόρευαν, ζητωκραύγαζαν με μοναδικό πάθος σε κάθε κομμάτι, σε κάθε λέξη της Λένας και τραγουδούσαν (!) πολύ μεγάλο μέρος των στίχων.

Το live ξεκίνησε και τελείωσε ακριβώς όπως έπρεπε. Αρχή με το "Ρόζα Ροζαλία" (από το μοναδικό μουσικό έργο «Εδώ Λιλιπούπολη») και τέλος με το "Ο χορός των μπιζελιών", σε στίχους Μαριανίνας Κριεζή. Ένα τρυφερό ταξίδι στην παιδική μας ηλικία. Στο ενδιάμεσο ακούσαμε πολλά και διάφορα. Καταρχάς δεν ξέρω πόσες φορές πρέπει να γράψω (θα το κάνω μία και καλή) πόσο καταπληκτική είναι η φωνή αλλά και η όλη μορφή της Σαβίνας Γιαννάτου. Δεν λέω φυσικά κάτι καινούριο, αλλά καλό είναι να ειπωθεί. Μάλιστα, κάποια στιγμή η Λένα της ζήτησε να πει a capela τα Νύχτα και Μόνο (μελοποίησεις σε στίχους Καρυωτάκη) και ήταν από τις ελάχιστες φορές που έχω βρεθεί σε live (στην Ελλάδα) που η σιωπή ήταν τόσο έντονη, που άκουγες τη σκέψη σου. Μοναδική φωνή, κρυστάλλινη. Φοβερή εμπειρία!
Το σετ επικεντρώθηκε στον δίσκο Σαμποταζ (7 κομμάτια ήταν από εκεί) όμως ήταν τόσο εκτεταμένο, που έγινε πέρασμα από αρκετούς δίσκους, από μερικές μόνο βέβαια από τις σημαντικές στιγμές της καριέρας της. Μεγάλο κομμάτι του σετ ανέλαβε και ο Γιάννης Παλαμίδας που εναλλασσόταν με τη Σαβίνα στα φωνητικά, πάντα υπό την επίβλεψη και συμμετοχή της Λένας. Για τον Παλαμίδα να πω πως είναι απίστευτο το εύρος της φωνής του, οι κλίμακες που μπορεί αυτή να ανεβοκατεβαίνει. Εντυπωσιακός πραγματικά!
Μία ακόμα παρουσία στη σκηνή ήταν του φίλου της Λένας, ποιητή Θάνου Σταθόπουλου, που τραγούδησε/απάγγειλε την Κυψέλη.

Δεν έχω κάτι άλλο να προσθέσω, δεν ξέρω πως να τελειώσω το κείμενο, δεν θέλω να το τελειώσω, όπως δεν ήθελα να τελειώσει η βραδιά. Μια βραδιά που, το ξαναγράφω, γράφτηκε ιστορία και συμμετείχαμε όλοι, μαγεμένοι και καθοδηγούμενοι φυσικά από τη μοναδική Λένα.

Μπράβο στις Laika και Goodheart Productions για την άψογη διοργάνωση και την εμπειρία που μας προσέφεραν.
Velsemes - set list
1. Μινόταυρος
2. To Κουκλί του Σατανά
3. Τέρμα Αμπελοκήπων
4. Ντισκοπάθεια
5. Ζωντανοί χωρίς Κύτταρο
6. Μάρμαρα
7. I’m not Me
8. Απόγονοι
9. Νιώθω Διάστημα
10. Με Χημεία απ’το ’93.

Λόλεκ - set list
1. Άγρια
2. Το Κυνήγι
3. Κανένα Έλεος
4. Απουσία
5. Οι Άλλοι
6. Αχινός
7. Αυτός Ο Άνθρωπος (cover)
8. Παράδοση
9. Η Γλυκιά Σου Ματιά
10. Σε Γαμάνε Η Μαμά Και Ο Μπαμπάς Σου.

Lena Platonos - set list
1. Ρόζα, Ροζαλία ή Το Ροζ Χρώμα (Λιλιπούπολη)
2. Θα Συναντηθούμε Στο Σαλούν (Δίσκος: Σαμποτάζ)
3. Τα κινούμενα Σκίτσα (Δίσκος: Σαμποτάζ)
4. Πτήση 201 (Δίσκος: Σαμποτάζ)
5. Ραντεβού στην Όαση (Δίσκος: Σαμποτάζ)
6. Τα μαγικά μπλου τζην (Δίσκος: Σαμποτάζ)
7. Θάλασσα (Δίσκος: Ημερολόγια)
8. Αλίμονο (Δίσκος: Ημερολόγια)
9. Κυψέλη (Δίσκος: Μάσκες Ηλίου)
10. Εμιγκρέδες Της Ρουμανίας (Δίσκος: Γκάλοπ)
11. Λυτώ (Δίσκος: Λεπιδόπτερα)
12. Μάρκος (Δίσκος: Γκάλοπ)
13. Η Πόλις (Δίσκος: Καβάφης, 13 Τραγούδια)
14. Περιμένοντας τους βάρβαρους (Δίσκος: Καβάφης, 13 Τραγούδια)
15. Νύχτα (Δίσκος: Καρυωτάκης, 13 Τραγούδια)
16. Μόνο (Δίσκος: Καρυωτάκης, 13 Τραγούδια)
17. Τι Νέα Ψιψίνα (Δίσκος: Γκάλοπ)
18. Η Λάθος Αγάπη (Δίσκος: Μάσκες Ηλίου)
19. Αιμάτινες Σκιές Από Απόσταση (Δίσκος: Γκάλοπ)
20. Μπρένθις (Δίσκος: Λεπιδόπτερα)
21. Το Κοπερτί (Δίσκος: Σαμποτάζ)
22. Μια άσκηση φυσικής άλυτη (Δίσκος: Γκάλοπ)
23. Σαμποτάζ (Δίσκος: Σαμποτάζ)
24. Ο χορός των μπιζελιών (Λιλιπούπολη).

Photos/videos: v_era