Η ανακοίνωση της συναυλίας της Kim Gordon ήταν κάτι σαν κερασάκι σε ένα συναυλιακό καλοκαίρι αρκετά ενδιαφέρον και ιδιαιτέρως πληθωρικό. Το live της Kim ειδικά (μαζί με κανα-δυo ακόμα, όπως ας πούμε των Kraftwerk, της Siouxsie) ήταν σημαντικό και για ιστορικούς λόγους, καθ’ότι αποτέλεσε μέλος μίας από τις επιδραστικότερες μπάντες του αμερικάνικου indie/underground ήχου, των Sonic Youth.
Στα γρήγορα, η ίδια φρόντισε να μας κάνει να ξεχάσουμε όλα τα «ιστορικά» «for old times sake», «άντε να θυμηθούμε το "ενδοξο" παρελθόν μας, εδώ όλοι μαζι» ή τα «ποιος ξέρει αν θα την ξαναδούμε» που σίγουρα όσοι πήγαμε, κάποια από αυτά τα ψιλοσκεφτήκαμε! Προσωπικά τα σκέφτηκα όλα μαζί. Η τύπισσα έσκασε με outfit 25άρας (σορτσάκι, μπλούζακι, μποτίνια), με ενέργεια πρωτοεμφανιζόμενης και με κάθε διάθεση να μας κάνει να ξεχάσουμε την παρελθεντολογία αλλά να ζήσουμε μαζί της το ΤΩΡΑ!

Έτσι πορεύτηκε η ίδια όλα τα χρόνια (μαζί με τους SY) ανοίγοντας διαρκώς νέους δρόμους, το ίδιο έκανε με τις διάφορες συνεργασίες της μετά τη διάλυση των SY, αυτό κάνει και τώρα, τα τελευταία χρόνια που λειτουργεί solo. Ήρθε εδώ λοιπόν να μας παρουσιάσει μέρος της νεότερης καλλιτεχνικής της πορείας, τους δύο προσωπικούς, αρκετά πειραματικούς, δίσκους της. O κόσμος που αποδέχτηκε την πρόσκληση δεν ήταν πολύς αλλά ήταν περίπου αυτός που περίμενα (αν αναλογιστούμε το πλήθος των συναυλιών φέτος, την περίοδο που είναι λίγο πριν τις διακοπές -ή και πάνω στις διακοπές για κάποιους- το κόστος κ.ο.κ).

Έτσι λοιπόν, μπροστά σε 700-800 άτομα εμφανίστηκε λίγο μετά τις 9.30 και για μία ώρα μας παρουσίασε το ποια είναι σήμερα. Μαζί με την υπέροχη τριμελή, γυναικεία, εξαιρετική μπάντα της, κράτησε το ενδιαφέρον του κόσμου καθ’όλη τη διάρκεια του live.
Τα φωνητικά δε θα έλεγα πως ήταν ποτέ το φόρτε της. Ήταν όμως απόλυτα ταιριαστά με τον ήχο που ήθελε να δώσει και την ατμόσφαιρα που ήθελε να φτιάξει. Έκλεινα τα μάτια και αισθανόμουν ότι άκουγα…industrial / punk μπάντα. Η φωνή της όμως με παρέπεμπαν αλλού. Αυτές οι σκοτεινές ιαχές στο βάθος, τα επιφωνήματα με πήγαιναν στους Suicide και τον Alan Vega. Εντάξει, ο καθένας σκέφτεται τα δικά του σε ένα live…!

Το κύριο γεγονός ήταν πάντως πως για 45 λεπτά μας κράτησε απόλυτα προσηλωμένους με τους noise/punk πειραματικούς ήχους της, καρφωμένους στη σκηνή να παρακολουθούμε την αγέρωχη κίνηση της, παρά τα 70 χρόνια της. Πραγματικά εντυπωσιακό αν αναλογιστεί κανείς το πως αυτός ο άνθρωπος παρά την ηλικία του είναι τόσο δυναμικός, είναι να το ζηλεύεις βασικά. Προσωπικά και μόνο που την ξαναέβλεπα, 25 χρόνια μετά (αν δεν κάνω πολύ λάθος, τους Sonic Youth τους είδα τελευταία φορά στη Φρεατίδα το 1998) μου ήταν αρκετό. Ακούσαμε όλο σχεδόν το No Home Record του 2019. Η Kim και τα 3 μέλη της μπάντας της έφυγαν από τη σκηνή και λίγο μετά επανήλθαν για τρία ακόμα κομμάτια. Το Hungy Baby (το καλύτερο κατ’εμε κομμάτι του δίσκου, ανέβασε την ένταση ακόμα περισσότερο) ενώ μετά ακολούθησε μία διασκευή στο "Blonde Red Head" των DNA, ενώ την αυλαία έριξε το Grass Jeans, ένα κομμάτι που όπως είπα η ίδια γράφτηκε για τη δημοκρατία.

Φυσικά και θα ήθελα να κάνει και ένα περασματάκι από τη μπάντα, μέσω της οποίας έγινε τόσο γνωστή στον παγκόσμιο χάρτη της μουσικής, αλλά εντάξει, δεν γίνονται πάντα αυτά που θέλουμε.
Υ.Γ: Με παράπονο φύγαμε από τη συναυλία και αυτό δεν μπορώ να μην το γράψω. Μια ώρα παρά κάτι δεν είναι διάρκεια που μπορεί να αφήσει κανέναν ικανοποιημένο, ειδικά όταν έχει δώσει σημαντικό ποσό (και δεν έχει δει καν μία άλλη μπάντα να ανοίγει το live). Επίσης, αγαπημένη μας Κim δε σε βλέπουμε και τόσο συχνά, σκέψου ότι κόσμος μπορεί να ήρθε (το γνωρίζω σαν αληθινό γεγονός) από την άλλη άκρη της Ελλάδας. Δώστου κάτι παραπάνω…! Why not?
Τέλος πάντων, αυτός ο κάποιος είπε να πιει την μπύρα του, και να αναλογιστεί τι είδε και τι λίγο παραπάνω θα μπορούσε να έχει δει, κατεβάζοντας 2-3 γουλιές χαλαρός. ΟΧΙ!
…«Παρακαλούμε αποχωρήστε, σε 5 λεπτά, κλείνουμε» μας ειπώθηκε από τις ευγενικές κοπέλες του χώρου, σε μία στιγμή που νόμιζα ότι παίρνω μέρος σε γυρίσματα του Black Mirror! Έτσι, για να μας αποτελειώσουν...! Συμβαίνει πρώτη φορά όσο πάω σε συναυλίες στην Τεχνόπολη ή οπουδήποτε στον πλανήτη. Ελπίζω να ήταν ένα τυχαίο, ατυχές γεγονός και όχι εικόνες από ένα δυστοπικό μέλλον.
Kim ευχαριστούμε, μακάρι να σε ξαναδούμε σύντομα!

Set List

Sketch Artist
Air BnB
Paprika Pony
Murdered Out
Don't Play It
(jam)
Cookie Butter
Get Yr Life Back
Earthquake
Hungry Baby
Blonde Red Head (DNA cover)
Grass Jeans

Photos: v_era