Είναι γεγονός πως όποτε ακούμε για live των Echo Basement, κάνουμε ό,τι μπορούμε για να βρεθούμε σε αυτό. Πόσω μάλλον όταν ξέρουμε ότι οι ζωντανές εμφανίσεις τους δεν είναι και τόσο συχνές, αλλά παράλληλα είναι πάντα απολαυστικές. Αυτή την φορά θα τους βλέπαμε σε ένα διαφορετικού τύπου συναυλιακό χώρο, το Baumstrasse, το οποίο είχαμε αρκετά χρόνια να επισκεφτούμε. Επίσης την όλη βραδιά έκανε ακόμα πιο ενδιαφέρουσα το opening act του Pink Maggit.

O Pink Maggit εμφανίστηκε πάνω στη σκηνή και ήταν αυτός που θα αναλάμβανε να διακόψει τον κόσμο από τις συζητήσεις που είχαν ανάψει και να τον στρέψει προς τη σκηνή. Άλλωστε η όλη ατμόσφαιρα στον σκοτεινό χώρο του Baumstrasse ήταν αρκετά παρεΐστικη, περισσότερο με πάρτι έμοιαζε παρά με live, κάτι που έκανε το όλο πολύ γοητευτικό αλλά και μυστηριώδες. Επίσης οι μουσικές που ακούγαμε πριν ξεκινήσει το live αλλά και μετά το τέλος του ήταν άψογες (πολύ σημαντικό κομμάτι ενός live κατά την άποψη μου).

Πίσω στον Pink Maggit (aka Νίκος Πούλιος) και όσα ακούσαμε από αυτόν στα 25-30 λεπτά που έπαιξε. Η αλήθεια είναι πως οι νότες, οι electro ήχοι και οι ρυθμοί, άλλοτε dance και άλλοτε ambient, που έβγαιναν από τα ποτενσιόμετρα και το laptop του, μου άρεσαν πάρα πολύ. Θα έλεγα πως μέσα σε 25 λεπτά γεφύρωσε το χάσμα, ή πιο σωστά, συνένωσε, μουσικά…πνεύματα διαφόρων ειδών. Από new wave μέχρι ambient, dark disco και electronica. Νομίζω πως ο κόσμος που τον άκουσε κουνήθηκε αρκετά με τους ρυθμούς του, που σε πέρναγαν από το ύφος του Aphex Twin σε αυτό των New Order, και από ήχους που έφερναν στο νου από Orbital μέχρι Pet Shop Boys, χωρίς να το πάρεις χαμπάρι. Να σημειώσω πως σε σχέση με την προηγούμενη φορά που είχα επισκεφθεί το χώρο, τα καθίσματα ήταν πολύ λιγότερα, ο περισσότερος κόσμος ήταν όρθιος και αυτό σίγουρα έκανε καλό στην όλη αίσθηση, τόσο κατά την εμφάνιση του Pink Maggit όσο και στη διάρκεια όσων ακολούθησαν, από τους Echo Basement.

Σύντομα έφτασε η ώρα της Αθηναϊκής post rock μπάντας. Σας έχουμε μιλήσει αρκετές φορές για αυτούς, τους θεωρούμε ένα από τα πλέον δυναμικά και ελπιδοφόρα συγκροτήματα της σύγχρονης εγχώριας μουσικής παραγωγής και το αγαπημένο μου στο χώρο του Ελληνικού post rock. Σε κάθε live τους, βρίσκω και κάτι νέο να μου τραβήξει το ενδιαφέρον. Πάντα όμως ξεκινάμε από τα βασικά: Πολύ όμορφες μουσικές, γεμάτες έμπνευση και πειραματική διάθεση. Παράλληλα, μια δεμένη μπάντα, με τρομερές εκρήξεις αλλά και με μία παροιμιώδη ηρεμία και πραότητα κατά τη διάρκεια αυτών των εκρήξεων, σα να μη συμβαίνει τίποτα ένα πράγμα...! Θεμελιώδες σημείο του ήχου τους είναι φυσικά η ύπαρξη του φλάουτου, που είναι το «χρώμα» και το κάτι παραπάνω.

Αυτή τη φορά όμως μας παρουσίασαν και 3 νέα τραγούδια. Ένα που ήταν σχετικά ήπιων τόνων (Betelegeuse), το Species που ήταν καθαρόαιμου post rock ύφους με μερικές electro πινελιές και αυτό που μου άρεσε περισσότερο απ’όλα, το 14 Days to See U, που ήταν γεμάτο synths και ηλεκτρονικά στοιχεία. Απίστευτο κομμάτι και ανυπομονώ να το ξανακούσω σε κάποιο live τους, πριν την επίσημη κυκλοφορία του. Έχοντας στο μυαλό μου τους αγαπημένους μου 65DaysofStatic και το πως δένουν το post rock με την ψυχεδελική electronica αλλά και το electrobeat γενικότερα, νομίζω πως κάτι τέτοιο (ειδικά με τη συνύπαρξη του φλάουτου) ταίριαξε πολύ στο ύφος τους και ελπίζω την τάση αυτή να την συναντήσουμε και σε επόμενα κομμάτια τους.

Πολύ ωραίο live. Κατά την άποψη μου ήταν η καλύτερη, απόσες φορές έχω δει τους Εcho Basement, γιατί η έλλειψη υπερυψωμένης σκηνής και το γεγονός ότι το κοινό βρισκόταν πολύ κοντά στην μπάντα, το έκανε πολύ ζεστό και οικείο. Τους ταιριάζουν αυτοί οι χώροι και αν ο ήχος είναι όσο καλός ήταν στο Baumstrasse, όλα κυλάνε τέλεια, όπως το περασμένο Σάββατο.

Echo Basement Set List

Species (new)
Days of Retreat
Jones Country, Mississippi
Komlpex #A
Free State
Betelegeuse (new)
14 Days to See U (new)
Post Dance
Our Mondays Apart.

Photos: Mikael P_,  v_era(+videos)