Πέντε μόλις μέρες μετά το πρώτo σοκ από την παρθενική φορά που είδαμε τους ½ GLEN, είχαμε την χαρά και τιμή να τους ξαναδούμε, στη δεύτερη Αθηναϊκή τους εμφάνιση μέσα στο Σεπτέμβριο. Αυτή τη φορά, τη βραδιά θα άνοιγε η Yellow Wasabi, που θα βλέπαμε για πρώτη φορά, όπως και τον χώρο της συναυλίας, το Oν Off Studio.

Η γλυκύτατη Yellow Wasabi, μας υποδέχτηκε στον στυλάτο χώρο του Ov Off, μια αίθουσα χορού στην πραγματικοτητα, με μαξιλάρες στο πάτωμα αλλά και κάποια κανονικά καθίσματα για εκείνους που αν "ξαπλώσουν", δύσκολα σηκώνονται - σαν εμάς. Η κινέζα νεαρή καλλιτέχνης, ήταν έτοιμη να μας εντάξει στον κόσμο της, μέσω της διαδραστικής μουσικής της. Μας παρουσίασε ένα σετ αφηρημένων ήχων που παρήγαγε ο υπολογιστής της, με την βοήθεια των κινήσεων της, σε συνδυασμό με διάφορα μοτίβα σε video projections, τα οποία με μαεστρία, επίσης δημιουργούσε η ίδια. Ήχος και εικόνα παράγονταν ταυτόχρονα, είτε με ένα νεύμα των χεριών της, είτε ξεμπλέκοντας την μακριά κοτσίδα της και αγγίζοντας τα μαλλιά της πάνω στο μηχάνημα. Μέχρι και ένα ανθρώπινο κρανίο, που κοσμεί την αίθουσα τις υπόλοιπες ημέρες, μπήκε στο κόλπο! Ό,τι έφτανε στα αυτιά μας, ήχοι άλλοτε με κάποια συνοχή και άλλοτε εντελώς αφηρημένοι και άτακτοι, ήταν προωτόγνωροι και άκρως ενδιαφέροντες. 

Ένα μικρό διάλειμμα, για να ανοίξουν τα στόρια που υποδέχονταν τα projections της YW και να αποκαλυφθεί ο γυάλινος τοίχος και το σκηνικό να γίνει αυτόματα urban και ζωηρό, από τα φώτα των απέναντι κτιρίων. Μια μπύρα για ξεδίψασμα, λίγες κουβέντες και η "σκηνή" γέμισε ξανά.

Χωρίς να έχουμε πολυσυνέλθει από την τόσο φρέσκια προηγούμενη εμπειρία από το live των 2 από τους 4 Glen, της κάπως πιο ακουστικής και πειραματικής δηλαδή εκδοχής της μπάντας, πέσαμε ξανά στα βαθιά της ψυχής και του μυαλού τους. Ήμασταν βέβαια πλέον υποψιασμένοι για το τι θα επακολουθούσε αλλά κάθε εμφάνιση τους τελικά είναι μια ξεχωριστή εμπειρία. Οι 2 μουσικοί, μας είχαν εκμυστηρευτεί από την προηγούμενη φορά πως ένας από τους λόγους που πραγματοποιούν οι δυο τους αυτές τις μουσικές συναντήσεις, ήταν και για να δοκιμάζουν νέα πράγματα, κομμάτια τα οποία ενδεχομένως να βρίσκονται στον επόμενο δίσκο τους. Τόσο πειραματικά και αυτοσχεδιαστικά, σα να βρίσκονται στο στούντιο μόνοι τους.

Η Ελένη λίγο πριν μας είχε προϊδεάσει ότι θα έπαιζαν με κάπως λιγότερη ένταση, αλλά εγώ δεν αισθάνθηκα κάτι τέτοιο. Τόσο χωμένος που ήμουν, καθισμένος σε ένα χαλαρό καναπέ, χωρίς παπούτσια, με τις απίστευτες μουσικάρες και φόντο πίσω από τους 2 μουσικούς, τη θέα προς την πολύβουη και λαμπερή Μεσογείων, αισθανόμουν σα να βρίσκομαι στο σπίτι μου, όσο πρέπει cosy αλλά και με ορθάνοικτο κάθε κύτταρο του οργανισμού μου για να απολαύσει τις καταπληκτικές συνθέσεις τους.
Υπέροχες μελωδίες, ένταση, post rock ατμόσφαιρες αλλά και μοναδικές ιστορίες πίσω από τα κομμάτια, που σε βάζουν ακόμα περισσότερο στο κλίμα. Αναφέρθηκα σε ορισμένες από αυτές τις ιστορίες και στο review της προηγούμενης συνάντησης με την μπάντα. Ειδικά όμως για το Korinth, οφείλω να συμπληρώσω την εικόνα που έδωσε μέρος της έμπνευσης: Ένα ντοκιμαντέρ που παρουσίαζε μία από τις θηριωδίες των Γερμανών κατακτητών του δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου, όπου, αποχωρώντας από την Ελλάδα θέλησαν να κάνουν όσο μεγαλύτερη καταστροφή μπορούσαν, ρίχνοντας τραίνα μέσα στον Ισθμό για να τον μπλοκάρουν...

Θα το ξαναγράψω πως τα live των ½ Glen (δεν είχα την τύχη να δω όλη την μπάντα, ελπίζω σύντομα να γίνει και αυτό) είναι μια εμπειρία ζωής και θα ήταν υπέροχο να την παρακολουθούσε στο μέλλον όλο και περισσότερος κόσμος. Δυστυχώς όμως, ζούμε σε ένα κόσμο που επιπλέουν οι φελλοί...

Photos/videos: v_era