Για μπάντες που δεν πολυγνωρίζεις, υπάρχουν δύο τρόποι να προσεγγίσεις ένα live τους. O πρώτος είναι να κάνεις fast-track διαδικασίες για να τους μάθεις. Στην εποχή μας, αυτό είναι πολύ εύκολο: youtube/spotify (whatever…) ή «κατέβασμα» δίσκων, γρήγορη ακρόαση και… «έτοιμος»! Δε μου αρέσει αυτό, έτσι κατέφυγα στον δεύτερο τρόπο: πας όπως είσαι, αντιμετωπίζοντας το (σχετικά) άγνωστο και αφήνοντας τον εαυτό σου να νιώσει το συναίσθημα της έκπληξης. Και πιστέψτε με… ο John Robb και οι Membranes του, το προσέφεραν απλόχερα, σε μια συναυλία από αυτές που σου μένουν χαραγμένες για πάντα στο μυαλό, κι ας ήξερες ελάχιστα κομμάτια. Αν κάτι θα άλλαζα στη βραδιά (με τους Spinners να προσφέρουν αξιοπρεπέστατο και αρκετά ταιριαστό warm-up) θα ήταν η μέρα διεξαγωγής γιατί μου φαίνεται πως έπαιξε ρόλο στο να μη δούμε ένα πιο γεμάτο Temple. Όχι πως αυτό πτόησε κανέναν από τους παρευρισκόμενους…

Το live ξεκίνησε με τους Spinners να ανεβαίνουν στη σκηνή, μπροστά σε αρκετό -για τα δεδομένα- κόσμο. Η μπάντα (που αποτελείται από 3 μέλη, τους Πάνο και Johnny-κιθάρα- και τον Χρήστο στα drums) είναι εκεί έξω από το 2008, όμως ήταν η πρώτη φορά που τους πετύχαινα live. Οι εντυπώσεις μου είναι θετικές, αν και το είδος που αξιοπρεπέστατα υπηρετούν (κάτι σαν punkίζον hardcore θα το έλεγα) δεν είναι στα αγαπημένα μου∙ σίγουρα όμως είναι…κοντά. Στο 35 λεπτών σετ πάντως είδα ένα ντράμερ να τα δίνει όλα και ένα πολύ σωστό και παθιασμένο κιθαριστικό δίδυμο που ζέστανε με το δυναμισμό του το κοινό. Δε γνωρίζω αν έχουν κάνει πολλά live, είδαμε όμως μία καλοδουλεμένη μπάντα με άψογη συνεργασία επί σκηνής. Από τραγούδια, αυτά που μου άρεσαν περισσότερο ήταν το εναρκτήριο No Exception και το Revenge. Στο τέλος πάντως μας επεφύλασσαν ένα απίστευτο τζαμάρισμα με ένα (σχεδόν) instrumental κομμάτι (πιθανότατα το intro ενωμένο με το Adrenaline) που “έπαιζε” μεταξύ heavy και post rock και ήταν αδιανόητα πωρωτικό και δυναμικό μέχρι…σπασίματος κιθάρας.

Η ώρα για το κυρίως πιάτο είχε φτάσει. Ο John Robb και η παρέα του βγήκαν στη σκηνή με ακρίβεια…εγγλέζου (+ ένα τεταρτάκι) και το πάρτυ θα ξεκινούσε. Αλήθεια, τι να πρωτογράψει κανείς; Για ένα live που κράτησε μόλις μία ώρα, είναι πολλά αυτά που πρέπει να γραφτούν. Καταρχάς η μικρή σχετικά διάρκεια δεν ενόχλησε κανέναν, γιατί σε αυτή την ώρα αισθανθήκαμε ότι είχαμε μπροστά μας μια πολύ τίμια μπάντα που έδωσε όσα είχε για όση ώρα βρέθηκε στη σκηνή.

Όπως είπα και νωρίτερα ο κόσμος δεν ήταν πολύς, ήταν όμως τόσος που και την άνεση σου να χορέψεις και να «χτυπηθείς» -ανταποκρινόμενος στις συνεχείς παροτρύνσεις του John Robb- είχες, αλλά και ταυτόχρονα οι φιγούρες στο απόλυτο σκοτάδι ήταν αρκετές ώστε να μη φαίνεται άδειο το Temple.
Ο John είναι ένας καταπληκτικός τύπος. Απόλυτα επικοινωνιακός, τίμιος μουσικός, ειλικρινής ως προς τις απόψεις και τα θέλω του και όταν βρίσκεται πάνω στη σκηνή προσπαθεί να σε κάνει να περάσεις καλά. Με το που ξεκινά το live είναι αδιανόητα αεικίνητος. Τόσο πολύ που με ζάλισε (με την καλή έννοια) με τα πήγαιν-έλα και τα πέρα-δώθε του, ακόμα και σε πιο down-tempo κομμάτια που ο οποιοσδήποτε άλλος frontman θα καθόταν (έως και) ακίνητος. Είναι μοναδικός σε αυτό, λοιπόν. Ταυτόχρονα γυρνούσε προς όλα τα σημεία που έβλεπε κόσμο και μας κοιτούσε όλους στα μάτια, σα να έλεγε “είμαι εδώ για να χορέψεις και να ξεχάσεις όσα θέματα μπορεί να σε απασχολούν”. Αυτό μου έβγαλε εμένα τουλάχιστον, και πιστέψτε με, με το έντονο βλέμμα του δε σου μένουν και πολλά περιθώρια, παρά να ακολουθήσεις την παρότρυνσή του (δείτε και τις σχετικές φωτογραφίες).
Ένα ακόμα στοιχείο σχετικό με την μπάντα που θα ήθελα να σταθώ, είναι φυσικά η καταπληκτική keyboardίστρια. Δε γνωρίζω το όνομα της αλλά με το μπρίο, το παίξιμο και τα φωνητικά της, διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στο live. Ντυμένη στα μαύρα, με το πρόσωπο της καλυμμένο με ένα δαντελένιο πέπλο και διακοσμημένο με ένα στεφάνι από μαύρα και κόκκινα λουλούδια, έδινε κάτι το απόκοσμο και ονειρικό στο όλο σκηνικό. Όταν δεν έπαιζε ή τραγουδούσε, έκανε μικρές-μικρές θεατρικές, μυστηριακές, χορευτικές φιγούρες δίνοντας μια απίθανη ατμοσφαιρικότητα στο live.

Τo σετ περιορίστηκε σε 10 (αν τα μέτρησα σωστά) κομμάτια. Σε αυτά ο John και η μπάντα πέρασαν νομίζω πολλά από τα στοιχεία του χαρακτήρα τους. Έδειξαν τον ενθουσιασμό τους με το να μας καλέσουν να χορέψουμε στο Do the Supernova (δείτε το video παρακάτω) και τις οικολογικές τους ανησυχίες με το Deep In The Forest Where The Memories Linger. Επίσης, τη χαβαλεδιάρικη αλλά και ανοιχτόμυαλη πλευρά τους όταν πριν την εκτέλεση του Hum of the Universe o John ανέφερε το όνομά του και ρώταγε τα ονόματα του κοινού λέγοντας (σε μια διασκεδαστική παρερμηνεία) πως δεν υπάρχει κανένα θέμα αν ένας άντρας έχει γυναικείο όνομα και τούμπαλιν. Δήλωσε δε, ότι από δω και στο εξής προτιμά το Γιάννης αντί του John. Υπήρχαν και αρκετές νοσταλγικές στιγμές, όταν γινόταν αναφορά στην προηγούμενη φορά που είχαν έρθει στην Ελλάδα (το 1987 συγκεκριμένα, όπως μας λένε και στη συνέντευξη που παραχώρησαν λίγες ημέρες πριν το live) και ο John ρωτούσε αν βρέθηκε κάποιος στην τότε συναυλία. Νοσταλγία και τρομερός δυναμισμός όμως, όταν ξαναέπαιξαν 33 χρόνια μετά το φοβερό Myths And Legends (video παρακάτω). Εκεί όλη η μπάντα έδειξε προς τον καταπληκτικό κιθαρίστα Nick Brown στα αριστερά της σκηνής (που έως τότε ήταν στην αφάνεια-όντας χωροταξικά αδικημένος-, με ύφος και μαλλί τρελού επιστήμονα να κάνει μπόλικη από τη «βρώμικη δουλειά») που με το εκπληκτικό solo και το παθιασμένο παίξιμό του, πήρε και αυτός ένα μέρος του χειροκροτήματος που του άξιζε.

Παρατεταμένο χειροκρότημα στο τέλος, αποθέωση, θα έλεγα, γιατί πραγματικά ήταν ένα live μικρό σε διάρκεια μεν, μεγάλο σε συναισθήματα δε. Ο John μας προσκάλεσε να τον συναντήσουμε στο merch, να αγοράσουμε cds/δίσκους/μπλούζες και να πιούμε…τσάι μαζί του. Φυσικά και το κάναμε (εκτός από το “τσάι part”). Και τον συναντήσαμε, και ψωνίσαμε και μας υπέγραψε στα ψώνια μας. Τακτοποιημένα πράγματα! Μακάρι να τους ξαναδούμε σύντομα.

Spinners Set List

No Exception

Bleak

Endless Dive

City’s Burning

Revenge

Waiting

Operation

Wash You

Into / Adrenaline

The Membranes Set List

1. The Universe Explodes Into A Billion Photons Of Pure White Light

2. Dark Energy 3. Deep In The Forest Where The Memories Linger

4. Do the Supernova

5. In the Graveyard

6. Black is the Color

7. What Nature Gives…

8. Hum of the Universe 9. Myths And Legends

10. Snow Monkey

Photos / videos: v_era