Oι Maruja είναι, κατά την άποψή μου, ότι πιο φρέσκο έχει εμφανιστεί τον τελευταίο καιρό στο χώρο της μουσικής που ακούμε, στα είδη που αυτό το site προσπαθεί να καλύψει. Η μπάντα από το Μάντσεστερ έχει καταφέρει να φτιάξει ένα καταπληκτικό μείγμα που συνδυάζει με άψογο τρόπο post rock δομές, punk ύφος, noise ξεσπάσματα, free jazz παράνοια, επιθετικά “spoken word” φωνητικά και τα παρουσιάζει με μυθικά live! Όλα αυτά ενώ βρίσκονται μεν στο χώρο σχεδόν 10 χρόνια, μη έχοντας δε ακόμα κυκλοφορήσει το ντεμπούτο LP τους! Κινούνται αργά και σταθερά, χτίζουν τη φήμη τους μέσω των live, της στάσης ζωής και των απόψεων που εκφράζουν κατά καιρούς, ενώ κυκλοφορούν φοβερά E.Ps.
Παρακάτω θα διαβάσετε λίγα λόγια για τα 3 E.Ps που έχουν κυκλοφορήσει. Τα 2 από αυτά είναι φοβερά ενώ το τρίτο είναι προϊόν τζαμαρίσματος της μπάντας στο στούντιο.

Knocknarea (Μάρτιος, 2023)

Τα φανταστικά singles με τα υπέροχα, ανθρωποκεντρικά, μαυρόασπρα εξώφυλλα που είχαν κυκλοφορήσει μέχρι τότε, μπήκαν σε αυτό το φοβερής έμπνευσης EP. Βαδίζοντας σε ένα δρόμο δικό τους, ένα ήχο πολύ διαφορετικό από το περιβάλλον της Αγγλίας και της πλειονότητας των συγκροτημάτων γύρω τους, δίνοντας ένα δικό τους στίγμα, το στίγμα της επανάστασης ενάντια στη μαυρίλα και την κακία γύρω μας.
Κορυφαίο κομμάτι μέσα στο Knocknarea είναι ασφαλώς το επικό, επαναστατικό και αδιανόητης δύναμης Kakistocracy. Δανείζομαι ότι είχα γράψει την πρώτη φορά που το άκουσα/είδα live: «…είναι ένα από τα πλέον ανατριχιαστικά κομμάτια που έχω ακούσει στη ζωή μου, η απόλυτη ηχητική αποτύπωση της δυστοπίας που ζούμε στον πλανήτη τα τελευταία, πολλά χρόνια».

“It was your lies
That bought time
A battle cry
Until the love dies
With your trade deals
New hospitals
And its more lies
I got more lies
Now I can't see
And i cant breathe
Cos of your lies”

Μια γροθιά στα μούτρα ενός απάνθρωπου συστήματος που τους λέει ψέματα, που δεν τους αφήνει να αναπνεύσουν. Νομίζω αυτό συνοψίζει την όλη ουσία των Maruja.
Το πάθος και η ένταση βέβαια ορθώνονται με γιγαντιαια κορμιά και θεώρατες σκιές πάνω από όλα τα κομμάτια του EP. Για τα πνευστά παλιά δεν είχα καθόλου καλή άποψη σε σχέση με το rock ευρύτερα, τελευταία έχω αλλάξει άποψη δραματικά και μπάντες σαν τους Maruja συντελούν σε αυτό. Στο Thunder τα πνευστά είναι αυτά που δίνουν την ένταση, αυτά πάλι που “βάζουν για ύπνο” το κομμάτι στο τέλος. Ακόμα πιο κυρίαρχα όμως είναι στο Blind Spot, καθολικοί πρωταγωνιστές μαζί φυσικά με τα έντονα φωνητικά. Το ήπιο στην αρχή και τρελαμένο προς το τέλος The Tinker είναι post rock δομής καθότι χτίζεται σιγα-σιγά, μοιάζει με αυτοσχεδιασμό που δεν ξέρεις που θα οδηγήσει, είναι χωρίς φωνητικά και είναι η τέλεια εισαγωγή για τις πρώτες κιθαριστικές νότες του Kakistocracy.
Yπέροχο! Κάθε δευτερόλεπτο σε αυτό το EP είναι εκατομμύρια σκέψεις, εκατομμύρια συναισθήματα, ένα τεράστιο ξέσπασμα!

Connla's Well (Απρίλιος, 2024)

Tον Απρίλιο κυκλοφόρησε το δεύτερο EP τους, Connla’s Well. H ορμή και εδώ είναι αδιανόητη, ικανή να παρασύρει τα πάντα. Το εναρκτήριο κομμάτι είναι και ομότιτλο του EP. Περιγράφει την ιστορία του πώς κάποιος έφτασε σε ένα διάσημο πηγάδι για να βρει την απαγορευμένη σοφία των Θεών και πώς οι ίδιοι οι Θεοί τον τιμώρησαν με οργή, επειδή αναζητούσε αυτό που δεν του ανήκει. Μιλάει προφανώς για την απληστία, κάτι που βλέπουμε παντού γύρω μας και θέλουν σαν μπάντα να καταδικάσουν.
Το Invisible Man, είναι ένα ακόμα δυναμικό κομμάτι που καταπιάνεται με θέματα ψυχικής υγείας, κρύβει λοιπόν μέσα του μπόλικη θλίψη. Είναι γεμάτο από μελωδίες που διαρκώς εναλλάσσονται, ταυτόχρονα όμως είναι και ωμό, τόσο ηχητικά όσο και στιχουργικά:

“Let me tell you the story of The Invisible Man
Forgotten himself in the land of the damned
Now no one can reach him, lost in the cracks of reality”

Το Ζeitgeist μιλάει για το χάος κάτι που αντιλαμβάνεσαι απόλυτα και στο μουσικό κομμάτι καθότι είναι το πλέον χαώδες, ακανόνιστο κομμάτι που έχουν γράψει. Όπως η σημερινή ζωή του μέσου ανθρώπου. Έτσι, όπως σχολίασαν και οι ίδιοι «το τραγούδι προτρέπει τους ακροατές να εγκαταλείψουν τις τόσες προσπάθειες για να συμβαδίσουν με έναν όλο και πιο περίπλοκο κόσμο και να αναζητήσουν εσωτερική ειρήνη».
Δείτε παρακάτω το σχετικό video της v_era.

“One hand behind the devil the other touching grace
Thought begin to meddle push morals out of place
The opium of faith it lies between the love and hate”

Τελευταίο έρχεται το Resisting Resistance. Μια ηρεμία, μια περιπλάνηση σε ήχους ambient, ένα απαραίτητο χαλάρωμα μετά τα όσα άγρια και έντονα προηγήθηκαν.

The Vault (Αύγουστος, 2024)

Για το The Vault θα πω απλά πως είναι: “οι Maruja (που είναι ήδη μια ωμή μπάντα) εντελώς ωμοί, μέσα στο στούντιο, απλά να τζαμάρουν και ξεφεύγουν”. Τους ακούμε να τρελαίνονται, να αφήνονται στα μουσικά κύματα και σα στροβιλιζόμενοι δερβίσηδες να μπαίνουν σε άλλη διάσταση.
Για το τι συμβαίνει άλλωστε στη διάρκεια των αυτοσχεδιασμών τους στο στούντιο (όπως εδώ στο Vault, όπου έβαλαν ένα κινητό στη μέση του στούντιο να τους καταγράφει) είχαν μιλήσει και στην συνέντευξη που μας είχαν παραχωρήσει λίγο πριν το περσινό live τους στο Temple: “Όταν αυτοσχεδιάζουμε συχνά μπαίνουμε σε μια κατάσταση ασταμάτητης ροής όπου δε σκεφτόμαστε πραγματικά αυτό που κάνουμε. Μπορεί να περάσει μια ώρα, αλλά να μοιάζει με μόλις είκοσι λεπτά. Είναι σαν να μπαίνουμε σε trance όταν πειραματιζόμαστε, σπάνια θυμόμαστε τι ακριβώς παίχτηκε, εκτός ίσως από περιστασιακές στιγμές. Ηχογραφούμε τα πάντα και τα ακούμε ξανά - από εκεί ξεκινά η διαδικασία γραφής”. Ακούστε το όλο φυσικά, όμως το εναρκτήριο, 25λεπτο παρακαλώ Breaking Inertia, είναι απόλυτα αντιπροσωπευτικό του τι συμβαίνει στο EP.

Διαβάστε εδώ για το προηγούμενο, πρώτο live τους στη χώρα μας. Για τα όσα φοβερά ζήσαμε. Το επαναλαμβάνω πως μεγάλο μέρος της φάσης Maruja είναι όσα βιώνει κανείς σε ένα live τους.
Ανυπομονούμε (η λέξη δεν αρχίζει καν να περιγράφει το συναίσθημα) να τους ξαναδούμε την Παρασκευή 13/12/2024, στο ζεστό Gazarte Ground Stage.