Είναι αλήθεια πως η πρώτη επαφή συχνά είναι καθοριστική στο να διαμορφώσεις γνώμη για κάτι, και αυτή δύσκολα αλλάζει κατόπιν. Αυτό μου συνέβη στην περίπτωση της κυρίας Αnna Von Hausswolff. Την είδαμε live στο Βερολίνο το καλοκαίρι του 2018 (διαβάστε σχετικά εδώ), με τον τελευταίο της δίσκο να έχει μόλις κυκλοφορήσει, και το σοκ ήταν αδιανόητο! Μέχρι τότε δεν είχα δώσει πολύ βάση στο έργο της, όμως από το live και μετά, αυτό άλλαξε άρδην.
Oι τρεις προηγούμενοι δίσκοι (εξαιρετικοί ως επί το πλείστον, με τον Ceremony να είναι σε σχεδόν αντίστοιχο επίπεδο με τον Dead Magic), έπαιξαν σαφώς το ρόλο τους στο να έχουμε στο Dead Magic αυτό το εκπληκτικό αποτέλεσμα. Η καριέρα της ακολουθεί αύξουσα πορεία, ελπίζω απλώς να μη βρισκόμαστε ακόμα στο υψηλότερο σημείο αυτής. Ασφαλώς και η όλη άποψη μου επηρεάστηκε από την live απόδοση των κομματιών του δίσκου, τα περισσότερα εκ των οποίων ακούσαμε ζωντανά. Το θέαμα που προσέφερε ήταν εντυπωσιακό και σίγουρα, πέρα από το μουσικό κομμάτι, επέδρασε και αυτό στον γενικότερο ενθουσιασμό που ανέφερα παραπάνω.
Στον τέταρτο δίσκο της, η λιλιπούτεια Σουηδέζα Anna, συνεχίζει να ακολουθεί το μονοπάτι που έχει χαράξει ως τώρα. Industrial/gothic/dark/heavy αλλά και ambient ηχητικά τοπία, είδη όμως που έρχονται μάλλον σε δεύτερη μοίρα σε σχέση με το βασικό συστατικό του έργου της, το σημαντικό "όργανο" που είναι η φωνή της.
Η πρώτη πλευρά του δίσκου είναι και η -σαφώς- πιο ζωηρή. Το The Truth, The Glow, The Fall, βγάζει μια μεγαλοπρέπεια, που αφήνεται βέβαια να εννοηθεί και από τον τίτλο του. Κινηματογραφικό, σαγηνευτικό και μυστηριώδες. Μοιάζει με θεατρική παράσταση που οι ηθοποιοί ένας-ένας εμφανίζονται στη σκηνή. Έτσι και τα όργανα, οι ήχοι, μπαίνουν διαδοχικά, συνθέτοντας το χαλί πάνω στο οποίο αναπτύσσεται το κυρίως θέμα του κομματιού. Αυτό στηρίζεται στις ιαχές της Anna, που μοιάζει να βρίσκεται στο ψηλότερο σημείο ενός πύργου και να αναφωνεί προς τον αγαπημένο της, που την κοιτά από χαμηλά: “Oh my love, My sweet John, my dear John, Oh my love / Are we touching the magic? Are we wearing the white angel's glow / Surrounded by mountains in a valley free from the snow”.

Χωρίς ανάσα, περνάμε στο The Mysterious Vanishing Of Electra. Μόνο που εδώ το πράγμα ζορίζει κι άλλο! Τα φωνητικά πλέον έχουν γίνει κραυγές, ανατριχιαστικά τριξίματα, σαν καλέσματα ψυχών, ίσως αυτής της Electra. Το δε μουσικό κομμάτι στηρίζεται σε ένα σταθερό ρυθμό, με τύμπανα και κιθάρα να μην αλλάζουν μοτίβο. Παύση! Ξέσπασμα! Μια Ελεγεία!
Τα ίδια περίπου ισχύουν και για το Ugly and Vengeful, με μια σημαντική διαφορά. Το κομμάτι έχει αρκετές εναλλαγές, στα δεκαέξι λεπτά του, περνάει από πολλές φάσεις: σαν να κοιτάς έξω από το παράθυρο ενός τραίνου, με το τοπίο διαρκώς να αλλάζει. Στην αρχή είναι πιο ήπιο, σαν προετοιμασία για κάτι μεγάλο. Τα φωνητικά θυμίζουν…βαλκάνια, σα στιγμές από Bregovic ίσως. Σύντομα έρχεται το “μεγαλειώδες” που λέγαμε. Το πλέον επιβλητικό κομμάτι του δίσκου και μοιάζει σαν όλα τα όργανα να έχουν πάρει φωτιά! Σου κόβεται η ανάσα πραγματικά, μην μπορώντας να προβλέψεις την κορύφωση του ξεσπάσματος.
Το ότι τα φωνητικά της είναι αυτά που χαρακτηρίζουν τις συνθέσεις, γίνεται εξίσου αντιληπτό και σε χαμηλότερης έντασης, ηπιότερα κομμάτια, που η φωνή της και μόνο τα μετατρέπει σε επιβλητικούς ναούς συναισθημάτων. Κλασσικό παράδειγμα είναι το Källans återuppståndelse.
Υπάρχει βέβαια και η άλλη εκδοχή: Η σύνθεση να είναι άνευ φωνητικών, με την Anna απλώς να παίζει το mellotron ή το εκκλησιαστικό όργανο της, όπως στο Τhe Marble Eye. Το αποτέλεσμα είναι και πάλι εκπληκτικής ομορφιάς. Τη δε εικόνα του μαρμάρινου ματιού, πιθανότατα τη βλέπουμε στο, καθ’ όλα goth-ίζον και αρκούντως τρομακτικό, εξώφυλλο!
Με αυτά τα δύο ατμοσφαιρικά, ambientίζοντα κομμάτια, κλείνει ο δίσκος, σε μοναδική γαλήνη αλλά και ταυτόχρονη παραζάλη. Συνήθως λέμε πως καλό είναι όταν ακούς μουσική, να είσαι “εκεί”, να μην κάνεις κάτι άλλο την ίδια στιγμή, γιατί χάνεις την ουσία της αλλά και το στόχο του καλλιτέχνη. Αυτή τη φορά, σε αυτή τη δεύτερη υπνωτική πλευρά έπιασα τον εαυτό μου να ταξιδεύει, το μυαλό να ξεφεύγει, να ξεχνιέμαι και όταν ο δίσκος έφτανε στο τέλος του αισθανόμουν οτι κάτι πολύ ωραίο συνέβη, χωρίς απόλυτη συναίσθηση του τι ακριβώς ήταν αυτό. Μαγική Anna!
*2 τραγούδια που θα ομορφύνουν τη ζωή σας: Ugly and Vengeful, The Truth, The Glow, The Fall.
8/10