Κάπου προς τα τέλη Οκτωβρίου 2023, εκεί που αρχίζεις να ψιλοσκέφτεσαι ποιοι ήταν οι καλύτεροι δίσκοι που άκουσες μέσα στη χρονιά, εκεί πάνω στο χαλαρό ψάξιμο στον μαγικό και χαώδη κόσμο του ίντερνετ, έσκασαν σα μικρή βομβίτσα οι Ġenn. Ο ήχος τους από ένα-δύο κομμάτια που πρωτοάκουσα, φάνηκε πολύ ενδιαφέροντας. Γλυκός, νωχελικός, μυστηριώδης. Σύντομα έγιναν κόλλημα, και το unum για αρκετές μέρες έπαιζε στο repeat, στο στερεοφωνικό και το κεφάλι μου. Φυσικά, μιλάμε πλέον για έναν από τους δίσκους της χρονιάς, για εμάς, που έφυγε πρόσφατα.
Οι Ġenn είναι ένα γυναικείο κουαρτέτο που κατά τα ¾ προέρχεται από τη Μάλτα. Leona (φωνητικά), Janelle (κιθάρα) και Leanne (μπάσο) άφησαν το μικρό, ιστορικό νησί τους να αρμενίζει μοναχό στην άκρη της Μεσογείου, και πετάχτηκαν μέχρι το μεγάλο Νησί για να κυνηγήσουν τα όνειρα τους. Εκεί (και με έδρα το Brighton πλέον), με τη συνοδεία της ΒρετανοΠορτογαλέζας (…με Τζαμαϊκανές ρίζες) Sofia στα ντραμς, τα πράγματα πήραν το δρόμο τους. Μετρήσαμε ήδη πολλές εθνικότητες, τόσες και περισσότερες είναι οι επιρροές που σαν στρώματα το ένα πάνω στο άλλο επικάθονται στη μουσική τους.

Το ξεκίνημα έγινε λοιπόν στη Μάλτα, ένα ιστορικό νησί με κουλτούρα που έρχεται από τα βάθη της ιστορίας, ταυτόχρονα όμως είναι ένα μικρό μέρος, με κλειστή κοινωνία και περιορισμένες δυνατότητες για να αναπτύξεις το μουσικό σου ταλέντο, πόσω μάλλον αν αυτό δεν άπτεται του mainstream ύφους. Σε αυτό το κλίμα ξεκίνησε το τρίο, πήρε όμως πολύ έμπνευσή από το νησί και την ατμόσφαιρα του, πριν ξεκινήσει το ταξίδι προς τη χώρα της μουσικής επαγγελίας. Πήρε και αγάπη, αφού στα δύσκολα, όταν για παράδειγμα τους έκλεψαν όλο τον εξοπλισμό, η μικρή μουσική κοινότητα της Μάλτας ενώθηκε και τους βοήθησε να σταθούν στα πόδια τους.
Αρκετά όμως με το κομμάτι της παρουσίασης της μπάντας. Ας περάσουμε στα ενδότερα του unum. Unum σημαίνει «ένας» ή «σαν ένα» (στα Λατινικά) και ήταν αυτό που θέλησαν να εκφράσουν μέσω της μουσικής τους οι Ġenn, την ενότητα τους. «Έχουμε πολλά και διαφορετικά κοινά βιώματα, μουσικές εμπειρίες και είδη που μας αρέσουν, αλλά θέλαμε να βγει στο δίσκο ένα ενιαίο αποτέλεσμα, η ένωση όλων όσων έχει η καθεμία μέσα της ξεχωριστά» δήλωσαν σχετικά με το δίσκο. Κρίνοντας από το αποτέλεσμα, ένα κράμα, παραδοσιακής μουσικής του τόπου τους, με blues, punk και garage στοιχεία και post punk γενικότερο δέσιμο, τα πήγανε περίφημα. Κατάφεραν μάλιστα ο ήχος τους να έχει ταυτότητα, πρωτοτυπία και ύφος «Ġenn», πράγματα που χρειάζεται για να μπορείς να ξεχωρίσεις.
Πολλά τα ωραία κομμάτια και δύσκολα μπόρεσα να ξεχωρίσω μερικά για μία ιδιαίτερη αναφορά. Σε όλα, αυτά που ξεχωρίζουν είναι τα τολμηρά φωνητικά της Leona που συχνά μου θυμίζουν την Jenny Beth (ex-Savages) και οι επιθετικές κιθαριστικές γραμμές. Αν φτάσετε μέχρι το τέλος του δίσκου και δεν έχετε πειστεί ότι μοιάζουν οι φωνές και το ύφος τους, στο επιθετικότατο, καταπληκτικό Τhe Merchant Of θα βεβαιωθείτε. Νομίζω όμως πως στο prog/punk διαμάντι 2 Days and Nights, ήδη θα έχετε κολλήσει μαζί της, ανεξαρτήτως ομοιοτήτων.
Το αγαπημένο μου είναι το Apparition No. 7. που ξεκινά αργά και καταλήγει σε ένα ορυμαγδό ήχων που έχουν και punk αναφορές αλλά που στο βάθος φέρνει στο μυαλό την βαθιά ανατολή. Μία φρενίτιδα που συχνά συναντάς τα κομμάτια τους. Άλλωστε αυτό ακριβώς σημαίνει και το όνομά τους στα Μαλτέζικα. Εξαιρετικό είναι το The Sister Of που μουσικά μοιάζει πολύ με το Αpparition No.7. Χαλαρός ρυθμός, με ξεσπάσματα από στιβαρά ντράμς και μπασογραμμές που…γεμίζουν το σύμπαν. To σύντομο Calypso (που κυκλοφόρησε μάλιστα συμβολικά σαν προπομπός του άλμπουμ), τιμά στιχουργικά τις ρίζες του συγκροτήματος με ένα ψυχεδελικό αλλά και arty ύφος που του προσδίδει η χρήση σαξόφωνου.

«the pillars of my chest quiver in silence
nauseous, out of breath
acquiring the space between us
the land is dry
the land filters through
the gills, old and rusting
in the midst of September
dreams suppress the tide»

Στο αντίποδα, το Wild West μας δείχνει πως υπάρχει και η άλλη πλευρά τους, η καθαρά «δυτική», με ήχο garage/rock που βέβαια και εδώ διανθίζεται με σαξόφωνο αλλά και γενικότερη jazzy ευαισθησία.
Φυσικά και πρέπει να γίνει πολύ ιδιαίτερη αναφορά στο εναρκτήριο Rohmeresse που σε μπάζει στο άλμπουμ με τον καλύτερο τρόπο. Αντιπροσωπευτικότατο γιατί περιέχει: Jazz, ψυχεδέλεια, χορωδία, folk της χώρας τους αλλά και classic rock, όλα με (post) punk διάθεση και τεχνοτροπία. Αυτό είναι το unum και σας προτρέπω να το εξερευνήσετε. Είναι από τους δίσκους που θα μου μείνουν για καιρό στο μυαλό.
#2 τραγούδια που θα ομορφύνουν τη ζωή σας: Apparition No.7, Rohmeresse
8/10
Photos: v_era